Ο θάνατος ενός Γερμανού στρατιώτη σε μια ένοπλη συμπλοκή στην περιοχή Καμάρα μεταξύ ανταρτών και Γερμανών, που συνόδευαν το όχημα της εταιρείας ύδρευσης -το οποίο όπως κάθε Σάββατο ανηφόριζε στο χωριό, ώστε να απολυμάνει τις πηγές της Αγίας Παρασκευής- ήταν μόνο η αφορμή που ζητούσαν οι κατοχικές δυνάμεις.
Λίγη ώρα αργότερα οι γερμανικές δυνάμεις συνεπικουρούμενες από ορδές ταγματασφαλιτών θα φτάσουν στον Χορτιάτη έτοιμες να εφαρμόσουν ένα προμελετημένο σχέδιο. Ξεσπούν σε πράξεις παράφορης βίας, σκοτώνουν βρέφη, βιάζουν, εκτελούν εν ψυχρώ, καίνε και λεηλατούν. Συγκεντρώνουν όσους δεν έχουν εγκαταλείψει το χωριό στο φούρνο του Γκουραμάνη και το σπίτι του Νταμπούδη, μετατρέποντας τους δύο χώρους σε νέα κρεματόρια. Ο απολογισμός θα είναι τραγικός: 149 άτομα θα καούν ζωντανά ή θα εκτελεστούν, από τα οποία τα 51 κάτω των 18 ετών.
Ο Χορτιάτης θα ζήσει ένα Ολοκαύτωμα, θα γραφεί για πάντα στις σελίδες της ιστορίας ως ένας μαρτυρικός τόπος, που μπορεί να γνώρισε τη φρίκη, την καταστροφή και το θάνατο, αλλά δεν υπέκυψε. Θα γίνει ένα διαχρονικό σύμβολο αντίστασης, αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία, ιδεών και ιδανικών.
Κατεβάστε το λεύκωμα που εξέδωσε ο Δήμος Χορτιάτη με αφορμή τη μαύρη επέτειο των 60 χρόνων από το ολοκαύτωμα, από εδώ.
Το φοβερότερο όλων:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικοι κάτοικοι πρόλαβαν ν' ανεβουν στο βουνο και γλίτωσαν... προσωρινα. Και λόγω της πυκνης ομίχλης την ημέρα εκείνη.
Τότε, ο αρχηγος των ταγματασφαλιτων κάνει νόημα στους Γερμανους να μη μιλάνε, και καλει (στα Ελληνικα) τους κατοίκους να ξανακατεβουν στο χωριο, επειδη οι Γερμανοι "φύγανε".
Η (τραγικη) συνέχεια γνωστη.