Στην αρχαία Ελλάδα, ο κόκορας που επιβίωνε από τις κοκορομαχίες, θεωρούταν ιδανική τροφή για έναν αθλητή πριν από τον αγώνα, επειδή του ανέβαζε την τεστοστερόνη.
Ποικιλίες μανιταριών και ξηρά σύκα για αυξημένη ποσότητα σακχάρου, που δίνει ενέργεια, ήταν...
βασικά στοιχεία διατροφής. Οι παλαιστές και οι ρίπτες τρέφονταν με μίγμα από κρέας ταύρου και χοίρου για να πάρουν πρωτεΐνες. Η μυϊκή τους μάζα αυξανόταν και το πρόσωπό τους παραμορφωνόταν σε σημείο ο Αριστοτέλης να γράφει ότι μοιάζουν με ζώα.
Ο καθηγητής Μπάρι Χούλιχαν, στο βιβλίο του «Ντόπινγκ» περιγράφει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ουσίες που έπαιρναν από τις πίσω οπλές των γαϊδάρων, ενώ οι Ρωμαίοι μονομάχοι πριν μπουν στην αρένα έπιναν διεγερτικές ουσίες.
Στη σύγχρονη εποχή πρώτος «ντοπαριστής» πρέπει να θεωρείται ο Γιούστους φον Λίμπινγκ, ο άνθρωπος που το 1847 έγινε ο παρασκευαστής του «συμπυκνωμένου ζωμού κρέατος Λίμπινγκ». Επρόκειτο για ένα συμπλήρωμα διατροφής το οποίο εφοδίαζε τον οργανισμό με μεγάλες ποσότητες κρεατίνης. Φυσικά, εκείνη την εποχή ο οργανωμένος αθλητισμός ήταν ανύπαρκτος και δεν υπάρχουν μαρτυρίες για αθλητική αξιοποίηση του ζωμού.
Ο όρος «doping» εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε αγγλικό λεξικό το 1889 και τα πρώτα όντα που το δοκίμασαν ήταν τα άλογα στα οποία χορηγούταν στρυχνίνη. Το 1904 ο νικητής του μαραθωνίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις, Τόμας Χικς, κατέρρευσε μετά τον τερματισμό επειδή είχε καταναλώσει στρυχνίνη και μπράντι, σε ένα πρωτότυπο διεγερτικό μίγμα. Αυτό θεωρείται το πρώτο επίσημο κρούσμα ντόπινγκ.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του ντόπινγκ άνοιξε το 1935 όταν στα εργαστήρια της ναζιστικής Γερμανίας οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας σκύλους ως πειραματόζωα κατάφεραν να απομονώσουν την ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη, ώστε να τη χορηγούν στους στρατιώτες τους και να αυξάνεται η επιθετικότητά τους. Φυσικά, η ουσία χορηγήθηκε και σε αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, ενώ την ίδια εποχή λέγεται ότι έγιναν τα πρώτα βήματα στο γενετικό ντόπινγκ.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισαν να κυκλοφορούν στην αγορά του αθλητισμού οι αμφεταμίνες. Το 1954 η ομάδα της Δυτικής Γερμανίας κατέκτησε το Μουντιάλ και τις επόμενες ημέρες οι παίκτες της νοσηλεύτηκαν με ίκτερο και προβλήματα στο συκώτι. Το 1960, σημειώθηκε ο πρώτος θάνατος αθλητή από αναβολικά, όταν ο Δανός Κνουτ Γένσεν πέθανε κατά τη διάρκεια της κούρσας των 100 χλμ. των Ολυμπιακών της Ρώμης από υπερβολική δόση αμφεταμινών.
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΡΙΚΗ
Κατά τη δεκαετία του '60 στη ζωή των αθλητών μπήκαν τα στεροειδή αναβολικά και στην Ανατολική Γερμανία συντελέστηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, με το συστηματικό κρατικό ντοπάρισμα αθλητών και αθλητριών του αρχιντοπαριστή Μάνφρεντ Έβαλντ. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά. Η Χάιντι Κρίγκερ, πρωταθλήτρια Ευρώπης στη σφαιροβολία το 1986, αναγκάστηκε να υποβληθεί σε αλλαγή φύλου και να γίνει… Αντρέας Κρίγκερ, επειδή τα αναβολικά που της έδιναν τρέλαναν τις ορμόνες της.
Η κολυμβήτρια Ρίκα Ράινις που το 1980, κέρδισε τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια σε ηλικία 15 ετών, παρουσίασε καρδιακά προβλήματα τρία χρόνια αργότερα, ενώ η σφαιροβόλος Μπίργκιτ Μπόσε σε ηλικία 24 ετών διαπίστωσε ότι είχε γεννητικά όργανα 11χρονης. Το ρεκόρ της Μαρίτα Κοχ (47.60) στα 400μ. έγινε με χρήση turinabol, όπως καταθέτουν ειδικοί. Το ίδιο φάρμακο βοήθησε την Ανατολική Γερμανία να κατακτήσει τα περισσότερα από τα 136 μετάλλια που αποκόμισε από τους Ολυμπιακούς της Μόσχας.
Ήταν τέτοια η τρέλα των Ανατολικογερμανών για το ντόπινγκ, που εκπόνησαν ένα πρόγραμμα αξίας 300.000 μάρκων, σύμφωνα με το οποίο οι επιστήμονες με τη βοήθεια τρόμπας έσπρωχναν αέρα στον οργανισμό των αθλητών μέσω του παχέως εντέρου. Το 2002 η γερμανική δικαιοσύνη έδωσε το δικαίωμα σε όσους χρησιμοποιήθηκαν από το μαζικό πρόγραμμα ντοπαρίσματος να διεκδικήσουν αποζημιώσεις.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Όσο η Ανατολική Γερμανία και οι χώρες του ανατολικού μπλοκ καλλιεργούσαν το κρατικό ντόπινγκ, στον Δυτικό κόσμο ανθούσε το ατομικό ντοπάρισμα, που σε αρκετές περιπτώσεις αποτέλεσε προάγγελο θανάτου. Ο 29χρονος Βρετανός ποδηλάτης Τόμι Σίμπσον (αμφεταμίνες) ξεψύχησε στο γύρο Γαλλίας του 1967, ενώ η Δυτικογερμανίδα επταθλήτρια Μπίργκιτ Ντρέσελ πέθανε σε ηλικία 26 ετών το 1987 από τοξικό αλλεργικό σοκ λόγω χρήσης χημικών ουσιών.
Η κάτοχος των παγκοσμίων ρεκόρ στα 100 και στα 200 μέτρα, Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ πέθανε όταν έσκασε η καρδιά της, δέκα χρόνια μετά τα ρεκόρ και ενώ έκανε χρήση στεροειδών. Μάλιστα, στους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 40% των Αμερικανίδων έπαιρνε στεροειδή, όπως αποκάλυψε ένα χρόνο αργότερα στην αμερικάνικη γερουσία η αρχιπροπονήτρια.
Στους ίδιους αγώνες βρέθηκε θετικός ο Καναδός Μπεν Τζόνσον, αμέσως μετά το παγκόσμιο ρεκόρ (9.79) στα 100 μέτρα. Στη Σουηδία το θάνατο βρήκαν οι 36χρονοι δισκοβόλοι Γκόραν Σβένσον και Στέφαν Φέρνχολμ που συστηματικά κατάπιναν αναβολικά. Ο κατάλογος δεν τελειώνει. Δεκαεννιά ποδηλάτες πέθαναν κατά τη δεκαετία του ‘90 και ο θάνατός τους συνδέεται με την ερυθροποιητίνη, όπως και του Μάρκο Παντάνι το 2006.
Ποδοσφαιριστές πεθαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους, λόγω καρδιακών προβλημάτων, με αρκετούς να αποδίδουν τα συμβάντα στη χρήση αναβολικών, παρόλο που κάτι τέτοιο δεν ευνοεί τις πάμπλουτες διεθνείς ομοσπονδίες. Στις προηγμένες χώρες ο συνδυασμός αυξητικής ορμόνης και τεστοστερόνης κάνει πάταγο στις τάξεις των αθλητών. Οι Ολυμπιακοί του 1996 ανήκαν στην αυξητική ορμόνη και του 2000 στην ερυθροποιητίνη και την THG.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν στους αγώνες του 2004 αγωνίστηκαν αθλητές που υποβλήθηκαν σε γενετικό ντόπινγκ. Στο ΝΒΑ και στο αμερικάνικο μπέιζμπολ οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι και για να αγωνιστεί αμερικάνικη ομάδα μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες υπογράφεται συμβόλαιο ότι δεν θα περάσει από ντόπινγκ κοντρόλ και έλεγχο για ναρκωτικές ουσίες. Τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη είναι αλλεπάλληλα. Το πιο πρόσφατο μας αφορά άμεσα.
ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΝΤΟΠΙΝΓΚ
Αναβολικά στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και όσοι από τους παλιούς λένε σήμερα ότι τότε δεν υπήρχε τίποτα, μάλλον δεν θυμούνται καλά. Ο Χρήστος Ιακώβου, όντας αθλητής το 1979 είχε καταγγείλει τον Πολωνό προπονητή τής Εθνικής ομάδας άρσης βαρών Μπόρισλαβ Στέπιεν για χορήγηση αναβολικών. Ο Ιακώβου, που βάσει αποτελεσμάτων είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής της Ευρώπης στην τελευταία εικοσαετία, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και στο σκάνδαλο με το ομαδικό ντοπάρισμα των ένδεκα μελών της Εθνικής ομάδας.
Το πρώτο συνταρακτικό κρούσμα ντόπινγκ για τον ελληνικό αθλητισμό σημειώθηκε το 1984 στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες με την Άννα Βερούλη που βρέθηκε θετική σε νανδρολόνη και τον αρσιβαρίστα Σεραφείμ Γραμματικόπουλο. Πριν από τους αγώνες είχε βρεθεί θετικός και ο Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης που αποκλείστηκε. Το 1996 ο αρσιβαρίστας Χρήστος Κωνσταντινίδης κατήγγειλε ότι ο Χρήστος Ιακώβου έδινε απαγορευμένες ουσίες. Το θέμα μπήκε στο αρχείο. Όσα ακολούθησαν ήταν… πταίσματα μπροστά στην αφαίρεση του χάλκινου Ολυμπιακού μεταλλίου του 2004 από τον Λεωνίδα Σαμπάνη, όταν στα ούρα του βρέθηκε τεστοστερόνη. Όσο για το σκάνδαλο Κεντέρη - Θάνου, που δεν αγωνίστηκαν στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και έμειναν επίσημα εκτός δράσης, καθώς και σχέδια τύπου «Κόροιβος» έχουν χυθεί τόνοι μελάνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου