Ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης τιμωρήθηκε με τρίμηνη προσωρινή διαγραφή από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, επειδή έγραψε ένα άρθρο εναντίον των συνδικαλιστών της ΕΡΤ. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τρίμη, ο κ. Μανδραβέλης «τάσσεται με τις ακραία αντικοινωνικές, νεοφιλελεύθερες θέσεις και υπέρ των ιδιωτικών και κερδοσκοπικών συμφερόντων».
Είναι σαφές ότι το αμάρτημα του κ. Μανδραβέλη είναι μεγάλο! Αν ο κ. Μανδραβέλης ήταν οπαδός κάποιας ακροαριστερής αντίληψης και ζητούσε την παγκόσμια επανάσταση και να κρεμαστούν οι καπιταλιστές στις κεντρικές πλατείες των πόλεων, ίσως και να είχε γλιτώσει την τιμωρία. Αλλά να εκφράζει ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις και να είναι υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων; Που; Στην Ελλάδα που πρόεδρος των επαγγελματιών δημοσιογράφων είναι ο κ. Τρίμης; Αυτά είναι ασυμβίβαστα πράγματα.
Κι ο άλλοτε «ιός της Ελευθεροτυπίας» κ. Τρίμης συνέχισε: «Έχει δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του, έχει δικαίωμα να λοιδορεί την ΕΣΗΕΑ και τους αγωνιζόμενους συναδέλφους του στην ΕΡΤ. Δεν καταλαβαίνω γιατί παραμένει στο Σωματείο. Κι αν αυτός είναι μια φορά οπαδός της γνωστής ρήσης του Βολταίρου, εγώ είμαι δέκα».
Προφανώς για τον δημοκράτη πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, όσοι διαφωνούν δεν έχουν θέση στο Σωματείο. Δεν μας εκπλήσσει αυτή η αντίληψη. Είναι μία άποψη ολοκληρωτική. Ή εμείς ή κανένας άλλος!
Ο κ. Μανδραβέλης πλήρωσε με μία τρίμηνη προσωρινή διαγραφή τις ιδεολογικές του θέσεις. Η ποινή είναι προσωρινή. Γιατί άραγε; Ευελπιστούν οι ταγοί της Ελευθεροτυπίας ότι θα αλλάξει ο Πάσχος απόψεις; Γιατί δεν την έκαναν μόνιμη την διαγραφή, να μην ταλαιπωρούνται και με νέες συσκέψεις; Τι θα πουν στην επόμενη; Ότι ο Πάσχος διαγράφεται οριστικά επειδή δεν συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις;
Αυτό είναι ένα δείγμα για το πώς αντιλαμβάνονται αυτοί οι άνθρωποι την εξουσία. Πως αντιλαμβάνονται την Δημοκρατία. Είναι βέβαιο ότι οι διώξεις θα συνεχιστούν. Νιώθουν πλέον δυνατοί. Και κυρίως δεν αισθάνονται την ανάγκη να κρύψουν τον βαθιά αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους.
Θανάσης Μαυρίδης ~ capital.gr
Η αφορμή της τιμωρίας, ήταν το ακόλουθο άρθρο:
Μια αδιάφορη απώλεια
Tου Πασχου Μανδραβελη
Αλήθεια! Πήρε κανείς είδηση ότι εδώ και μία εβδομάδα δεν έχουμε ΕΡΤ; Ελειψε σε κανέναν, όχι μόνο η ΕΤ1 (για την οποία κλαίνε πολλοί ότι σαν κλείσει θα χαθεί ο ελληνικός πολιτισμός), αλλά και η ΝΕΤ και η ΕΤ3; Βεβαίως όλοι συνεχίζουμε αγόγγυστα να πληρώνουμε 4,25 ευρώ μηνιαίως για υπηρεσίες που δεν ξέρουμε αν χρειαζόμαστε, αλλά σίγουρα δεν μας λείπουν. Διότι αν μας ενδιέφεραν οι εκπομπές των κρατικών καναλιών, θα υπήρχε κάποια διαμαρτυρία για την έλλειψή τους. Θα κουνιόταν έστω ένα φύλλο στη δημόσια σφαίρα.
Όταν επί Μητσοτάκη αποκρατικοποιήθηκαν οι αστικές συγκοινωνίες, οι συνδικαλιστές έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι δεν ήταν και τόσο σημαντικοί στην καθημερινότητα των πολιτών. Ούτε καν οι εργαζόμενοι που εκπροσωπούσαν(;) όση εκπροσώπηση μπορεί να υπάρχει σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα όπου οι εκλογές γίνονται όπως γίνονται. «Συμπαράσταση λαέ», φώναζαν με τις ντουντούκες, και ο λαός τούς μούτζωνε. Οι πολίτες είχαν σιχαθεί τα καπρίτσια τους, από τη συμπεριφορά τους και από τις διαρκείς απεργίες τους.
Το ίδιο θα πάθει λίαν συντόμως και το συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολό του.
Από τη στιγμή που προκηρύχθηκε 48ωρη απεργία διαμαρτυρίας στο μετρό επειδή ένας συνδικαλιστής προπηλάκισε έναν άλλο συνδικαλιστή, το επόμενο βήμα είναι να πει η πλειοψηφία το «άι σιχτίρ! Καλύτερα ιδιωτικές συγκοινωνίες και χωρίς συνδικαλιστές παρά να μην μπορούμε εμείς να πάμε στη δουλειά μας επειδή αυτοί πλακώνονται για τα τιμάριά τους».
Για να έχει νόημα μια απεργία, πρέπει σε κάποιους να λείπουν οι υπηρεσίες που δεν παράγονται. Στην περίπτωση της ΕΡΤ -αν εξαιρέσουμε τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη ο οποίος περιδιαβαίνει τα κρατικά κανάλια για να τονίσει την ανάγκη ύπαρξής τους- η «δημόσια» τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν. Αυτό πιστοποιόταν από τις μετρήσεις θεαματικότητας, τώρα φαίνεται πιο ξεκάθαρα από την απεργία της ΠΟΣΠΕΡΤ. Όσο για τον κ. Κακλαμάνη, τι να κάνουμε; Αν ήταν ακόμη πρόεδρος, θα μπορούσε να μας φορτώσει ακόμη ένα κανάλι της Βουλής και να πληρώνουμε μερικά εκατομμύρια κάθε χρόνο για να βλέπουμε την άδεια αίθουσα. Προς το παρόν δεν έχει παρά να παρακαλάει να λειτουργούν έστω τα τέσσερα από τα πέντε κανάλια της ΕΡΤ, παρά να μάχεται για το πέμπτο. Μπορεί έτσι και δημόσια τηλεόραση κάποτε να αποκτήσουμε και κάτι να γλιτώσουμε από τα 300 εκατομμύρια που πληρώνουμε, θέλουμε δεν θέλουμε...
Δημοσίευση : 10-12-11
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου