Πρόκειται όμως για την «αρχαία μορφή» της ελληνικής γλώσσας, που είναι μία, ενιαία, επειδή η γλώσσα εξελίσσεται μεν στην μορφή, αλλά ο κορμός παραμένει ίδιος. Η Μαρία Ρεπούση αγνοεί -και μαζί της οι περισσότεροι φιλόλογοι- ότι η αρχαία μορφή μιλιέται σχεδόν καθ’ ολοκληρία και σήμερα, άλλοτε με αυτούσιες τις λέξεις, άλλοτε σε σύνθετη μορφή. Δείτε μερικά παραδείγματα:
Την ομηρική λέξη «λας ή λάας = πέτρα» μπορεί να μη την χρησιμοποιούμε αυτούσια, αλλά λέμε λα-τομείο. Την λέξη «λώπη = ένδυμα» την ξεχάσαμε, αλλά λέμε λωπο-δύτη, αυτόν που βουτάει στο ένδυμα για να μας κλέψει το πορτοφόλι.
Ίσως η κα. Ρεπούση να νομίζει πως με την λέξη «ψωμί» αποδίδεται στην δημοτική ο άρτος. Όμως ο Αριστοτέλης, ο Ξενοφών κ.ά. αναφέρουν την λέξη «ψωμός = άρτος», την δε μπουκιά την έλεγαν «όψον», απ’ όπου το «οψώνιον = ψώνια».
Ούτε το «ρούχο» είναι η δημοτική του ενδύματος. Προήλθε από το «έριον = μαλλί, εριούχον, ρούχο). Χρησιμοποιούμαι το «βλέπω», αλλά λέμε οξυδερκής από το «δέρκομαι». Λέμε φροντίδα και όχι «κήδος», αλλά κηδεμών ή κηδεία (φροντίδα των νεκρών).
Φωνή σήμερα αντί «αυδή» αλλά άναυδος, επιστροφή αντί «νόστος» αλλά παλιννόστηση, δάσος αντί «ύλη» αλλά υλοτόμος, ύψωμα αντί «μετεωρία» αλλά μετεωρολόγος, φαγητό αντί «δαίτα» αλλά συνδαιτημών, τρικυμία αντί «κλύδων» αλλά κλυδωνίζομαι.
Χιλιάδες λέξεις θα μπορούσα -ως μη φιλόλογος, εγώ- να διδάξω στην φιλόλογο κα. Ρεπούση, αν ήθελε να μάθει κάτι για την ελληνική γλώσσα. Και κάτι ακόμη που ίσως αγνοεί. Ο Μαρξ, ήταν ελληνομαθής, διάβαζε τα αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο χωρίς μετάφραση και λάτρης της ελληνικής γραμματείας. Αν δεν έχει σε εκτίμηση την ελληνική γραμματεία, ας σεβαστεί τουλάχιστον τον Καρλ Μαρξ.
Καλλισθένης / voria.gr
ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου