Κατ΄ αρχάς πριν απαντήσουμε σε αυτό, θα πρέπει να απαντηθεί ένα άλλο ερώτημα. Τούτο είναι αν θέλουμε μια πιο ομογενοποιημένη πολιτικά Ευρώπη ή όχι. Διότι σε περίπτωση που το θέλουμε, τότε είναι επόμενο άπαντες στην Ευρώπη (όχι μόνο η Ελλάδα) να απολέσουν την εθνική τους κυριαρχία υπέρ μιας κεντρικής εξουσίας.
Αν δεν το θέλουμε είναι άλλο θέμα. Διότι αν αυτή η χώρα θέλει κάτι άλλο, τότε καλό είναι να το ξεκαθαρίσουμε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για να μην κάνουμε όλη αυτή τη φασαρία. Στη συνέχεια βέβαια θα χρειαστεί μια χούντα για να μπορεί να επιβάλει τη δραχμή, αλλά αυτό είναι ένα άλλο άρθρο για μια άλλη μέρα.
Όποτε για μένα, η μείωση της εθνικής κυριαρχίας είναι το φυσικό επακόλουθο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στο βαθμό βέβαια που πραγματοποιηθεί.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι θα έρθουν εδώ διάφοροι επιτηρητές στα υπουργεία και θα αποκτήσουν λόγο στις δαπάνες. Για ποιο λόγο μας χαλάει αυτό σαν φορολογούμενους; Δηλαδή έχοντας τους δικούς μας τους άχρηστους, διεφθαρμένους και βολεψάκηδες, αισθανόμαστε εθνικά υπερήφανοι;
Με το συμπάθιο, αλλά αν αυτοί οι επιτηρητές βάλουν μια τάξη στα του δημοσίου και έχουμε μια καλύτερη διαχείριση, για ποιο λόγο να μην είμαι υπέρ αυτού; Ο φορολογούμενος πληρώνει αυτές τις δαπάνες και όχι οι γραφειοκράτες. Αν λοιπόν έρθουν ξένοι γραφειοκράτες και μου κάνουν μια καλύτερη διαχείριση, δεν με συμφέρει σαν φορολογούμενος;
Η απάντηση είναι ότι με συμφέρει. Όχι μόνο αυτό, αλλά θα ήθελα να τους δοθεί και bonus αν κάνουν καλή δουλειά. Διότι αν είναι να μου μειωθούν έμενα οι φόροι, σαν αποτέλεσμα της καλύτερης διαχείρισης, δεν βλέπω τον λόγο να μην πάρουν και αυτοί το κάτι τις.
Οι μόνοι χαμένοι από τους επιτηρητές θα είναι η πολιτική πλουτοκρατία και όλοι αυτοί που απομυζούν το σύστημα τόσα χρόνια.
Θα είναι οι πολιτικοί, θα είναι τα κόμματα (διότι οι τράπεζες δεν θα τους δίνουν άλλα δάνεια –το ΠΑΣΟΚ θα ακούσατε χτες ότι έκανε στάση πληρωμών), θα είναι οι εργολάβοι (που δεν θα μπορούν να υπέρ-κοστολογούν), θα είναι όλοι αυτοί που παίρνουν τις μεγάλες και παχουλές συντάξεις (και νομίζουν ότι τις αξίζουν) και θα είναι όλοι αυτοί του πελατειακού συστήματος που τόσα χρόνια δεν αφήνουν αυτό τον τόπο να πάρει ανάσα.
Ναι πράγματι, όλοι αυτοί θα βγουν χαμένοι. Αλλά εμείς οι φορολογούμενοι θα βγούμε κερδισμένοι.
Από τη στιγμή που εμείς είμαστε άχρηστοι και ανίκανοι να κάνουμε στοιχειώδες αλλαγές, δεν νιώθω καθόλου άβολα αν κάποιος τις κάνει για μένα, ούτε θα θιχτεί η εθνική μου υπερηφάνεια. Αν αντί για όλες αυτές τις μουτσούνες που βλέπω τόσα χρόνια, αντικατασταθούν με άλλες μουτσούνες, που ομιλούν μεν άλλη γλώσσα αλλά εξυπηρετούν τα συμφέροντα μου, δεν έχω κανένα πρόβλημα σαν φορολογούμενος. Ας πούμε ότι είναι ένα είδος outsourcing, απλά σε εθνικό επίπεδο! Ιδίως δε αν είναι προϋπόθεση έτσι ώστε να μου μειωθεί το χρέος χωρίς να έχω πολλά νομικά προβλήματα.
Όχι αγαπητέ αναγνώστη. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μπουν επιτηρητές στα υπουργεία και να έχουν λόγο στις δαπάνες. Μακάρι να μπορούσαν να μπουν επιτηρητές και στη Βουλή και να έχουν λόγο και βέτο στο νομοθετικό έργο. Διότι έχω βαρεθεί να βλέπω νόμους και θεσμούς που δεν έχουν νόημα ή δεν εφαρμόζονται.
Για τις υποχρεωτικές δημοσιεύσεις ισολογισμών στις εφημερίδες φωνάζω χρόνια. Όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι ένα αγκάθι στην ανταγωνιστικότητα της χώρας μας, αλλά κανένας δεν παίρνει την απόφαση να καταργήσει αυτή την υποχρέωση. Υποθέτω διότι ο τύπος και οι πολιτικοί είναι διαπλεκόμενοι και ο ένας έχει να κερδίσει από τον άλλον. Αλλά αυτό έχει τεράστιο κόστος στην Ελληνική οικονομία, ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα.
Αφού λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να μας υποδείξει η τρόικα ότι θα πρέπει να καταργηθούν οι υποχρεωτικές δημοσιεύσεις στις εφημερίδες, τότε ζήτω η τρόικα. Μακάρι να μας αναγκάσουμε να πάρουμε και άλλες αποφάσεις για την μείωση της γραφειοκρατίας, αφού δεν μπορούμε να το κάνουμε από μόνοι μας.
Ίσως μας βοηθήσουν να βρούμε και λύσεις στη διαφθορά. Ένας φίλος γιατρός (γυναικολόγος) μου περιγράφει ότι η κατάσταση μεταξύ των γιατρών είναι τραγική. Για ποιο λόγο; Διότι ενώ παίρνουν 1.500-2.000 από το ΕΣΥ, είχαν κάνει κουμάντο και ξόδευαν άνω των 7.000 τον μήνα. Τώρα όμως που έχουν κοπεί τα φακελάκια λόγω ύφεσης, έχουν τρελαθεί και δεν τα βγάζουν πέρα, διότι οι υποχρεώσεις τους είναι 7.000 τον μήνα. Είναι να τους λυπηθεί κανείς.
Πράγματι πολλά θα αλλάξουν αν μπουν επιτηρητές στα υπουργεία. Ιδίως δε από την πλευρά της σπατάλης και των αλόγιστων δαπανών. Διότι ενώ τώρα δεν υπάρχει κανένας που να έχει λόγο -και το φαγοπότι πάει σύννεφο ανάμεσα στους γραφειοκράτες και τους κομματικούς στρατούς- τουλάχιστον με τους επιτηρητές θα μπει κάποιο χαλινάρι στο φαγοπότι και ποιος ξέρει, ίσως να δούμε και πραγματικές αλλαγές σε αυτή τη χώρα.
Είναι φυσικό οι κομματικοί στρατοί της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να είναι κάθετα αντίθετοι με τους επιτηρητές, αλλά έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα, ό,τι θέλουν οι γραφειοκρατικοί στρατοί εμείς (οι φορολογούμενοι) θα πρέπει να είμαστε αντίθετοι και ότι δεν θέλουν, θα πρέπει να το υποστηρίζουμε.
Τώρα αν σας θίγουν την εθνική υπερηφάνεια μερικοί επιτηρητές, εμένα μου θίγει την εθνική υπερηφάνεια η ανικανότητα και η ανεπάρκεια που χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σύστημα. Αν αυτοί οι επιτηρητές θα βοηθήσουν στο ελάχιστο να αποκτήσουμε έστω και λίγη αξιοκρατία, για μένα είναι καλοδεχούμενοι.
Του Γιώργου Καισάριου
george.kesarios@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου