Μεγάλο πλήγμα δέχεται φέτος ο κλάδος της αμπελουργίας, εξαιτίας του περονόσπορου που κατέστρεψε καλλιέργειες με αποτέλεσμα χιλιάδες παραγωγοί σε ολόκληρη τη χώρα, λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει ο τρύγος να...
είναι σε απόγνωση, καθώς η συγκεκριμένη προσβολή δεν καλύπτεται από τον ΕΛΓΑ.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η φετινή σοδειά σε οινοποιήσιμα αλλά και επιτραπέζια σταφύλια να είναι μειωμένη σε ποσοστό 50 έως 60% κάτι που έχει επιπτώσεις και στην οινοποιία αλλά και στις εξαγωγές όπου τα τελευταία χρόνια καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες για την προώθηση των ελληνικών κρασιών στις ευρωπαϊκές αγορές...
Ωστόσο, μεγάλο πλήγμα δέχεται η οινοποιία από τη μείωση της εγχώριας κατανάλωσης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Έτσι αρκετοί μικροί οινοποιοί που έστησαν με μαράκι αλλά και θυσίες τις μονάδες τους να αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα ρευστότητας καθώς «τρέχουν» τα δάνεια στις τράπεζες.
Το μεγάλο παράπονο ωστόσο των οινοποιών είναι με τα εστιατόρια, τις ταβέρνες και τα wine bar που αντί να κάνουν προσιτό το ελληνικό κρασί στον έλληνα καταναλωτή, αισχροκερδούν 300 και 400% θέλοντας να βγάλουν υπερκέρδη όχι από το φαγητό που σερβίρουν αλλά από το κρασί. «Δεν μπορεί ένα μπουκάλι κρασί που ο εστιάτορας το αγοράζει από 5 έως 10 ευρώ να το πουλά στο μαγαζί του 25 και 30 και 40 ευρώ», τονίζουν.
Ο Νίκος Βασιλόπουλος εκ των μετόχων της «ΕΥΑΜΠΕΛΟΣ» στην περιοχή της Ξυνιάδας Δομοκού μία πανάρχαια αμπελουργική ζώνη που βγάζει υπέροχα κρασιά και με ελληνικές ποικιλίες όπως το ασύρτικο που είναι ασυναγώνιστες διεθνώς αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν δύναμαι να πληρώσω το δικό μου κρασί όταν βγαίνω σε ταβέρνα με φίλους γιατί μου το χρεώνουν 30 και 35 ευρώ το μπουκάλι!»
Οι ίδιοι οι οινοποιοί γνωρίζουν πως μόνον αν δώσουν έμφαση στις ελληνικές ποικιλίες μπορούν να επιτύχουν προστιθέμενη αξία για το προϊόν τους και θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές τα Γαλλικά ή τα Ιταλικά κρασιά.
Προφανώς τέτοιες ποικιλίες είναι το ασύρτικο, το ξινόμαυρο, ή το αγιωργίτικο...
Σήμερα στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται πάνω από 1200 οινοποιεία όταν πριν από μερικά χρόνια ήταν μερικές δεκάδες.
Θραύση στις εξαγωγές κάνει και το ελληνικό ούζο το οποίο έχει πρεσβευτές τα εκατομμύρια των ξένων τουριστών που επισκέπτονται το καλοκαίρι τα νησιά μας.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια καταβάλλεται μία σημαντική προσπάθεια με ελάχιστη βοήθεια από την πολιτεία ώστε τα ελληνικά κρασιά να κατακτήσουν τις διεθνείς αγορές και ιδιαίτερα τις απαιτητικές ευρωπαϊκές. Νέοι άνθρωποι σε αρκετές αμπελουργικές ζώνες δίνοντας έμφαση στην τεχνογνωσία των ειδικών (χημικών, οινολόγων, γεωπόνων) αλλά και στα μυστικά των παλιών αμπελουργών καταβάλλουν φιλότιμες και κοπιώδεις προσπάθειες και έχουν αντιστρέψει το κλίμα στη νεολαία έτσι ώστε αντί του ουίσκι ή της βότκας ή του τζιν να καταναλώνουν κρασί κόκκινο ή λευκό στα μπαρ όπου διασκεδάζουν...
Εξίσου καλές είναι οι πωλήσεις στα αποστάγματα, το τσίπουρο στη Θεσαλία ή τη Μακεδονία, η τσικουδιά στην Κρήτη και το ούζο στις υπόλοιπες περιοχές αφού συνοδεύουν τους περιβόητους μεζέδες (συνήθως θαλασινά) που κάνουν ιδιαίτερη την ελληνική κουζίνα.
Σε γενικές γραμμές ως χώρα έχουμε πολλά να αναμένουμε από τον κλάδο της οινοποιίας. Το ελληνικό κρασί κουβαλά ιστορία χιλιάδων ετών...Πρωτοαναφέρεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια με τον «Κανένα», τον πολυμήχανο Οδυσσέα να προχωρά στο πάτημα των σταφυλιών (αλκοολική ζύμωση) μέσα στην σπηλιά του Πολύφημου και να τον μεθά με το κρασί που παρήγαγε με τους συντρόφους του.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι η ομαδική δουλειά και η συνεργασία αμπελουργών και οινοποιών γιατί χωρίς καλή πρώτη ύλη όσο καλός και αν είναι ο επιχειρηματίας το κρασί δεν θα ανταποκρίνεται στα υψηλά στάνταρ ποιότητας που απαιτούν οι αγορές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου