Τσάμπα πράμα μπροστά στο ένα δισεκατομμύριο που γράφει ο λογαριασμός για τα λύτρα στα αγροτικά μπλόκα του 2008. Τότε που ο Χατζηγάκης έκλεισε από τηλεοράσεως το μάτι στους Κοκκινούληδες, τους είπε ότι εκείνοι θα επικαλούνται ψεύτικες ζημίες, οι γεωπόνοι του ΕΛΓΑ θα τις βεβαιώνουν και μετά όλοι μαζί θα κλέβουμε τις Βρυξέλλες.:
Και ναι μεν τα χρήματα ήρθαν, μοιράστηκαν στο θεσσαλικό κάμπο, κάποιοι αγρότες ευγνωμονούντες ονόμασαν «Χατζηγάκηδες» τα τζιπ που αγόρασαν με το ευρωπαϊκό χρήμα, αλλά τώρα ο κρατικός προϋπολογισμός καλείται να πληρώσει το πρόστιμο.
Δηλαδή, οι Ελληνες φορολογούμενοι. Αυτοί για τους οποίους κλαίνε και οδύρονται οι λαϊκιστές όλων των κομμάτων αλλά εκείνο τον καιρό είχαν πάθει μουγκαμάρα.
Γιατί όποιο κόμμα ψέλλιζε ότι αυτό που κάνουμε είναι απάτη, θα ήταν «αντίθετο στα λαϊκά συμφέροντα». Τα οποία κάπως έτσι ερμηνεύονται στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Ό,τι αρπάξουμε απ' όπου μπορέσουμε. Καλός πολιτικός ήταν εκείνος που σκόρπιζε δημόσιο χρήμα, υπέγραφε συλλογικές συμβάσεις με δεκαοκτώ μισθούς στις ΔΕΚΟ, έβγαζε συνταξιούχους με είκοσι χρόνια δουλειάς και έδειχνε «κατανόηση» στο θέμα της φαρμακευτικής δαπάνης. Οποιος τολμούσε να μιλήσει για το πλιάτσικο, ήταν «νεοφιλελεύθερος» - δηλαδή απόβλητος. Κι έτσι φτάσαμε ώς εδώ.
Κατά βάθος, ελάχιστες αμφιβολίες υπάρχουν ότι έτσι θα πορευόταν και η νέα κυβέρνηση, εάν ζούσε στην εποχή της καραμανλικής αμεριμνησίας. Κάποια από τα στελέχη της πέρασαν τότε και δεν ακούμπησαν. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγιναν υπουργοί και υφυπουργοί - ενδεχομένως ούτε οι ίδιοι. Κάποιοι άλλοι έχουν τόσο αμφίβολα βιογραφικά, ώστε μόνο προσόν φαίνεται να είναι η αφοσίωση στον κ. Σαμαρά. Από την άλλη, ούτε οι διαθέσεις του μεγάλου μέρους της κοινωνίας άλλαξαν. Εστω και αν η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, ελάχιστοι πολίτες είναι διατεθειμένοι να συναινέσουν σε μεταρρυθμίσεις. Ακόμη και σε εκείνες που κάθε λογικός άνθρωπος θεωρεί αυτονόητες. Μόνο που τώρα πια άλλαξαν οι συνθήκες. Και ποιος ξέρει; Μπορεί να μας βγει σε καλό.
Αγγελιοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου