Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Γιωργάρας & όχι Γιωργάκης ~ Μια πολιτική ιδιοφυΐα


Όσο και αν υπήρξε ο πλέον μισητός πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, όσο και αν διαφωνεί μαζί του σχεδόν ολόκληρος ο Ελληνικός λαός, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ, τώρα στη δύση της πολιτικής του διαδρομής, πως τελικά υπήρξε πράγματι μία παρεξηγημένη πολιτική ιδιοφυΐα!

Ο λαός μας λέει σοφά πως γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος... Ο Παπανδρέου δεν είναι Γιωργάκης, είναι Γιωργάρας και το απέδειξε περίτρανα:
Κατάφερε με μία κίνηση ματ (αναγγελία δημοψηφίσματος) να εγκλωβίσει την τελευταία στιγμή και ενώ όλοι τον είχαν ξεγραμμένο, σαν τα ποντίκια στη φάκα, όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους ακόμα και τους "εταίρους" εκβιαστές!!!

Από που να αρχίσει κανείς!

Από τον "αντιμνημονιακό" Σαμαρά που φώναζε τόσο καιρό κατά του μνημονίου αλλά τελικά μόλις άκουσε για δημοψήφισμα έσπευσε να βεβαιώσει τους εταίρους πως θα ψηφίσει την δανειακή σύμβαση και να γίνει ρόμπα ξεκούμπωτη;

Από τον μνημονιοαντιμνημονιακό κωλοτουμποΚαρατζαφέρη που του πρόσφερε την θέση αντιπροεδρίας και 4 υπουργεία τα οποία όμως ο τηλεπατριώτης που υποσχόταν μέχρι χθες πως θα σώσει την Ελλάδα μόλις πάρει την εξουσία στα χέρια του, σύντομα μάλιστα όπως έλεγε, την έκανε πάραυτα με ελαφρά πηδηματάκια και το έσκασε σαν κοτούλα για να μην αναλάβει ευθύνες; Πατριώτης δηλαδή που λιποτάκτησε από το πεδίο της μάχης μόλις οι βόμβες άρχισαν να πέφτουν κοντά...

Από τον κοκορίγκο Τσίπρα που δεν προτείνει μόνο κατακρίνει και την μούμια του Στάλιν Παπαρήγα που ονειρεύεται οικονομίες Βόρειας Κορέας και που τάχα μάχονταν τόσο καιρό το μνημόνιο και τους εκβιαστές εταίρους αλλά τελικά είπαν και οι δύο το μεγάλο όχι στο Δημοψήφισμα του Παπανδρέου μήπως και γινόταν καμία στραβή και κέρδιζε το "όχι" και μας έδιωχναν από το ευρώ και την Ευρώπη;; χαχαχαχα

Ξεχνάτε πως ακόμα και ο λιβανιστήρης της αριστεράς αρχιαντιμνημονιακός αρχιλαϊκιστής Αυτιάς ήταν κατά του Δημοψηφίσματος μη τυχόν και χάσουμε τις δόσεις και βγούμε και από το ευρώ πτωχευμένοι; Και να ήταν μόνο ο Αυτιάς; Όλοι οι μεγαλοδημοσιογραφίσκοι, από τον Χατζηνικοφλούφλη μέχρι τα πράσινα γλοιώδη βατράχια του βάλτου του MEGA, κατά του Δημοψηφίσματος ήταν, μη τυχόν και μας κάνουν νταντά οι εκβιαστές εταίροι και χάσουμε ως πρεζάκηδες την επόμενη δόση που θα μας έδιναν!!!

