Παραδοσιακά επαγγέλματα ~ Κρεοπώλης πλανόδιος

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο σήμερα, που οι κλιματολογικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες έχουν αλλάξει, πριν μερικές δεκαετίες υπήρχε πλανόδιος κρεοπώλης, που γύριζε τις γειτονιές πουλώντας κομμάτια κρέας κρεμασμένα σε ξύλινες τάβλες (=παχιές σανίδες). Το επάγγελμα αυτό υπήρχε απ' τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και διατηρήθηκε περίπου μέχρι το 1910.

Ο πλανόδιος κρεοπώλης έσφαζε συνήθως ο ίδιος πρόβατα, ζυγούρια και κατσίκια, τα έκοβε σε κομμάτια και κατέβαινε στην πόλη να τα πουλήσει.

Το φρεσκοσφαγμένο ζώο διατηρούνταν...
 24 ώρες.

Ψυγεία τότε δεν υπήρχαν. Για να το συντηρήσουν, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, το έβαζαν μέσα σε βαθιά πηγάδια. Έδεναν τα κομμάτια το κρέας με σχοινιά και τα κατέβαζαν στο βάθος του πηγαδιού. Η δροσιά του νερού που υπήρχε μέσα στο πηγάδι το προφύλαγε απ' τη ζέστη και το συντηρούσε. Όσοι δεν είχανε πηγάδια, το βάζανε σε υπόγεια. Το χειμώνα «έθαβαν» το σφαχτό μέσα στο χιόνι και κάθε φορά που ήθελαν, το ξέθαβαν. Αυτοί ήταν τότε οι τρόποι συντήρησης του κρέατος.

Τα ζώα σφάζονταν πρωί - πρωί. Με τη δροσιά ξεκινούσε ο κρεοπώλης τη γύρα. Έδενε με σχοινί δυο ξύλινες τάβλες στα πλαϊνά του αλόγου ή του μουλαριού και κρεμούσε απ* τους ξύλινους γάντζους που υπήρχαν στο πάνω μέρος κάθε τάβλας μεγάλα κομμάτια κρέας.

Φορούσε έπειτα μιαν άσπρη ποδιά και γύριζε τις γειτονιές.
Το καλοκαίρι, για να προφυλάξει το κρέας απ' τις μύγες και τα άλλα έντομα, είχε μια τρίχινη φούντα, φτιαγμένη από ουρά αλόγου, και μ' αυτήν τα έδιωχνε.

Φρόντιζε ιδιαίτερα την καθαριότητα. Οι νοικοκυρές ήταν σχολαστικές. Καθώς έβγαιναν να ψωνίσουν έλεγχαν πρώτα την ποιότητα και την καθαριότητα και μετά διάλεγαν το κομμάτι που ήθελαν. Έπαιρνε την χαντζάρα (=μακρύ μαχαίρι) ο κρεοπώλης, έκοβε όσο ήθελε η νοικοκυρά κι έπειτα ξεκρεμούσε απ' το πλάι του ζώου την παλάντζα (=φορητή ζυγαριά παλαιού τύπου, δίχως δράμια και σταθμά) και το ζύγιαζε.

Έτσι πουλιόταν το κρέας στις αστικές περιοχές μέχρι τις αρχές αυτού του αιώνα, οπότε οι συνθήκες και η εξέλιξη το κατήργησαν. Έπειτα στήθηκαν πάγκοι και αργότερα στεγάστηκαν οι κρεοπώλες σε ξύλινες παράγκες.

Σήμερα υπάρχουν πλέον σε κάθε γειτονιά σύγχρονα κρεοπωλεία.






Πηγή: Β. Σαρησάββας - Παραδοσιακά επαγγέλματα 

Δείτε ακόμη ~ Ιστορία της πόλης της Θεσσαλονίκης, 1870-1920