Οι χρυσές μας εφεδρείες!

Ο κύριος Παπουτσής είναι ένας άνθρωπος που σε κάποια στιγμή της ζωής του διεκδίκησε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, όταν ακόμη το κόμμα με σήμα τον πράσινο ήλιο ήταν ισχυρό. Αν ο κ.  Παπουτσής είχε εκλεγεί, θα μπορούσε να είναι σήμερα μέχρι και πρωθυπουργός. Ευτυχώς για τον ίδιο δεν χρειάστηκε να πιεί αυτό το πικρό ποτήρι εν μέσω κρίσης. Τώρα θα συνεχίσει την καριέρα του στην Παγκόσμια Τράπεζα.

Ναι! Στον κόσμο αυτόν τίποτα δεν πάει χαμένο. Ακόμη κι ένας αποτυχημένος πολιτικός, μπορεί να...
ονειρεύεται κάτι περισσότερο από έναν πετυχημένο επαγγελματία. Ο πετυχημένος επαγγελματίας θα πεθάνει κάτω από το βάρος της κρίσης που δημιούργησε ο αποτυχημένος πολιτικός, την ώρα που ο τελευταίος θα απολαμβάνει την θητεία του μακριά από την πατρίδα.

Για να μην το ξεχάσουμε, ο διορισμός του κ. Παπουτσή έγινε με την υπογραφή του κ. Χατζηδάκη. Σαν να λέμε ότι η φιλελεύθερη πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας συναντήθηκε με το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Τι μπορεί να βγει από μία τέτοια συνάντηση; Ο Θεός και η ψυχή τους το γνωρίζουν μόνο...

Για να θυμηθούμε για ποιόν λόγο "μισούμε" τον κ. Παπουτσή. Διότι δεν τον θυμηθήκαμε τώρα, αλλά του είχαμε ασκήσει έντονη κριτική όταν ήταν υπουργός δημόσιας τάξης. Διότι εκεί ο κ. Παπουτσής θέλησε να αποδείξει ότι η χώρα αυτή αντέχει δύο και τρεις μετανάστες για κάθε κάτοικο. Κι έτσι έγινε διεθνές προσκλητήριο μεταναστών σε μία χώρα που όδευε ολοταχώς προς τα μνημόνια. Η πολιτική του κ. Παπουτσή στο μεταναστευτικό ήταν που επώασε πρώτη τα αυγά της Χρυσής Αυγής.

Αυτόν τον άνθρωπο σήμερα πριμοδοτεί η κυβέρνηση και τον στέλνει διακοπές στο εξωτερικό. Α! Για να μην ξεχάσουμε. Σε αυτό τον Οργανισμό εργάζεται και η κόρη του κ. Παπουτσή. Τι σύμπτωση Θεέ μου! Δύο ζωές να το προσπαθεί κανείς, δύσκολα θα το πετύχει. Μα τι λέμε; Εδώ μιλάμε για την Ελλάδα και το πολιτικό της προσωπικό...

Η αλήθεια είναι ότι άργησα να γράψω σχετικά με τον κ. Παπουτσή, καθώς η είδηση είναι της προηγούμενης εβδομάδας. Ο λόγος είναι ότι δεν ήξερα αν θα έπρεπε να γράψω για αυτόν ή για την κυρία Δαμανάκη, η οποία έξαφνα μας ήρθε από το πουθενά. Να σας δώσουμε και μία είδηση: Η κυρία Δαμανάκη είναι επίτροπος στην ΕΕ και ασχολείται με τα αλιευτικά. Να σας δώσουμε και μία ακόμη είδηση: Η κυρία Δαμανάκη εκπροσωπεί πλέον, κατά τα λεγόμενά της, την γαλάζια ανάπτυξη.

Μην τρομάζετε. Δεν σκέπτεται να πάει στην Νέα Ελλάδα του Σαμαρά. Ούτε να ενταχτεί στην γαλάζια γενιά σε αυτή την ηλικία. Απλά, μίλησε για την ανάπτυξη μέσω των αγαθών που μας προσφέρει η θάλασσα. Να ζήλεψε την πράσινη Τίνα και την πράσινη ανάπτυξη; Δύσκολο. Της πήρε τόσα χρόνια για να κάνει μία τόσο κοινότυπη πρόταση. Μάλλον. Το πιο πιθανό.

Ότι μπορεί να είναι το πρόσωπο που θα χρειαστεί αύριο μία ευρύτερη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με άλλες δυνάμεις για να κυβερνήσουν, είναι κι αυτή μία καλή πιθανότητα. Φαίνεται ότι για να μπορέσει κανείς να σωθεί από την φθορά του εσωτερικού μετώπου θα πρέπει να "προφυλαχτεί" για ένα διάστημα στο εξωτερικό. Όπως η κυρία Δαμανάκη. Ή τώρα ο κ. Παπουτσής. Κι αυτό είναι που με τρομάζει περισσότερο από όλα. Αν ο κ. Παπουτσής είναι στο μυαλό κάποιων η εναλλακτική λύση για κάποιο μελλοντικό σενάριο...

Θανάσης Μαυρίδης

Πηγή:www.capital.gr


Σχόλιο: Ο Παπουτσής αντιπροσωπεύει ό,τι πιο σάπιο και φτηνό έχει να πλασάρει ο παλαιοκομματισμός στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα όσοι εξαργύρωσαν ακριβά τη συμμετοχή τους στη γενιά του Πολυτεχνείου. Άνθρωπος παροιμιώδους κενότητας και ανικανότητας, μόλις αντελήφθη ότι το πολύνεκρο ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα" υπήρχε περίπτωση να τον στιγματίσει για πάντα και να τον θέσει οριστικά εκτός πολιτικής ζωής, ανέλαβε εθελοντικά ρόλο καμικάζι κατεβαίνοντας ως υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας για το ΠΑΣΟΚ το 2002 σε μια εποχή που ήξερε πολύ καλά ότι θα έχανε πανηγυρικά. Έτσι εξιλεώθηκε δήθεν για τα 81 θύματα της ναυτικής τραγωδίας και ξαναμπήκε στο πολιτικό προσκήνιο πουλώντας το μόνο προσόν που διέθετε: κομματική νομιμοφροσύνη μέχρι αηδίας. Και τα κατάφερε βέβαια μια χαρά από εκεί και πέρα, τόσο ο ίδιος όσο και άλλα μέλη της οικογένειάς του. Το κόμμα δεν ξέχασε τον "καλό στρατιώτη Σβέικ", κι ας ήταν ένας κόπανος.