Όταν η πολιτική βία καταδικάζεται κατά το δοκούν

Οι Έλληνες πλέον δεν φοβούνται την βία δυστυχώς μαθαίνουν να ζουν με αυτήν. Τα αστυνομικά δελτία συμβάντων μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Οι ληστείες με συνδυασμό ανθρωποκτονιών πλέον ανήκουν στην ημερήσια διάταξη. Στο παρελθόν ένα τέτοιο περιστατικό αποτελούσε είδηση σήμερα τείνει να περιγράφεται ως ένα γεγονός ρουτίνας.

Ακραία στοιχεία στην κοινωνία, στην πολιτική γίνονται...


ευκολότερα αποδεκτά λόγο αυτής της εξοικείωσης των ανθρώπων. Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει το σημερινό ελληνικό πολιτικό τοπίο όπου η βία κυριαρχεί. Ομάδες και από τα δυο άκρα άλλοτε απροκάλυπτα και άλλοτε συγκαλυμμένα δεν διστάζουν να την χρησιμοποιήσουν προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Την ιδία στιγμή οι μετριοπαθείς δυνάμεις έστω και ακούσια με την στάση τους ενισχύουν τέτοιες πρακτικές.

Μετά από κάθε βίαιο επεισόδιο όλα τα κόμματα συνηθίζουν να εκδίδουν ανακοινώσεις στις οποίες τονίζουν πως καταδικάζουν οποιαδήποτε μορφή βίας από όπου και αν προέρχεται. Η πραγματικότητα όμως μοιάζει διαφορετική.

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου μια εκλογική κάλπη στην περιοχή των Εξαρχείων παραδόθηκε στις φλόγες με αποτέλεσμα η πολιτική βούληση δεκάδων συμπολιτών μας να φιμωθεί (Όμοιο περιστατικό καταγράφεται στην πρόσφατη ιστορία μόνο στην Ινδία).

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές διμοιρία ΜΑΤ δέχτηκε επίθεση με βόμβες μολότοφ στην οδό Ιπποκράτους (υπενθύμιση: Έργο της αστυνομίας αποτελεί η προστασία του πολίτη και όχι να αποτελεί κινούμενο στόχο και μέρος εκτόνωσης).

Άλλος υποψήφιος βουλευτής στην Πάτρα (μάλιστα μεγάλης ηλικίας!) ξυλοκοπήθηκε κατά την έξοδο του από το κτίριο τοπικού τηλεοπτικού σταθμού.

Νωρίτερα στις εκλογές της 6ης Μαΐου δημοσιογράφος μετά από εισβολή στο στούντιο δέχτηκε επίθεση με γιαούρτια γιατί "τόλμησε" να δώσει βήμα σε υποψήφιο βουλευτή ο οποίος δεν ήταν αρεστός σε κάποιους.

Όμως όλα αυτά και πολλά παρόμοια περιστατικά δεν μας απασχόλησαν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Το πρόβλημα της πολιτικής βίας συμπυκνώθηκε σε ένα δίλεπτο βίντεο όπου ένας υποψήφιος βουλευτής χαστουκίζει μια συνάδελφο του. Ανάλογη δημοσιότητα επίσης δόθηκε και σε επιθέσεις εναντίον κατοικιών που διέμεναν μετανάστες.

Το μόνο γεγονός που αιτιολογεί αυτήν την ανισορροπία στην κάλυψη των συμβάντων είναι ο πολιτικός χώρος από τον όποιο η βία πηγάζει. Η ασυλία στον χώρο της ακροαριστεράς και η έντονη καταδίκη της ακροδεξιάς.

Ευθύνη όμως δεν έχουν μόνο τα Μ.Μ.Ε. αλλά η ιδία η κοινωνία. Αν είχε δείξει τα ιδία αντανακλαστικά και στις δυο περιπτώσεις ίσως το μέγεθος του προβλήματος να είχε μετριαστεί.

Δυστυχώς όμως η δύναμη της συνήθειας είναι καταλυτική. Από την μεταπολίτευση και μετά μάθαμε να ζούμε με την βία της ακροαριστεράς. Την ανεχτήκαμε, την δικαιολογήσαμε.

Κόμματα και μεγαλοδημοσιογράφοι υποστήριξαν ανοιχτά και έδωσαν βήμα αντίστοιχα σε άτομα υπόδικα για τρομοκρατία και ανθρωποκτονίες. Όλη αυτή η μεροληψία έφερε αντίδραση. Ο αντίπαλος χώρος της ακροδεξιάς στοχοποιήθηκε και όταν το μιντιακο και πολιτικό κατεστημένο προσπάθησε εκ νέου να το περιθωριοποιήσει το μόνο που κατάφερε ήταν να συμβάλει στην "ηρωοποίηση" του. Με αυτές τις συνθήκες φτάσαμε στο σήμερα και στην έκρηξη του φαινομένου.

Η ολιγωρία της κοινωνίας απέναντι στο στην πολιτική βία την κατέστησε ανεξέλεγκτη. Η ρητορεία " καταδικάζουμε την βία από όπου και αν προέρχεται" παρέμεινε ένα ανούσιο στερεότυπο στις ανακοινώσεις των κομμάτων, όχι ουσιαστική καταδίκη ,ενώ η χρόνια ανοχή πλέον κατέστησε την πολιτική βία οικεία.


http://political-challenge.blogspot.com/2012/06/blog-post_22.html
 
http://taxalia.blogspot.com/2012/06/blog-post_4369.html


Extra: Ανάλογη "ανοχή" δείχνει η κοινωνία-πολιτεία και σε όσα συμβαίνουν στα μπουρδέλα-άντρα φασιστοτραμπούκων ακροαριστερών με την ονομασία "Ελληνικά Πανεπιστήμια".