Σέρρες: Μετά το μοχίτο… ήρθε το μεντίτο!

Μπορεί ο διάσημος συγγραφέας, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, να ήταν φανατικός οπαδός του πιο δροσιστικού κοκτέιλ του καλοκαιριού, του μοχίτο, το οποίο και απολάμβανε στο σπίτι του, έξω από την Αβάνα της Κούβας, αλλά ίσως να έμπαινε στον πειρασμό να αλλάξει προτίμηση, αν είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα το… μεντίτο.

Πρόκειται για ένα ποτό, με προέλευση τα Πορρόια Σερρών, που αναμένεται να κάνει το ντεμπούτο του στην ελληνική αγορά, το καλοκαίρι του 2012. Η συνταγή του μεντίτο, που δεν έχει ακόμη τελειοποιηθεί, παραμένει "επτασφράγιστο μυστικό" και...
 ο δημιουργός του, ο 44χρονος Στράτος Μυλωνάς, μας λέει πως το μόνο συστατικό που μπορεί να αποκαλύψει είναι η μέντα, όπως άλλωστε καταμαρτυρεί και το όνομα του νέου αυτού ποτού.

"Βάζω μπροστά μου δέκα ποτήρια και κάνω διάφορες αλχημείες με τους δύο συνεργάτες μου", εξηγεί ο κ. Μυλωνάς, ο οποίος επιμένει "να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή", πριν φτάσουμε στο νέο του αυτό δημιούργημα. Όλα ξεκίνησαν, όπως μας λέει, από μια άδεια και πολύ δροσερή, υπόγεια αποθήκη στα Άνω Πορρόια Σερρών, αλλά και από την ανάγκη του κ. Μυλωνά να γυρίσει πίσω στη φύση, στα πάτριά του εδάφη.

Ως σχεδιαστής μόδας και στυλίστας, ήξερε ότι δεν έχει πολλά περιθώρια επιβίωσης στο χωριό, αλλά υφαίνοντας στον αργαλειό και διαβάζοντας ώρες ατελείωτες σε αναζήτηση νέας επαγγελματικής διεξόδου, ανακάλυψε πως το "κλειδί" βρίσκεται στην καλλιέργεια της μέντας. Αποφάσισε, λοιπόν, ν' αφιερωθεί "ψυχή τε και σώματι" στο αρωματικό αυτό φυτό, μετατρέποντας τη δροσερή του αποθήκη σε ξηραντήριο και χρησιμοποιώντας το νερό από το ποτάμι δίπλα στο χωράφι του για να ποτίζει την καλλιέργειά του.

Έτσι, ο Στράτος, που επί 18 χρόνια δίδασκε μόδα σε γνωστές σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αποφάσισε να "γυρίσει την πλάτη" στις μεγαλουπόλεις και να επιστρέψει στην ησυχία του χωριού του, μαζί με την οικογένειά του, καλλιεργώντας μέντα και εξάγοντας μέχρι και σήμερα υφαντά που φτιάχνει στον αργαλειό του, σε Τόκιο, Λονδίνο, Ντόρντμουντ, Άμστερνταμ και διάφορες αμερικανικές πολιτείες.

Το φυσικό περιβάλλον στο χωριό του 44χρονου είναι πλούσιο και αποδείχθηκε τελικά ότι τον "γλιτώνει από πολλά έξοδα", αφού χωρίς να ενοχλεί τον υδροφόρο ορίζοντα, αλλάζοντάς του ελαφρά την τροχιά, ποτίζει τα επτά στρέμματα μέντας, που καλλιεργεί την τελευταία επταετία- και μάλιστα με βιολογικό τρόπο, αφού δεν χρησιμοποιεί κανένα είδους φάρμακο.

Η σημερινή παραγωγή του Στράτου ισοδυναμεί με 500 κιλά τσάι άριστης ποιότητας, τρία λίτρα αιθέριου ελαίου και 2.000 σαπούνια, ενώ η ποσότητα που απομένει χρησιμοποιείται για λικέρ. Τη συσκευασία των προϊόντων του την επιμελείται αποκλειστικά και μόνο ο ίδιος- έχει αλλάξει τρεις φορές συσκευασίες- και το brand που χρησιμοποιεί είναι το "κτήμα ευώνυμο".

Μάλιστα, ο 44χρονος διαθέτει τα προϊόντα του στην ελληνική αγορά, πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα, μόνος του, και σε καμιά περίπτωση δεν προτίθεται να αφήσει τους μεσάζοντες ν' ασχοληθούν με τη δική του "αγάπη", αφού στο τέλος θα την "καταστρέψουν", όπως λέει χαρακτηριστικά. "Ακόμα και σήμερα με πλησιάζουν χονδρέμποροι, με την επιθυμία να εμπορευτούν το προϊόν μου, αλλά έχω δηλώσει ρητά ότι δεν πρόκειται να επιτρέψω ούτε τη βιομηχανοποίηση της παραγωγής μου, ούτε και την απαξίωση της δουλειάς μου", σημειώνει.

Και επειδή του "φρονίμου τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν", ο κ. Μυλωνάς έχει ήδη απόθεμα μέντας, (περίπου 300 κιλά) και δουλεύει μεθοδικά για να το αυξήσει, προκειμένου να ικανοποιήσει τη μεγαλύτερή του επιθυμία, που είναι να κάνει διάσημη τη μέντα, δημιουργώντας νέα προϊόντα, που ακόμα και "ο ίδιος δεν έχει σκεφτεί", όπως λέει, χαριτολογώντας.

