Χωρίς απολύσεις στο δημόσιο δεν ξεκινά η επανάσταση...

Τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία και δεν έχει καταφέρει να απολύσει ούτε έναν επίορκο δημόσιο υπάλληλο. Δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό που να λειτουργεί στοιχειωδώς προκειμένου να πατάξει την φοροδιαφυγή.

Αυτό συμβαίνει γιατί άπαντα τα κόμματα είναι όμηροι της πελατοκρατίας που έχουν επιβάλλει σαν κυρίαρχο πολιτικό μοντέλο. Δεν έχουν καταφέρει να απολύσουν ούτε έναν επίορκο (δηλ. ένα λαμόγιο που χρηματίζεται και εκβιάζει πολίτες για να...
τους αφήσει να κάνουν τη δουλειά τους) γιατί είναι οι επίορκοι που κυβερνούν τη χώρα.


Το πολιτικό σύστημα δεν είναι τίποτα παραπάνω ή παρακάτω από τη «βιτρίνα» που κρύβει την αίθουσα της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας και της πελατοκρατίας.

Προβάλουν την κοινωνική αλληλεγγύη και ποντάρουν στο συναίσθημα της κοινωνίας για να μην απολύσουν ούτε ένα πελάτη τους, επίορκο ή μη.

Από το 2004 μέχρι το 2009 προσέλαβαν στο δημόσιο περίπου 300.000 άτομα με βασικό κριτήριο την προσωπική συνέντευξη που είχε αυξημένη βαρύτητα σε σχέση με τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ.

Ο πρωθυπουργός που επέτρεψε να γίνει αυτό, παριστάνει το σιωπηλό «Βούδα» που προβάρει το ρόλο του πολιτικού που είναι έτοιμος να επιστρέψει αν χρειαστεί για να σώσει τη χώρα από το χάος. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (θαυμαστής κάθε λαϊκιστή δημαγωγού του τρίτου κόσμου) για χάρη των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων εκθειάζει την μετριοπάθεια του ανδρός.

Ο υπουργός που εφάρμοσε το αίσχος της  προσωπικής συνέντευξης και ζημίωσε τη χώρα όσο χιλιάδες Τσοχατζόπουλοι και Παπαγεωργόπουλοι κυκλοφορεί από κανάλι σε κανάλι και δίνει συμβουλές πώς να βγούμε από την ύφεση και να πετύχουμε ανάπτυξη.

Περιμένετε πως όλος αυτός ο θίασος συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης μπορεί να μας βγάλει από την κατάσταση χρεοκοπίας;


Όλο το σύστημα είναι επίορκο
Δεν είναι τυχαίο που δεν μπορούν να απολύσουν ούτε ένα επίορκο. Οι επίορκοι αποτελούν την βάση ενός συστήματος στο οποίο δεν μπορείς ούτε γραμματόσημα να αγοράσεις χωρίς κατάλληλο «σπρώξιμο».

Κάποιος που  προσελήφθη με αντάλλαγμα την ψήφο του στο δημόσιο έχει παρανομήσει όσο και εκείνο που τον διόρισε. Επί της ουσίας έχει κλέψει μια θέση εργασίας από κάποιον που την άξιζε και την δικαιούταν. Έχει ζημιώσει την κοινωνία.

Για αμφότερους,  η μικρότερη τιμωρία είναι η απόλυση και η επιστροφή των όσων εισέπραξαν ενώ δεν τα δικαιούνταν.

Αυτό συμβαίνει για δεκαετίες στη χώρα, αλλά στην πενταετία Καραμανλή προσέλαβε τις διαστάσεις της ύβρεως που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και να οδηγηθούμε στην κατάρρευση.

Τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία βρισκόμαστε ακόμη στο σημείο μηδέν, καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν έχει προχωρήσει γιατί για κάθε μεταρρύθμιση υπάρχει κάποιος που θίγεται και αντιδρά, αγνοώντας πως στο τέλος η βύθιση των άλλων θα τον συμπαρασύρει και το ίδιο.

Τρία χρόνια οι πολιτικοί μας,  κοροϊδεύουν τους αδαείς γραφειοκράτες  της τρόικας και κερδίζουν χρόνο αποσπώντας δανεικά από τους ευρωπαίους φορολογούμενους υποσχόμενοι μεταξύ άλλων ενεργειακή  απεξάρτηση από πετρέλαια και αέριο  που δεν έχουμε βρει ακόμη.


Βυθιζόμεθα...
Η Ελλάδα βυθιζόταν αργά  για δεκαετίες, καθώς οι δαπάνες  αυξάνονταν και τα έσοδα μειώνονταν. Οι επιδοτήσεις και τα δανεικά κάλυπταν την διαφορά με αποτέλεσμα να μεταθέτουν την ημερομηνία της χρεοκοπίας.

Από τη χρεοκοπία του 2010 και μετά η χώρα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Κανείς δεν μας δανείζει και οι επιδοτήσεις μειώθηκαν δραστικά.

Οι υπηρετούντες το παρασιτικό, πελατειακό σοσιαλιστικό μοντέλο με δανεικά της μεταπολίτευσης (δεξιοί και αριστεροί) προκειμένου να αποποιηθούν τις ευθύνες τους καταγγέλλουν τις αγορές και τη λιτότητα που συνιστούν οι βόρειοι.

Κατηγορούν τις αγορές γιατί δεν μας δανείζουν πλέον, λες και οι ίδιοι θα δάνειζαν τις καταθέσεις τους ή το ασφαλιστικό του κομπόδεμα σε κάποιον που εκτιμούν πως δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη του.

Κατηγορούν τους εταίρους στην ΕΕ γιατί μειώνουν τις επιδοτήσεις ή δεν ανοίγουν το «πουγκί» των φορολογουμένων τους να χρηματοδοτήσουν  την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Τις τελευταίες δεκαετίες εισέρευσαν πάνω από 160 δισ. επιδοτήσεις και όχι μόνο δεν βοήθησαν στην προσαρμογή προς την ανταγωνιστικότητα αλλά κατέστρεψαν και ό,τι υπήρχε.

Τα υποστηρίζουν αυτά γιατί δεν τολμούν να πουν την αλήθεια. Αν δεν αλλάξουμε δημόσιο και δεν αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας οι μισθοί Βουλγαρίας και Ρουμανίας σε λίγο θα είναι υψηλοί για τα δεδομένα μας.

Η μόνη διέξοδος είναι ή πρόκληση ενός επενδυτικού σοκ στην ελληνική οικονομία με ελληνικές αλλά ξένες κυρίως επενδύσεις γιατί οι πρώτες δεν διαθέτουν τα απαραίτητα κεφάλαια.

Για να συμβεί αυτό χρειάζεται κλίμα εμπιστοσύνης και σταθερότητας. Χρειάζεται φιλικό φορολογικό περιβάλλον. Χρειάζεται δραστική πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας που κυριαρχεί στο δημόσιο.

Επενδυτικό σοκ χωρίς την διάλυση του δημοσίου και την επανασύσταση εκ του μηδενός ενός δημοσίου μακριά από συνδικαλιστές και πολιτικούς δεν υπάρχει.

Η Ελλάδα θα σωθεί οριστικά όταν θα δρομολογηθεί η επανασύσταση του δημοσίου εκ του μηδενός. Χωρίς απολύσεις στο δημόσιο δεν ξεκινά η επανάσταση. Τώρα αν θα είναι η επανάσταση που θα μας σώσει ή θα μας βυθίσει χειρότερα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.

Η συνεχής αναβολή όμως μοιάζει πιο βασανιστική και καταστροφική από την ρήξη, γατί είναι αργός θάνατος.

K. Στούπας
Πηγή:www.capital.gr