Να πάρουν το μάρκο τους και να πάνε στο καλό!

Όλο και περισσότερα δημοσιεύματα θέλουν τους Γερμανούς να εξετάζουν το ενδεχόμενο να συνεχίσουν μία μοναχική πορεία στα μονοπάτια του χρόνου, ίσως παρέα με λίγους καλούς φίλους και γείτονες. Είναι ένα σενάριο με το οποίο απειλούνται διαρκώς οι λαοί του Νότου.

Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους εμπνευστές του αν είναι σίγουροι ότι βρήκαν το σωστό παραμύθι για να «τρομάξουν τα παιδιά». Αν νομίζουν τα σενάριά τους αποτελούν απειλή και όχι ευλογία για τους λαούς της Μεσογείου...

Το χειρότερο όλων θα είναι να μην παίζουν ένα παιγνίδι που και οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητά του. Ασφαλώς και έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν από την ΕΕ και να υιοθετήσουν ένα νέο νόμισμα. Ας πούμε το Μάρκο της Βορείου Ευρώπης ή το «καθαρό μάρκο» ή όπως αλλιώς θέλουν να το πουν. Γιατί αλήθεια ένα τέτοιο σενάριο να είναι απειλή για τον μεσογειακό Νότο, όταν το πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας του Νότου είναι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τους πλούσιους Βόρειους και εξαιτίας του «ισχυρού» ευρώ;

Το πραγματικό ερώτημα είναι αν σε περίπτωση διάσπασης της ευρωζώνης η Ευρώπη θα είναι η ίδια. Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Ήδη η Ευρώπη του 2012 δεν είναι η ίδια με εκείνη που γνωρίζαμε πριν από δύο ή τέσσερα χρόνια.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι οι Γερμανοί κάνουν αυτή την κίνηση, ευελπιστώντας ότι η ευημερία τους θα συνεχίσει λόγω της Κίνας. Κι ας πούμε ότι για κάποιο λόγο το σενάριο δεν τους βγαίνει και εισέρχονται και οι ίδιοι στην κρίση με ένα τρόπο παντελώς ανέλπιστο για τους λαούς τους που σήμερα εξεγείρονται εναντίον των κακών της Μεσογείου. Θα μπορέσουν σε μία τέτοια περίπτωση να διαχειριστούν τα νέα δεδομένα;

Ο τρόπος με τον οποίον έχουν μέχρι στιγμής διαχειριστεί την ευρωπαϊκή κρίση δείχνει ότι δύσκολα θα μπορέσουν στο κοντινό μέλλον να αλλάξουν τρόπο σκέψης και να γίνουν πιο άμεσοι και πιο αποτελεσματικοί. Ακόμα δυσκολότερο θα είναι τότε να βρουν φθηνό χρήμα, το οποίο βρίσκουν σήμερα και μάλιστα σε αφθονία, εξαιτίας της αβεβαιότητας που προκαλεί στους επενδυτές η κρίση!

Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν ένας πολίτης του ευρωπαϊκού Νότου χάσει έστω κι ένα λεπτό από την ζωή του για να αναλογιστεί τι περιμένει τους κατοίκους του άλλοτε κοινού τους σπιτιού, που σήμερα ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν ξέρουμε αν οι Γερμανοί θα φτιάξουν την δική τους Ένωση ή όχι. Αυτό που έχουν ήδη καταφέρει όμως είναι να δημιουργήσουν στον Ευρωπαϊκό Νότο ένα τεράστιο κύμα αμφισβήτησης για τις καλές τους προθέσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, ένα από τα πιο σύντομα ευρωπαϊκά ανέκδοτα είναι πλέον εκείνο της «αλληλεγγύης».

Το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης κτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός μεγάλου πολέμου. Για να προχωρήσει αυτό το όνειρο χρειάστηκε οι άνθρωποι να σβήσουν από το μυαλό τους δυσάρεστες μνήμες, να ξεχάσουν οφειλές της ναζιστικής Γερμανίας, να κάνουν γενναίες υποχωρήσεις προς όφελος του ονείρου της Ευρώπης. Αν οι πρόγονοί μας σκεφτόντουσαν με τον τρόπο που σκέφτονται σήμερα οι Γερμανοί, η Ενωμένη Ευρώπη δεν θα ήταν ούτε καν σχέδιο στα χαρτιά. Επίσης, οι νικητήριες δυνάμεις του πολέμου θα είχαν τους ηττημένους ακόμη υπό κατοχή ή κηδεμονία, προκειμένου να αναπληρωθούν οι ζημίες που προκλήθηκαν από τον πόλεμο. Ας μην μας λένε, λοιπόν, αρλούμπες χρησιμοποιώντας επιχειρήματα λογιστικού τύπου. Πολιτικό είναι το πρόβλημα της Ευρώπης και όχι λογιστικό. Ο Νότος έχει ήδη υποστεί τις συνέπειες της αδυναμίας τους ή της απροθυμίας τους να δώσουν μία πολιτική λύση. Αν νομίζουν ότι ο Νότος θα λυπηθεί που θα πάψει να αντιμετωπίζει στα συμβούλια το γνώριμο ύφος των Γερμανών, μάλλον κάνουν λάθος. Για τον Νότο η αποχώρηση της Γερμανίας είναι ευλογία και όχι απειλή. Κι είναι καιρός οι γραφειοκράτες να αρχίσουν να σκέφτονται πως κατάφεραν μέσα σε τόσο σύντομο χρόνο να γκρεμίσουν αξίες που οικοδομήθηκαν με σκληρές προσπάθειες δεκαετιών, με πολύ κόπο και πολύ αίμα...


Θανάσης Μαυρίδης / capital.gr