Πνεύμα ανήσυχο, ο 44χρονος Στράτος, στήνει κι ένα εναλλακτικό καφέ στα Πορρόια Σερρών, σ' ένα πετρόκτιστο οίκημα του 1801, όπου από τον Αύγουστο θα μπορούν οι επισκέπτες ν' αποκτούν και τα προϊόντα του. Το καφέ θα φέρει την επωνυμία "Ο Μέντορας", παραπέμποντας, όχι σε κάποιον ειδήμονα, αλλά στον δημιουργό του, που "ζει και αναπνέει για τη μέντα".


Η μέντα και η ιστορία της

Η μέντα είναι ποώδες αρωματικό φυτό της οικογένειας των χειλανθών των εύκρατων περιοχών. Έχει άνθη ευωδιαστά, λευκά ή ιώδη, που σχηματίζουν ταξιανθία στάχυος. Είναι φυτό φαρμακευτικό, ενώ χρησιμοποιείται στη μαγειρική ως καρύκευμα, καθώς και ως αφέψημα ή αιθέριο έλαιο, το οποίο είναι κατάλληλο για κατώτερης ποιότητας προϊόντα αρωματοποιίας και σαπωνοποιϊα.

Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει διάφορα είδη μέντας, όπως: μέντα η χνουδωτή, μέντα η μελανωπή, μέντα η στρογγυλόφυλη, (αγριόδυοσμος), μέντα η μικρόφυλλη, μέντα η ρεβερχόνεια, μέντα η πολιά, μέντα η πράσινη (δυόσμος) και μέντα η πουλέγιος.

Το όνομα μέντα προέρχεται από το λατινικό mentha, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το αρχαιοελληνικό μίνθη. Η Μίνθη ήταν μια νύμφη του υποχθόνιου κόσμου, που ο Άδης επιζήτησε να κάνει ερωμένη του. Η Περσεφόνη, την καταδίωξε και κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Μίνθης, ο Άδης τη μεταμόρφωσε σε ένα φυτό, που ξαφνικά φύτρωσε για πρώτη φορά στο βουνό Μίνθη της Τριφυλίας.

Η μέντα συναντάται και με την ονομασία ηδύοσμος. Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως σήμερα σαν αρωματικό στη μαγειρική, την οινοποιία και τη φαρμακοποιία. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι με δυόσμο πριν από το γεύμα. Επίσης, αρωμάτιζαν το νερό του μπάνιου. Από τον 6ο αιώνα πρωτοσυναντώνται κρέμες καθαρισμού δοντιών με δυόσμο. Εξάλλου, τα ποντίκια φαίνεται να αποφεύγουν τη μυρωδιά του, γι' αυτό και χρησιμοποιείται για την απομάκρυνσή τους.

Στην Αρχαία Ελλάδα ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός χρησιμοποιούσαν την μέντα κατά της δυσπεψίας, των νευρικών διαταραχών, των ιλίγγων, της αϋπνίας, της γαστρίτιδας, του βήχα, του κρυολογήματος, του πονόλαιμου και ως αντισπασμωδικό. Οι Άραβες λατρεύουν τη μέντα. Η λεπτή μυρωδιά της διαχέεται παντού και οι αρετές της έχουν υμνηθεί ιδιαίτερα. Η ωραία Σεχραζάτ, που διηγούνταν στο Σουλτάνο τις ιστορίες στις Χίλιες και Μια Νύχτες οφείλει ίσως τη ζωή της σε μερικά φλιτζάνια μυρωδάτο τσάι μέντας, που της σέρβιραν κάθε μέρα, προτού ξημερώσει, την ίδια πάντα ώρα, για να μπορεί να συνεχίζει τις ιστορίες του Σεβάχ του Θαλασσινού και του Αλαντίν.


Η καλλιέργεια της μέντας

Η μέντα μπορεί να ευδοκιμήσει σε ποικιλία κλιμάτων και εδαφών. Άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης για τη μέντα είναι οι 17° C και, όταν αρδεύεται τακτικά, αντέχει και στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Η μέντα είναι πολύ απαιτητική σε νερό και σε πολύ θερμό καιρό και η καλλιέργεια μπορεί να χρειασθεί ακόμη και τρία ποτίσματα την εβδομάδα.

Η μέντα είναι στείρο υβρίδιο και γι' αυτό δεν πολλαπλασιάζεται εγγενώς με σπόρο, παρά μόνον αγενώς, με ριζώματα, μοσχεύματα ή φυτάρια μικροπολλαπλασιασμού. Συγκομίζεται στην αρχή της ανθοφορίας (συνήθως αρχές Ιουλίου), ενώ από καλλιέργειες που είναι εγκατεστημένες σε εύφορα αρδευόμενα χωράφια, μπορεί να γίνει άλλη μια συγκομιδή, το Σεπτέμβριο. Η απόδοση σε νωπή χορτομάζα φθάνει ή και ξεπερνά τα 1000 κιλά/στρ. στην πρώτη συγκομιδή. Η δεύτερη συγκομιδή είναι ίσης ή μικρότερης απόδοσης. Η απόδοση σε αιθέριο έλαιο από τις δύο συγκομιδές μπορεί να φθάσει τα 8 λίτρα/στρέμμα και εξαρτάται κυρίως από την καλλιεργούμενη ποικιλία, το έδαφος, τις επικρατούσες κλιματικές συνθήκες και τις καλλιεργητικές πρακτικές. Οι φυτείες υποφέρουν συνήθως από βερτιτσιλλιώσεις (Verticillium sp) και σκωριάσεις (Puccinia mentha). Ένα μέτρο περιορισμού της εξάπλωσης των βερτιτσιλλιώσεων και των σκωριάσεων είναι το ξερίζωμα και κάψιμο των προσβεβλημένων φυτών στις βιολογικές καλλιέργειες, αλλά και στις συμβατικές. Η καλλιέργεια της μέντας για παραλαβή αιθέριου ελαίου άρχισε στην Ελλάδα το 1956.
Πηγή