Για τους "εταίρους" τι να πούμε; Να πούμε πως ξεβρακώθηκαν με τον "εκνευρισμό" τους επειδή ο Παπανδρέου ζήτησε τη γνώμη του λαού έστω και καθυστερημένα; Εκνευρίστηκαν γιατί; Επειδή θέλανε να μην έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν δημοκρατικά οι λαοί για τις τύχες τους αλλά να αποφασίζουν οι εκβιαστές και οι ναζί του τέταρτου Ράιχ για λόγου τους;

Δεν ξέρω εσείς, πάντως σε μένα, ο Παπανδρέου ανέβηκε πολύ στα μάτια μου και ας είμαι ιδεολογικά εντελώς αντίθετος μαζί του! Τον παραδέχομαι ως πολιτική ιδιοφυΐα και δεν θα τον αναφέρω ποτέ ξανά ως Γιωργάκη.



Αξίζει να διαβάσετε τι λέει και η Βελγική εφημερίδα "L' ECHO" για τον Παπανδρέου:

"Μα, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Ασυγχώρητος αφελής; Κυνικός υπολογιστής;

Πριν ο Παπανδρέου ανακοινώσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το σχέδιο βοήθειας στην Ελλάδα, πριν από μόνο μία εβδομάδα, ο Πρωθυπουργός ήταν ακόμη φερέγγυος συνομιλητής των ευρωπαϊκών Καγκελαριών.
Με το ολίσθημά του, εξανάγκασε τους μεγάλους ιερείς της Ευρώπης να "καούν", προσεγγίζοντας ένα απαγορευμένο θέμα, μέχρι τότε απαραβίαστο: το ταμπού της εξόδου από το ευρώ έσπασε.

Ολίσθημα, όντως; Δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ τι είχε ο Παπανδρέου στο νου του, εκείνη τη Δευτέρα. Αλλά είτε συνειδητοποίησε, είτε όχι, τις σεισμικές συνέπειες της εξαγγελίας του, δεν έχει πια μεγάλη σημασία. Απέσπασε μία πολύτιμη πολιτική νίκη.

Ήξερε, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες στις 27 Οκτωβρίου, ότι το τέλος του ήταν πολύ κοντά. Στην Ελλάδα οι αντίπαλοί του, ακόμη και μέσα από το ίδιο του το κόμμα, τον υπέβαλλαν σε αφόρητες πιέσεις.

Τον περασμένο Ιούνιο, χαρίζοντας, θέλοντας και μη, το χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών στον κύριο αντίπαλό του, ήξερε ήδη ότι είχε μόνο λίγους μήνες χρόνο.

Στην παρούσα συγκυρία, το να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου και να υιοθετήσει το σχέδιο λιτότητας ήταν πραγματικό κατόρθωμα.

Αλλά, αφού απεκάλυψε το εύρος της δημοσιονομικής τρύπας που είχαν σκάψει οι προκάτοχοι του, αφού εργάστηκε σαν διάολος για να βγει η χώρα του από το χαντάκι, δεν εννοούσε να οδηγηθεί άδοξα προς την έξοδο.

Εξ' ού η θεαματική πράξη, αντάξια ενός μυθιστορήματος του Κάφκα.

Τι το καλύτερο από αυτό το αδύνατο δημοψήφισμα, για να ξεπεράσεις τις διαμάχες τακτικής;

Τι το καλύτερο από την απειλή του λαού για να εξαναγκάσει μία βραδύνοα αντιπολίτευση να συμμαχήσει με το μοναδικό φερέγγυο σχέδιο;
Παρά την πικρή γεύση που αφήνει στην Ευρώπη, ο Παπανδρέου κατάφερε να δώσει στην Ελλάδα το σοκ που χρειαζόταν για να συσπειρωθεί γύρω από το σχέδιο της 27ης Οκτωβρίου.

Εγκαταλείπει τη θέση του με ψηλά το κεφάλι και το κόμμα του είναι σε θέση ισχύος.

Ήρωας παρά τη θέλησή του ή παρεξηγημένη ιδιοφυΐα, ο Παπανδρέου έκανε μία τεράστια μπλόφα και κέρδισε".
 
http://ygro-pyr.blogspot.com/2011/11/blog-post_09.html

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου