Ο γλυκούλης έχει τραύματα από την παιδική του ηλικία, όταν ο πατέρας του τον σάπιζε στο ξύλο επειδή έπαιζε με κούκλες και φορούσε ροζ φουστανάκια και δεν μπόρεσε ποτέ να αποδεχθεί ότι ο γιός του, ήταν θηλυπρεπής και...
απαλός σαν βούτυρο.
Προσπαθώντας να ξεπεράσει το τραύμα της πατρικής απόρριψης, ο γλυκούλης γράφει όσο πιό προκλητικά μπορεί για τα αυτονόητα, για να ερεθίσει την κοινή γνώμη.
Όπως κάποιος ανάλογος "πειραγμένος" θα έγραφε σε Ισραηλινή εφημερίδα, ότι "εμείς οι Εβραίοι φασίστες, επιτεθήκαμε στον Χίτλερ κι αυτός για να αμυνθεί από τους φασίστες προγόνους μας, απλώθηκε σε όλο τον κόσμο, εμείς καίγαμε σε φούρνους τους Γερμανούς" και τέτοιες μπαρούφες.
Αυτός έχει το ψυχολογικό του θέμα, δεν μπορεί να αποδεχθεί τη στέρηση του πατέρα, που δεν αποδέχθηκε ποτέ την πραγματικότητα, παρά μόνο είδε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ως κουσούρι. Λογικό.
Οι άλλοι, γιατί πρέπει να "απαντούν" σε κάθε μπούρδα του;
taxalia.blogspot.com
Μια πιο "hardcore" προσέγγιση του θέματος από το Υγρό Πυρ:
Για ποιο λόγο οι αναρχοκομμουνιστές αγαπούν τους αλλοδαπούς ενώ μισούν ταυτοχρόνως τους Έλληνες, την Ελλάδα και κάθε τι Ελληνικό ενώ υποτίθεται πως έχουν ελληνική καταγωγή και έχουν γεννηθεί σε αυτή τη χώρα; Δεν υπάρχει ζήτημα φιλανθρωπίας διότι εάν ήταν όντως φιλάνθρωποι, τότε θα ενδιαφέρονταν και για τους αλλοδαπούς και για τους Έλληνες. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει όπως ξέρετε.
Δεν υπάρχει άνθρωπος σοβαρός και έχων σώας τας φρένας που να μη πονάει, σέβεται και τιμά τον τόπο του, την ιστορία των προγόνων του και την καταγωγή του.
Συνεπώς όταν μιλάμε για αναρχοκομμουνιστές, δεν μπορεί να μιλάμε για ανθρώπους αλλά για ζώα, τούβλα ή βλήματα και εξηγούμαι.
Έχω καταλήξει λοιπόν στο συμπέρασμα πως αυτά τα άτομα είναι εκ γενετής ιδιαζόντως προβληματικά και από βιολογικής και από ψυχολογικής - ψυχιατρικής άποψης και καθόλου δεν παίζουν ρόλο εξωγενείς καταστάσεις, επιδράσεις και επιρροές όπως πχ κοινωνικές, οικογενειακές, ιδεολογικοπολιτικές κλπ. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση γιατί ομολογουμένως μαλάκας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι όπως φυσικά και Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Αυτοί λοιπόν γεννήθηκαν μαλάκες και δεν θα μπορούσαν συνεπώς ποτέ να γεννηθούν Έλληνες γιατί ακόμα και οι ίδιοι λένε πως κανένας λαός δεν γεννιέται μαλακισμένος..
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αυτοί οι αναρχοκομμουνιστές, λόγω κάποιας σοβαρότατης αστοχίας υλικού, δηλαδή λάθους, παρερμηνείας και παρεκτροπής του βιολογικού και γενετικού κώδικα των έμβιων πρωτευόντων όντων και βέβαια του κεντρικού κώδικα της Δημιουργίας της Φύσεως, γεννήθηκαν εντελώς και ανιάτως μαλάκες, ζώα, τούβλα και βλήματα.. Δεν φταίνε αυτοί, έτσι γεννήθηκαν. Αυτό είναι το δικό μου τελικό συμπέρασμα επί του θέματος.
Εάν θέλετε, να το συζητήσουμε το θέμα και ευχαρίστως να μοιραστώ τις απόψεις σας επί του τραγικού αυτού ζητήματος.
*Tα παραπάνω, με αφορμή τα παρακάτω:
Το κατάπτυστο άρθρο των εθνοπροδοτών του ΣΥΡΙΖΑ που αποκαλεί μύθο το Αλβανικό Έπος
Το γράφει ποιος άλλος... ο γνωστός μας υπερασπιστής των ψευτο-"Μακεδόνων" και των Τούρκων, ο ΣΥΡΙΖΑίος, Νάσος Θεοδωρίδης. Διαβάστε το και περαστικά σε όσους ντρέπονται να πούνε ότι είναι δεξιοί και συνεχώς υποχωρούν μπροστά στον αριστερό συρφετό με αποτέλεσμα να αποθρασύνονται συνεχώς οι ανθέλληνες:
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.
Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς". Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".
Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.
Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους 'Εμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα 'τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».
dexiextrem.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου