Μάλιστα σουλουπώθηκε λίγο η πίσω είσοδος του σταθμού, με πρόσβαση υπογείως (επιτέλους) στις αποβάθρες, χωρίς να κινδυνεύουν οι διερχόμενοι πεζοί.
Αυτό που με έβγαλε τα μάτια, είναι τα νίκελ καθίσματα σαν μύγα μέσα στο γάλα στην πίσω είσοδο του σταθμού & μάλιστα εντελώς κάτω από τον ήλιο, χωρίς ένα στέγαστρο, ή φυτεμένα δεντράκια (εντάξει, υπάρχει ένα), που να αποδεικνύουν ότι κάποιος μερίμνησε για την ευχάριστη αναμονή των ταξιδιωτών.
Καίγανε από τον ήλιο τόσο, που άνετα έψηνες κάνα κοψίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου