Κι εκεί που νόμιζες ότι η πολιτική τάξη και τα ΜΜΕ δεν μπορούν να πέσουν πιο χαμηλά, μια νέα δολοφονική επίθεση δείχνει ότι απλά δεν υπάρχει πάτος.
- Εδώ να πούμε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και ο κ. Σαμαράς δεν έχουν ενημερωθεί ακόμα για το γεγονός, αν αυτό ίσχυε θα είχαν ήδη κάνει δηλώσεις. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι το γεγονός της δολοφονίας ενός αριστερού φθάνει πολύ γρηγορότερα στο προεδρικό και το Μαξίμου. Για τον κ. Σαμαρά μια δήλωση θα είναι κάπως πιο δύσκολη μιας και η πιο σημαντική πρόσφατη δήλωση επί του θέματος ήταν ότι θα τους «τσακίσει.»
- Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα μετά από 40 χρόνια πασοκαρίας, πράσινης ή γαλάζιας, δεν είναι όλα τα θύματα το ίδιο. Αυτοί που δολοφονήθηκαν και άνηκαν στην αριστερά είναι λαϊκοί ήρωες των οποίων ο θάνατος καταδεικνύει την φύση όλων των πολιτικών τους αντιπάλων. Εδώ δεν υπάρχει προβοκάτσια, μιας και οι αντίπαλοι που χάνουν πολιτικά μετά το συμβάν δεν είναι αντικειμενικά... αριστεροί.
- Στην δολοφονία ενός αριστερού χωρίς να χάνουμε χρόνο θα πρέπει να βγάζουμε αμέσως τα ενδεδειγμένα πολιτικά συμπεράσματα. Προφανώς και ήταν μια δολοφονία με πολιτικά κίνητρα, προφανώς και χαρακτηρίζει τον πολιτικό χώρο του θύτη, προφανώς και είναι μια καλά οργανωμένη δολοφονία με σκοπό τον αφανισμό και την τρομοκράτηση των πολιτικών αντιπάλων και με διασυνδέσεις που φτάνουν στην κορυφή. Αντίθετα μετά την δολοφονία ενός δεξιού ή εθνικοσοσιαλιστή, συνιστούμε ψυχραιμία και υπομονή. Εξετάζουμε όλα τα ενδεχόμενα και αρχίζουμε από τα σενάρια με το λιγότερο πολιτικό βάρος, είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών μήπως; Γιατί όχι η εκδήλωση κάποιας αντιζηλίας ή ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού;
- Στην δολοφονία του αριστερού επικεντρωνόμαστε στο αποτρόπαιο της πράξης. Σε δολοφονίες άλλων στις πολιτικές προεκτάσεις και το ποιος ωφελείται από μια τέτοια «προβοκάτσια».
- Μετά από μια δολοφονία αριστερού είναι απαραίτητη η ψήφιση νέων νόμων. Γιατί για την έξαρση του πολιτικού εγκλήματος δεν έχει να κάνει το γεγονός ότι για 40 χρόνια το έγκλημα με πολιτικά κίνητρα ήταν ένα είδος ακτιβισμού και μεταπολιτευτικό κεκτημένο - ακόμα «αντάρτη πόλεων» αποκαλεί το Βήμα τον Νίκο Μαζιώτη. Όσο για την άνοδο της εθνικοσοσιαλιστικής βίας, δεν ευθύνεται αυτή η προηγούμενη περιρρέουσα κατάσταση ανομίας που μαζί με την έξαρση της λαθρομετανάστευσης και εγκληματικότητας δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες. Όχι, τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύουν. Η αιτία του κακού είναι η ελευθερία της γνώμης και γι’ αυτό η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θα περάσει νόμο με αφορμή την δολοφονία Φύσσα που θα δίνει την εξουσία στους δικαστές να αποφασίζουν τι μπορούμε να λέμε και τι όχι.
- Στην άλλη περίπτωση προφανώς το τι επικράτησε στο δημόσιο διάλογο πριν από την δολοφονία δεν έχει σημασία. Τι και αν τα ΜΜΕ τις προηγούμενες εβδομάδες είχαν προχωρήσει σε μια ακραία και λυσσασμένη δαιμονοποίηση του κάθε Χρυσαυγίτη; Κάτι σαν περασμένα ξεχασμένα. Το Σάββατο το πρωί στο κανάλι του MEGAλοπρεπή κ. Μπόμπολα η κα Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ του δημοκρατικού τόξου (μόνο στην Ελλάδα λέγονται αυτά), η οποία από την Βουλή είχε εκστομίσει το εξαιρετικό «Από το Πέραμα μέχρι το Κερατσίνι φασίστας δεν θα μείνει» έδινε μαθήματα ήθους και δημοκρατίας.
- Τα δύο άκρα, το αριστερό και το φασιστικό, είναι σοβαρά προβλήματα, που όμως μια σοβαρή πολιτική τάξη θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει. Το κυρίαρχο πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι λεγόμενες κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις που είναι ανίκανες να κυβερνήσουν. Πρώτα γιατί έχουν πλήρως αφομοιώσει τα πιο καταστρεπτικά πιστεύω που καθιερώθηκαν την εποχή της μεταπολίτευσης. Τους είναι αδύνατον να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους και σε αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε την έλλειψη στοιχειωδών ικανοτήτων μιας και τις τελευταίες δεκαετίες το μόνο που έμαθαν να κάνουν είναι δημόσιες σχέσεις και να μοιράζουν τα δανεικά.
Σε άλλες περιόδους κρίσεως ο ελληνισμός μπορούσε να βγάλει τον καλύτερο του ευατό, όπως το 40, τώρα αντί η κρίση να είναι η ευκαιρία για τη μεγάλη αλλαγή απλά βουλιάζουμε στο βάλτο μιας διεφθαρμένης και ανίκανης πολιτικής τάξης.
Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
http://taxalia.blogspot.gr/2013/11/blog-post_5481.html
«Κάνουν τη πάπια» Κ. Παπούλιας και Α. Σαμαράς
ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Γράφει ο Ντίνος Μπάνος
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, εξακολουθούν να αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν με κάποια δήλωσή τους, στην καταδίκη του διπλού φονικού των μελών της Χρυσής Αυγής, στη Λεωφόρο Ηρακλείου.
Έχουν περάσει δύο 24ωρα από το τραγικό βράδυ της Παρασκευής όπου ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης βρήκαν τραγικό θάνατο από τις άσφαιρες των δολοφόνων τους και τόσο προεδρεία της Δημοκρατίας όσο και Μέγαρο Μαξίμου τηρούν σιγή ιχθύος...
Δείχνουν με τη συμπεριφορά τους, πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας, σαν να είναι αυτοί οι ίδιοι οι δράστες (διότι ηθικοί αυτουργοί είναι σίγουρα)και ντρέπονται να πουν κάτι ενάντια σ’ αυτό που έπραξαν, για να μην θεωρηθούν γελοίοι…
Και αν ο κ. Σαμαράς θεωρεί –κακώς - αλλά εν πάση περιπτώσει, ότι καλύπτεται από την ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Σ. Κεδίκογλου, ο Κάρολος Παπούλιας από ποιά δήλωση καλύπτεται;
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ήταν αυτός που στις 18 Σεπτεμβρίου, αναφερόμενος στη δολοφονία του άτυχου Φύσσα, είπε ότι «ο αποτροπιασμός για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι αυτονόητος για κάθε δημοκρατικό πολίτη και η οδύνη δεν γίνεται να εκφρασθεί με λέξεις»;
Προφανώς ο κ. Παπούλιας δείχνει με τη στάση του, ότι οι δολοφονηθέντες Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης, καθώς και ο Αλέξανδρος Γέροντας που χαροπαλεύει, δεν ήταν δημοκρατικοί πολίτες και άρα δεν υπάρχει μέσα του, ο αυτονόητος αποτροπιασμός, ούτε και η ελάχιστη οδύνη…
Θαυμάστε λογική από τον πρόεδρο όλων των Ελλήνων, ο οποίος διαχωρίζει τους πολίτες της χώρας του σε δημοκράτες και μη… Ιδιαίτερα δε, όταν η ίδια αυτή λογική Παπούλια, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δολοφόνοι και άρα αντίπαλοι των μη δημοκρατών, είναι…δημοκράτες!!!
Ο κ. Παπούλιας δεν ήταν αυτός που είχε αναφέρει στην ίδια ανακοίνωση ότι: «Η πατρίδα μας έχει ισχυρή δημοκρατική παράδοση και ένα φωτεινό παρελθόν αγώνων για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ελευθερίας»;
Πού είναι λοιπόν πρόεδρε, η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ελευθερίας σκέψης;
Όποιοι δηλαδή δεν σκέφτονται όπως εσύ και οι «πράσινοι» σύντροφοί σου, πρέπει να δολοφονούνται;
Και όποιοι δολοφονούν την ίδια τη χώρα και όλο τον ελληνικό λαό, τι πρέπει να πάθουν, πρόεδρε;
Τα ιδία ακριβώς ισχύουν και για τον πρωθυπουργό, Α. Σαμαρά, που δυστυχώς, σφυρίζει αδιάφορα...
Ήταν η δική του πολιτική απόφαση, που στοχοποίησε τους νέους που δολοφονήθηκαν, προκειμένου η ΝΔ να κερδοσκοπήσει από τη φθορά της Χρυσής Αυγής και να γεμίσει το «καλάθι» των μελλοντικών ψηφοφόρων της, ώστε να συνεχίσει το ξεπούλημα της Ελλάδας και την καταστροφή του λαού της, αρκεί εκείνος να μην χάσει την «καρέκλα» της Εξουσίας.
Ακόμα και οι κύριοι αντίπαλοι της Χρυσής Αυγής, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, καταδίκασαν την εγκληματική αυτή ενέργεια, θεωρώντας ότι τέτοιες πράξεις θεωρούνται ύποπτες και αμαυρώνουν την όποια πολιτική…
Μέχρι και ο συγκυβερνήτης του, κ. Ε. Βενιζέλος, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων δηλώνοντας ότι: «η βία είναι βία, ανεξαρτήτου καταγωγής και προσχημάτων. Είναι απόλυτα καταδικαστέα αυτή η πράξη και η δημοκρατία και η νομιμότητα θα προστατεύσουν την χώρα»!
Ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. σχολιάζοντας τα γεγονότα και καλώντας τον λαό σε ενότητα και ομοψυχία, είπε: «Κάποιοι σπέρνουν τη διχόνοια και ετοιμάζονται να οδηγήσουν τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο…»
Ποιούς να υπονοούσε άραγε;
Και τι να πεις...
Γράφει για Ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
Αηδιάζω μπροστά στα λόγια των "προοδευτικών", που βλέπουν "προβοκάτσιες" πάνω στα νεκρά σώματα 20άχρονων παιδιών, που ανακαλύπτουν πολιτικά οφέλη και αυτάρεσκα "αποκαλύπτουν"...
ότι... "το περίμεναν". Αναγουλιάζω ειλικρινά όταν ακούω περισπούδαστες δημοσιογραφικές και μικροκομματικές αναλύσεις που μόνο στόχο έχουν να... "αποδείξουν" ότι η δολοφονία ενός Αριστερού είναι περίπου εθνική τραγωδία, ενώ η δολοφονία δύο ακροδεξιών αποτελεί απλώς μία αναμενόμενη εξέλιξη!
Ειλικρινά ανατριχιάζω μπροστά στην άποψη που θέλει εντελώς φυσιολογικό να σύεται ο κόσμος από διαδηλώσεις και αντιδράσεις όταν το θύμα προέρχεται από τη μία πλευρά και να μην κουνιέται φύλλο όταν κατάγεται από την άλλη.
Αυτή είναι μία κατάντια για την ελληνική κοινωνία...
Γρηγορόπουλος, Φύσας, Καπελώνης, Φουντούλης και οι τρεις της Marfin, όπως και οι παλαιότεροι Γκιόλιας, Μπακογιάννης, Μομφεράτος, Αξαρλιάν, Αθανασιάδης είναι θύματα του ίδιου δολοφόνου. Έπεσαν νεκροί από τον ίδιο εγκληματία! Τους εκτέλεσε ο ίδιος άνθρωπος. Δεν έχει σημασία εάν το 1984 είχε μία μορφή και το 2013 μία άλλη...
Σημασία έχει ότι πρόκειται για το ίδιο σαλεμένο μυαλό! Είναι το μυαλό που πιστεύει ότι με τη βία λύνονται οι πολιτικές διαφορές! Είναι αυτός (ένας είναι), που νομίζει ότι συμμετέχει σε μία πολιτική πάλη σφάζοντας ανθρώπους! Ότι κάνει πολιτική πράξη με βόμβα ή εξάσφαιρο!
Αυτός ο άρρωστος εγκέφαλος πάσχει, εδώ και πολλές δεκαετίες (μάλλον απο την εποχή της δολοφονίας του Καποδίστρια), από μία μεταδοτική νόσο. Η οποία όμως για να εμφανιστεί στην ακραία της μορφή και να οδηγήσει στο έγκλημα, πρέπει να προηγηθεί ενα σοβαρό σύμπτωμα που ονομάζεται πολιτική ένταση. Η ένταση αυτή όμως δεν τροφοδοτείται από τα άρρωστα μυαλά αλλά από φαινομενικά "υγιείς" πολιτικές δυνάμεις!
Εμμέσως δηλαδή κόμματα, πολιτικοί, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι που υποτίθεται κόπτονται για την κοινωνική ευτυχία ουσιαστικά πριμοδοτούν τον Πολιτικό Εγκληματία και του παρέχουν την απαραίτητη για το έγκλημα ένταση, χωρίς την οποία, δεν μπορεί να δράσει...
Και εδώ βρίσκεται η ευθύνη των πολιτικών αλλά και όλων όσων έχουν το προνόμιο να μιλούν δημόσια.
Μετά τη στυγνή επίθεση της Παρασκευής μετριούνται οι πάντες.
Από τη στάση τους θα εξαρτηθεί εάν ο Πολιτικός Εγκληματίας θα ταϊστεί και πάλι με αυτό που ψάχνει: την πολιτική ένταση.
Άντε να δούμε ποιος θα μείνει στο ύψος των περιστάσεων...
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου