Αμετανόητοι μανδαρίνοι, κάνοντας χρήση κωδικών που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν τι αφορούν, σχεδίαζαν διαγωνισμούς ακολουθώντας τις μέχρι πρότινος ασφαλείς διόδους της γραφειοκρατίας, της συνήθειας, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της πανταχού παρούσας δύναμης της αδράνειας. Εκατομμύρια ευρώ, δισεκατομμύρια για την ακρίβεια, έμπαιναν σε τσέπες ιδιωτών (σ.σ. ίσως και δημόσιων λειτουργών) για την προμήθεια υλικών που τις περισσότερες φορές έμεναν στοιβαγμένα σε αποθήκες ή δεν παραλαμβάνονταν ποτέ.
Δείτε στοιχεία και ποσά:
Οι συστάσεις
Οι εποχές, όμως, άλλαξαν και το πάρτι πιάστηκε στην «τσιμπίδα» του υπουργείου Ανάπτυξης, το οποίο περνά από κόσκινο όλες τις δημόσιες προμήθειες. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης και ο Ντ. Ρόβλιας σε συνεννόηση έχουν αναλάβει το τιτάνιο έργο να «συνετίσουν» όσους ξεχνούν ότι η χώρα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της τρόικας.
Γιατί δεν γίνεται να έχει κοπεί το δώρο των συνταξιούχων και κάποιοι να ζητούν 600.000 χιλιάδες ευρώ για? μίσθωση 30 φωτοαντιγραφικών και 2.300.000 ευρώ για μηχανήματα ασύρματης επικοινωνίας (σ.σ. κινητά τηλέφωνα κ.τ.λ.). Ούτε να κοστίζει 500.000 χιλιάδες ευρώ 1 (σ.σ. μία) μηχανή κοπής χλοοτάπητα. Υπερβολικό για τις εποχές που ζούμε ήταν και το ποσό των 3.000.000 ευρώ για 2.000 κινητές μπασκέτες, το κονδύλι των 2.500.000 ευρώ για 2.000 εστίες ποδοσφαίρου πέντε επί πέντε και των 3.200.000 για? μπάλες! Ακόμη, μάλλον είναι υπερβολικό να δαπανηθούν 1.190.000 ευρώ για 1 (ένα) πιλοτικό σύστημα έκδοσης εισιτηρίων, 300.000 ευρώ για κοστούμια και ταγέρ και μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για υφάσματα? «Μπαραθέα» και «Φρέσκο». Ακριβά μας κόστιζαν στο παρελθόν και τα χριστουγεννιάτικα δένδρα, καθώς οι δήμοι ζητούσαν ποσά από 80.000 ευρώ έως 110.000 ευρώ μονάχα για τα... φωτάκια.
«Τσούζουν» και οι παιδικές χαρές, με τον δήμο της Αττικής να ζητά για 1 (μία) μονάχα 280.000 ευρώ. Σε καταχρεωμένη ΔΕΚΟ της επικαιρότητας υπολόγιζαν περίπου 2.000.000 ευρώ για? γάλα, στολές και μελάνια για τους εκτυπωτές! Αμέσως, λοιπόν, ενεργοποιήθηκε η κόκκινη γραμμή επικοινωνίας των υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης και το πάρτι τελείωσε. Στο οπλοστάσιο του εξορθολογισμού έχει προστεθεί από τον Νοέμβριο του 2010 το Προεδρικό Διάταγμα 113 του Γ. Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με το οποίο «ουδεμία προμήθεια προκηρύσσεται αν δεν υπάρχει δέσμευση της αντίστοιχης πίστωσης».
Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση κορυφαίου υπουργού, όταν ενημερώθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης ότι ζητούν από το δικό του υπουργείο μερικά εκατομμύρια για φωτεινά σηματάκια σε περιοχή ευθύνης του. «Να τους πείτε να πάρουν μπογιές και να βάψουν ό,τι χρειάζεται» απάντησε και έτσι εξοικονομήθηκαν μερικά ακόμη πολύτιμα εκατομμύρια ευρώ.
Χορός εκατατομμυρίων
Στον δήμο της Αθήνας δήλωσαν πως χρειάζονται 143.000 ευρώ για εξοπλισμό αρχειοθέτησης, προφανώς για να ξέρουν πού θα βρουν αυτά που έπρεπε να πάρουν μαζί τους φεύγοντας. 4.000.000 ευρώ κοστολόγησαν τον ρουχισμό επαγγελματικής χρήσης και 2.300.000 τον εξοπλισμό ασύρματης επικοινωνίας. Ο δήμος της Αθήνας ήθελε και το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 94.000 ευρώ για την αγορά εφημερίδων, χωρίς να διευκρινίζεται αν πρόκειται για τις απλές εκδόσεις ή τις εκδόσεις με τις προσφορές.
Αρκετά χιλιόμετρα πιο πάνω, στη Θεσσαλονίκη, ο δήμος ζήτησε περίπου 600.000 για υπολογιστές και προγράμματα. Για τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και τα διάφορα διακοσμητικά είδη ήθελαν ακόμη 200.000 ευρώ, πάλι στην Αθήνα.
Οι... αδυναμίες
Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε υφάσματα και υποκάμισα
130.000 κοστίζει το γάλα, συμπυκνωμένο παρακαλώ, που ήθελε να προμηθευτεί άλλη ΔΕΚΟ της επικαιρότητας, που ζητούσε ακόμη 120.000 ευρώ για ρούχα και 2.520.000 ευρώ για μικροσυσκευές που δεν διευκρινίζονταν. Γάλα, αλλά παστεριωμένο, αξίας 132.000 ευρώ ήθελαν σε άλλη ΔΕΚΟ, που είχαν ανάγκη ακόμη 420.000 ευρώ για κοστούμια, γυναικεία ταγέρ και «υποκάμισα σύμμεικτα».
Αδυναμία στα ρούχα, και μάλιστα εξαιρετικά επείγουσα, σύμφωνα με το συνοδευτικό έγγραφο, είχε και φορέας του κρατικού θησαυροφυλακίου, που είναι άδειο εδώ και χρόνια, ο οποίος ζητούσε να του εγκριθεί δαπάνη περίπου 300.000 ευρώ για αγορά... υφασμάτων. Εδώ, προφανώς, ισχύει το γνωστό, στο τέλος τον ράβουν τον γαμπρό!
Από την αρχή φαίνεται πως εξόπλιζε κάθε φορά τα σχολεία μας και φορέας της εκπαίδευσης, που ζητούσε, μεταξύ άλλων, 100.000 θρανία, 200.000 καθίσματα, 2.000 ξύλινα γραφεία διευθυντών, 8.000 έδρες διδασκαλίας, 9.000 πίνακες κιμωλίας και μαρκαδόρου, 8.000 φωτοαντιγραφικά, 1.500 έγχρωμες τηλεοράσεις, 5.000 κασετόφωνα, 30.000 πετόσφαιρες, 40.000 καλαθόσφαιρες, 20.000 χειρόσφαιρες, 50.000 σφαίρες ποδοσφαίρου, 2.000 τέρματα για 5 επί 5 (σ.σ. παρότι δεν υπάρχουν τα γήπεδα), 2.000 κινητές μπασκέτες. Αυτά και μερικά ακόμη κοστολογήθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες περίπου 100.000.000 ευρώ.
Πριν από λίγο καιρό ο Ντ. Ρόβλιας, φθάνοντας ένα πρωί στο γραφείο του, βρήκε επάνω δύο σελίδες να τον περιμένουν. Δύο πολύ? ακριβές σελίδες, καθώς κάτω από τον τίτλο «ενιαίο πρόγραμμα προμηθειών» υπήρχαν δύο ενδείξεις: το όνομά του, για να μπει η υπογραφή και το ποσό. Μόλις? 900 εκ. ευρώ! Σε δύο σελίδες.
Το τυπικό
«Τι είναι αυτά;» ρώτησε ο υφυπουργός. «Τυπικό» του απάντησαν. «Τι αφορούν;» επέμεινε. «Είναι χιλιάδες σελίδες» του απάντησαν. «Φέρτε τες σας παρακαλώ για να τις δούμε» ζήτησε ευγενικά. «Μα οι διαγωνισμοί πρέπει να τρέξουν» του αντέτειναν. «Κονδύλια υπάρχουν;» ρώτησε. Απάντηση δεν πήρε και ανακοίνωσε στους συνεργάτες του πως δεν μπορεί να υπογραφεί έτσι η απόφαση. «Δεν γίνεται αυτό, έχουν περάσει από επιτροπές» επέμειναν αυτοί, καθώς δουλειά τους είναι να διεκπεραιώνουν τα σχετικά αιτήματα που συγκεντρώνονται στο υπουργείο Ανάπτυξης από όλους τους φορείς του δημόσιου τομέα. «Δεν υπογράφω» τους είπε για μία ακόμη φορά ο υφυπουργός. «Μα υπάρχουν επείγοντα» έκαναν μία τελευταία προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανές τις παλιές διαδικασίες.
«Φέρτε τα ένα ένα να τα ελέγχουμε» τους είπε. «Δεν γίνεται, το πρόγραμμα είναι ενιαίο» του απάντησαν επικαλούμενοι τη διαδικασία. «Φέρτε τα ένα ένα, θα εγκρίνουμε όσα πρέπει εκ του ενιαίου και θα επιφυλασσόμαστε για τα υπόλοιπα», τους έδωσε τη λύση, νομικός γαρ...
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου