Λίγες ημέρες πριν την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, είχα μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση πίνοντας παγωμένο καφέ με ένα φίλο μου Αμερικανό, που ζει στην Ελλάδα εδώ και δυό δεκαετίες παντρεμένος με Ελληνίδα.
Προς το τέλος της κουβέντας μας, με ρώτησε: αν μπορούσα να φτιάξω ένα μόνο πράγμα για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, ποιό θα ήταν αυτό; Ξεκίνησα φέρνοντας αντίρρηση πως όλα όσα πρέπει να γίνουν, πρέπει να γίνουν, αλλά εκείνος επέμενε. Ένα μόνο.
Ως ορκισμένο μεταρρυθμιστή η ερώτησή του στην αρχή με παραξένεψε και με πικάρισε: γιατί μόνο ένα δηλαδή; Ήδη η Ελλάδα έχει κάνει πολλά περισσότερα από "ένα μόνο πράγμα" του αντιμίλησα. Μάλιστα σε δυόμιση χρόνια μειώσαμε το ετήσιο κρατικό έλλειμα κατά 20 δισ. ευρώ (σχεδόν δέκα μονάδες), και αυτό ενόσω είχαμε μία βαθιά υφεσιακή συρρίκνωση του ΑΕΠ που ξεπερνούσε το 14% στο τέλος του 2011! Βέβαια οι φόροι αποδεκάτισαν τη μεσαία τάξη...
Προσπάθησα να τον παζαρέψω σε ένα δημοσιονομικό (ιδιωτικοποίηση της συγκομιδής σκουπιδιών) και ένα διαρθρωτικό (αντικατάσταση του Φορολογικού Κώδικα με 40 σελίδες νόμο) αλλά ήταν άκαμπτος. Ένα μόνο!
Κατάλαβα τι ήθελε: ήθελε να καταλάβει ποιός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της κατάντιας μας. Ποιά είναι η πεμπτουσία της Ελληνικής παθογένειας, που αν τη διορθώναμε, όλα τα υπόλοιπα απλά θα ακολουθούσαν στη βελτίωση αργά ή γρήγορα.
Η απάντηση μου ήρθε σχεδόν αυτόματα. Είναι εκείνο που συμπαρασύρει τα πάντα, που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης, που φέρνει σε απόγνωση τον καθημερινό Έλληνα Πολίτη, που αγγίζει κάθε παθογένεια του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας.
Είναι απελπιστικά απλό, του είπα. Το μοναδικό ένα πράγμα που ευθύνεται παντού για την κατάντια μας, η πεμπτουσία των παθογενειών μας είναι η Διαφθορά! Αυτό που εμποδίζει την αλλαγή του φορολογικού νόμου, ώστε να γίνει απλός και εφαρμόσιμος, είναι η πρόθεση για συναλλαγή με τα φορολογικά υποζύγια. Αυτό που εμποδίζει την οριστικοποίηση των δασικών εκτάσεων, που δημιουργεί επενδυτική ανασφάλεια για το χρόνο και το κόστος αδειοδότησης μιας επένδυσης, που καθιστά τον Πολίτη εκβιάσιμο με ποινές πέρα από την οικονομική δυνατότητα του εκβιαζόμενου, είναι η διαφθορά. Αυτό που επιτρέπει την αθώωση ενόχων παρά τα αδιάσειστα στοιχεία και τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους είναι η διαφθορά.
Αν μπορούσα ένα πράγμα μόνο να φτιάξω για να βγει από την Ελληνική τουλάχιστον διάσταση της κρίσης η χώρα, λοιπόν, θα φρόντιζα για την πάταξη της διαφθοράς. Την κουβέντα αυτή θυμήθηκα σήμερα διαβάζοντας τα στατιστικά της ετήσιας έκθεσης του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.
Πρώτα απ΄ όλα θα έκανα μία πανεθνική ενημέρωση μέσω των ΜΜΕ για το "τί συνιστά διαφθορά" ώστε να είναι ο Πολίτης ενήμερος για να την καταλάβει και να την αποκαλύψει στους τιμωρούς της. Σε αυτή την ενημέρωση θα κήρυττα τον "Ανένδοτο στη Διαφθορά".
Δεύτερον θα περνούσα τους νόμους που να επιτρέπουν τη συλλογή στοιχείων έναντι των διεφθαρμένων. Το τωρινό νομικό καθεστώς απαγορεύει την αποδοχή από το δικαστήριο της μαγνητοσκόπησης ή ηχογράφησης πολιτικού ή δημοσίου υπαλλήλου να τελεί αξιόποινη πράξη (βλ. διαφθορά) εκτός εάν αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο που υπάρχει. Φυσικά αν έτσι συμβαίνει, οποιοσδήποτε θα προφασιστεί ότι αστειευόταν στην κάμερα, και μετά θα προχωρήσει σε αντιμήνυση του καταδότη. Αυτός ο γελοίος νόμος όπου μάλιστα το 2005 η ποινή μαγνητοσκόπησης έγινε κακούργημα, πρέπει να καταργηθεί παντελώς! Επίσης νομοθετικά θα πρέπει να προστατεύεται ο καταδότης της πράξεως διαφθοράς, ώστε να μην κινδυνεύει από αντίποινα των συνεργών του διεφθαρμένου. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα ο καταδότης ενός διεφθαρμένου εφοριακού παίρνει ισόβια φορολογική ασυλία. Αναφορικά στην παραγραφή των πράξεων διαφθοράς, καθώς αποτελούν απιστία εναντίον του δημοσίου συμφέροντος και του Λαού, ο χρόνος παραγραφής των θα πρέπει να ξεπερνάει το προσδόκιμο ζωής κάποιου που τις διαπράττει, και μάλιστα οι ποινές να είναι δυσανάλογα μεγάλες για το κάθε αδίκημα, ώστε το αντικίνητρο να είναι μεγαλύτερο του κινήτρου.
Τρίτο που θα έκανα θα ήταν να λύσω τα χέρια των δικαστών θεσπίζοντας αυτόματες ποινές, μη εξαγοράσιμες και χωρίς δυνατότητα αναστολής. Η έννοια της αυτόματης ποινής είναι ότι είναι προαποφασισμένο ότι αν είσαι νοσοκόμα και λες στον καρκινοπαθή που ήρθε για την προγραμματισμένη ακτινοβολία του πως το μηχάνημα έχει χαλάσει και να ξανάρθει "αύριο" και τον αφήνεις να περιμένει στην αίθουσα αναμονής μέχρι να βγάλει το 50αρικάκι για να μπει στο μηχάνημα, τότε θα έχεις χρόνο να αναλογιστείς τη ηθική κατάπτωση των πράξεων σου για 5 χρονάκια στη φυλακή. Το ίδιο χρονικό διάστημα περισυλλογής θα είχε κατά πάσα πιθανότητα και η γιατρός που εξέδωσε πλαστά πιστοποιητικά αναπηρίας σε 700 κατοίκους νησιού του Ιονίου, για κάθε πλαστό πιστοποιητικό. Ίσως αντίστοιχο θα έπρεπε να έχει και εκείνος που κατακύρωσε διαγωνισμό για δημοτική παιδική χαρά με συνχρηματοδότηση της ΕΕ για 850 χιλιάδες ευρώ, όταν 50 χιλιάδες θα ήσαν υπεραρκετές.
Το τέταρτο που θα εκανα θα ήταν η δημιουργία ειδικής ομάδας συλλογής στοιχείων ενάντια στους διεφθαρμένους. Μία επίλεκτη και καλοπληρωμένη ομάδα εσωτερικού ελέγχου δημοσίων λειτουργών, που μέρος της λειτουργίας της θα ήταν να παγιδεύσει τους διεφθαρμένους κάνοντας mystery shopping παριστάνοντας τους Πολίτες σε επιρρεπείς υπηρεσίες, ώστε κανείς διεφθαρμένος να μην νοιώθει προστατευμένος από τη θέση αδυναμίας του Πολίτη.
Με τα παραπάνω θα ήταν θέμα ολίγων μηνών να παύσει ολοκληρωτικά και οριστικά η διαφθορά στην Ελλάδα, να προχωρούν οι υποθέσεις των Πολιτών έγκαιρα, να νοιώθουν σιγουριά οι εξωτερικοί αλλά και εσωτερικοί επενδυτές, και να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου στην κοινωνία. Έτσι θα παύσει να σκέφτεται ο απλός Πολίτης που του έχει πιεί το αίμα το κράτος με την υπερφορολόγηση, ότι θα χάσει το σπίτι του ώστε να πληρώνει το κράτος υπερτιμολογημένα προϊόντα στη Χ εταιρία ορθοπεδικών και να καταλήγουν στον τραπεζικό λογαρισμό δημοσίου υπαλλήλου ιατρού, υπερβαίνοντας τα 30 εκατομμύρια ευρώ, και το εν λόγω λαμόγιο όχι μόνο να αθωώνεται, όχι μόνο να συνεχίζει να έχει τη δημόσια θέση του, αλλά να κρατάει και τα χρήματα που πήρε από εμβάσματα της ξένης εταιρίας που η ίδια κατέθεσε στο δικαστήριο εναντίον του.
Η μεγαλύτερη φυσικά συνδρομή αυτής της κίνησης στην έξοδο από την κρίση, θα είναι η βελτίωση του αισθήματος δικαίου της κοινωνίας και η άνοδος της ψυχολογίας της οικονομίας.
Απορώ που δυόμιση χρόνια τώρα κανείς πολιτικός ή κόμμα δεν έχει κηρύξει τον Ανένδοτο στη Διαφθορά!
Περιμένουμε, όχι για πολύ όμως...
Του Άγη Βερούτη ~ capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου