Παραμύθια για την δήθεν αντίσταση των Κρητών. Η Κρήτη ήταν η τελευταία περιοχή της Ευρώπης από τη οποία έφυγαν οι Γερμανοί το 1945. Για μερικές εβδομάδες μετά την παράδοση της Γερμανίας, οι Γερμανοί κυριαρχούσαν ακόμα στην Κρήτη χωρίς καμία αντίσταση από τους λεβεντογεννημένους. Αυτό με τις αξίνες και τα φτυάρια εναντίον πάνοπλου στρατού αποτελεί μοναδικό παγκόσμιο πολεμικό φαινόμενο. Σίγουρα όλοι αυτοί οι αξινομάχοι προσελήφθησαν αργότερα ως εκπαιδευτές επιλέκτων στρατιωτικών τμημάτων ανά τον κόσμο.
Eγώ πάντως επισκέφθηκα το Ηράκλειο και αφού έφαγα άκυρο με το αρχαιολογικό μουσείο που ανακαινίζεται αιωνίως και είναι κλειστό... Έκανα μια βόλτα στο μουσείο για τη μάχη της Κρήτης και είδα τα γερμανικά κράνη με τόσες τρύπες πάνω που πλέον μπορούνε να χρησιμοποιηθούν και για το σούρωμα των βρασμένων μακαρονιών.
@Ανώνυμος 12:12 Σίγουρα τότε οι Γερμανοί φαντάζονται οτι αποδεκατίστηκαν οι αλεξιπτωτιστές τους...πως να το πω σαν την δική μας 17η Νοεμβρίου. Α και το Γερμανικό τυφέκιο που βαστούσε ο παππούς μου στο υπόγειο θα ήταν μάλλον δώρο ;)
Παραμύθια για την δήθεν αντίσταση των Κρητών. Η Κρήτη ήταν η τελευταία περιοχή της Ευρώπης από τη οποία έφυγαν οι Γερμανοί το 1945. Για μερικές εβδομάδες μετά την παράδοση της Γερμανίας, οι Γερμανοί κυριαρχούσαν ακόμα στην Κρήτη χωρίς καμία αντίσταση από τους λεβεντογεννημένους. Αυτό με τις αξίνες και τα φτυάρια εναντίον πάνοπλου στρατού αποτελεί μοναδικό παγκόσμιο πολεμικό φαινόμενο. Σίγουρα όλοι αυτοί οι αξινομάχοι προσελήφθησαν αργότερα ως εκπαιδευτές επιλέκτων στρατιωτικών τμημάτων ανά τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήEγώ πάντως επισκέφθηκα το Ηράκλειο και αφού έφαγα άκυρο με το αρχαιολογικό μουσείο που ανακαινίζεται αιωνίως και είναι κλειστό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανα μια βόλτα στο μουσείο για τη μάχη της Κρήτης και είδα τα γερμανικά κράνη με τόσες τρύπες πάνω που πλέον μπορούνε να χρησιμοποιηθούν και για το σούρωμα των βρασμένων μακαρονιών.
@Ανώνυμος 12:12
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα τότε οι Γερμανοί φαντάζονται οτι αποδεκατίστηκαν οι αλεξιπτωτιστές τους...πως να το πω σαν την δική μας 17η Νοεμβρίου. Α και το Γερμανικό τυφέκιο που βαστούσε ο παππούς μου στο υπόγειο θα ήταν μάλλον δώρο ;)