Μας δουλεύουν (και καλά μας κάνουν)

Καμαρώστε την Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Αντί να ντρεπόμαστε για την κατάντια μας που ακόμη δεν έχουμε απολύσει (με συνοπτικές διαδικασίες) τους κρατικούς υπαλλήλους που τσακώσαμε για απατεωνιές, προσφέρουμε, (κυριολεκτικά) την απόλυσή τους, ως εναλλακτική λύση, για να διώξουμε λιγότερους από εκείνους που θα περισσέψουν με το κλείσιμο άχρηστων υπηρεσιών!!!

Και αντί να κρύψουμε το ρεζιλίκι μας και να τους διώξουμε νύχτα διαρρέουμε προς ενημέρωση και μια υπουργική εγκύκλιο που τι μας λέει;

Ότι δεν έχουν ιδέα...
που βρίσκονται οι φάκελοι των "επίορκων" (στην Ελλάδα πάντα ωραιοποιούμε τις βρωμιές μας με κομψές εκφράσεις) και μόλις τώρα θα ξεκινήσουν να μάθουν τι και πως... με όλες αυτές τις υποθέσεις!!!

Αποτυπώνουν δηλαδή ακόμη και σε επίσημα υπουργικά έγγραφα το ρεζιλίκι μας...

Η ακριβής όμως «μετάφραση» της απαράδεκτης (επί της ουσίας της) υπουργικής εγκυκλίου μας λέει: «Χαχόλοι» φορολογούμενοι που πληρώνετε ακόμη και τους απατεώνες για να μην χάνουμε εμείς (όλα τα κόμματα) την εκλογική μας πελατεία πιάστε το «κόκαλο» με την δήθεν έρευνα για τους... επίορκους... Και βουλώστε το για λίγα χρόνια. Μέχρι να κλείσουν οι υποθέσεις αυτές σε διοικητικό επίπεδο. Και μέχρι να ολοκληρωθούν οι προσφυγές στα δικαστήρια θα φθάσουμε στις επόμενες εκλογές... Και εμείς τότε θα τάζουμε ακόμη και στους απατεώνες ότι ως κυβέρνηση θα το αποσύρουμε το θέμα...».

Τώρα πως θα τα βολέψουμε με την Τρόικα;

Προσωπικά πιστεύω ότι οι πιέσεις θα χαλαρώσουν και η εκλογική πελατεία των κρατικών υπαλλήλων θα βρει λύση με τους πολιτικούς που θα μπαλώνει τα πάντα με τον καλύτερο τρόπο.

Τι θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε εμείς για να μην τρώμε τα «κόκαλα» της δήθεν πολιτικής παρέμβασης για τον δήθεν εκσυγχρονισμό του κράτους;

Νομίζω ότι άλλη λύση από την εφαρμογή μηχανισμών απαγκίστρωσης από το κράτος δεν υπάρχει. Μια τέτοια λύση είναι η ηλεκτρονική Κάρτα του Πολίτη που μας την πρόσφεραν, μόνο ως πολιτική ιδέα, το 2010 δια στόματος του κ. Ραγκούση. Αποδείχθηκε όμως στο τέλος ότι και πάλι ήταν «κόκαλο» για να μας ανακατέψουν και να μας βάλουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας.

Χθες στην Θεσσαλονίκη έγινε και άλλο συλλαλητήριο για την αναθεματισμένη και χαφιεδίστικη κάρτα... Δεν θα μπω στην ουσία της συγκεκριμένης Κάρτας γιατί το θέμα μου (σήμερα) δεν είναι να την «ακτινοσκοπήσω» ούτε να έλθω σε αντιπαράθεση με τους εχθρούς της ιδέας και με τα διάφορα επιχειρήματα τους. Κυρίως με την αστεία υπόθεση των προσωπικών δεδομένων... Γιατί έτσι που πάμε, σε λίγα χρόνια, το μόνο προσωπικό δεδομένο που θα μείνει θα είναι το όνομα και το επώνυμο μας...

Η σημερινή μου αναφορά στο θέμα της κάρτας έχει να κάνει μόνο με την κατά το δυνατόν απαγκίστρωσή μας από τους κρατικούς υπαλλήλους.

Σκέφτηκα την κάρτα καθώς παρακολουθούσα την «ανταλλαγή» των... επίορκων με αυτούς που περισσεύουν σε συνδυασμό και με την δήθεν «ευαισθησία» της κυβέρνησης και μου ήλθε στον νου αυτό που μου περιέγραφε Έλληνας εργαζόμενος στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Ήμουνα στην Ελλάδα για διακοπές αλλά είχα την υποχρέωση σε συγκεκριμένες ημερομηνίες να βγάλω 3-4 πιστοποιητικά που είχαν να κάνουν με την διαμονή μου στις Βρυξέλλες, την υγεία μου και τις σχέσεις μου με την υπηρεσία. Πήρα πρωινό αεροπλάνο για Βρυξέλλες και έφθασα στις 10. Διαθέτω βελγική ηλεκτρονική κάρτα του πολίτη. Με την κάρτα αυτή έβγαλα, σχεδόν μόνος μου, τα πιστοποιητικά μέσα σε 2 ώρες. Τα παρέδωσα στην υπηρεσία μου ήπια τον καφέ μου και με το απογευματινό αεροπλάνο επέστρεψα στην Αθήνα.»

Χρησιμοποίησα την συγκεκριμένη περίπτωση για να δούμε την αθέατη (σε εμάς) πλευρά του Δημοσίου ανεπτυγμένων κρατών μπροστά στην θεατή του ελληνικού τριτοκοσμικού κράτους.

Και βεβαίως ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω καμία εμμονή σε οτιδήποτε λέγεται Δημόσιο ή κρατική μηχανή αν λειτουργεί όπως της Σκανδιναβίας, ή της γειτονικής Ιταλίας ή ακόμη και του Βελγίου που μέχρι χθες μας ήταν γνωστή, ως χώρα, κυρίως για τα καρβουνιάρικά της.

Η αντίθεσή μου για το δημόσιο περιορίζεται μόνο στο ελληνικό δημόσιο.

Γιατί λειτουργεί ή με τον βλαχοφασιστικό τρόπο του «αποφασίζω και διατάσσω» ή με τον «σοσιαλιστικό» του στυλ «επιτρέπονται δωράκια για το εαυτό μας μιας και μας καλύπτουν οι συνδικαλιστές και οι συνάδελφοι ελεγκτές».

Θα μου πείτε πως όμως έφθασαν κάποιες υποθέσεις μέχρι το πειθαρχικό; Σκεφτείτε μόνοι σας τι «μάτι θα βγάζουν» για να μην έχουν κουκουλωθεί...

Το ελληνικό δημόσιο, λοιπόν, δεν είναι δημόσιο. Είναι ένα χειραγωγημένο κομματικό κράτος που βλέπει τους φορολογούμενους ως δούλους και τίποτε περισσότερο.

Γιατί στο Ελλαδιστάν ο κρατικός τομέας είναι και θα παραμείνει το εκτροφείο της κομματικής πελατείας των πολιτικών. Και οι ΔΕΚΟ τα «κομματικά στρατόπεδα» των «οπλαρχηγών» των κομμάτων. Το θέμα για εμάς είναι πως μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτήν την διαπλοκή. 


Του Γιώργου Κράλογλου ~ capital.gr