Πότε πέθανε η Ελλάδα;

Η Ελλάδα πέθανε όταν οι Cayenne των αεριτζήδων "επιχειρηματιών" και οι BMW των "βολεμένων" δημοσίων υπαλλήλων που έγιναν προϊστάμενοι λόγω αρχαιότητας, κυκλοφορούσαν στους δρόμους.

Όταν οι τεμπέληδες των χρεοκοπημένων ΔΕΚΟ έβγαιναν με εθελουσία στη σύνταξη από τα 50 τους και με εφάπαξ 200.000 ευρώ.

Όταν τα...
βουλευτικά γραφεία είχαν ουρές για ρουσφέτια.

Όταν οι αγρότες έκλειναν τους δρόμους γιατί πεινούσαν, με τις πατσοκοιλιές να κρέμονται και τα μεζεκλίκια να ψήνονται στο φόντο.

Όταν στα σχολεία γίνονταν καταλήψεις γιατί οι τυρόπιττες δεν είχαν γωνία.

Όταν εισπράττονταν επιδοτήσεις και πακέτα και μοιράζονταν στους ημέτερους.

Όταν ο κάθε γιατρουδάκος γύριζε τον κόσμο με τη γκόμενά του (στα δήθεν "συνέδρια") με χρήματα των φαρμακευτικών εταιρειών που τα έπαιρναν από τα ασφαλιστικά ταμεία με υπερτιμολογήσεις.

Όταν χωριατοπόνηροι καταπατητές παίρναν βεβαιώσεις από τους δήμους για χρησικτησία, ώστε να νομιμοποιηθεί η παρανομία τους.

Όταν οι εφοριακοί έβγαιναν για έλεγχο και γέμιζε το δικό τους ταμείο αντί για του κράτους.

Όταν οι καθηγητές φρόντιζαν να τελειώνουν από τις 11.00 το σχολείο για να κάνουν 6 και 7 ώρες ιδιαίτερα την ημέρα.

Όταν τα πανεπιστήμια γέμιζαν με πολλαπλάσιους φοιτητές από αυτούς που χρειάζεται μία χώρα σαν τη δική μας.

Όταν ψηφίζαμε για να βολευτούμε κι όχι γιατί επιλέγαμε τους έντιμους και τους ικανούς. Όταν οι άριστοι έφευγαν στο εξωτερικό και οι μέτριοι γίνονταν καθηγητές πανεπιστημίου.

Όταν ο ταξιτζής έβγαζε πενταπλάσιο μεροκάματο από το μισθό του επιστήμονα.

Όταν οι κλίκες βαφτίζονταν κόμματα και οι μαφιόζοι ιδεολόγοι.

Όταν οι δημοσιογράφοι αναμασούσαν τις ίδιες καραμέλες που τους έβαζαν στο στόμα οι μεγαλοεκδότες-μεγαλοεργολάβοι.

Όταν το ακριβότερο αυτοκίνητο το είχε ο μητροπολίτης και στην καλύτερη βίλα έμενε ο επίσκοπος.

Όταν ο αγενέστατος δημόσιος υπάλληλος (απόφοιτος γυμνασίου με "καλώς") βαριόταν να εξυπηρετήσει τον πολίτη.

Όταν οι νόμοι μας ψηφίζονταν με το κιλό μέσα στα άγρια μεσάνυχτα για να ανοίγουν παραθυράκια.

Όταν οι μισοί υπάλληλοι διορίζονταν με στημένους διαγωνισμούς και οι άλλοι μισοί με δικαστικές αποφάσεις.

Όταν οι δίκες γίνονταν 4 και 5 χρόνια μετά το συμβάν που εκδίκαζαν.

Όταν οι τιμές των μετοχών των "θωρακισμένων" τραπεζών έπεφταν στο ένα εκατοστό της αξίας τους.

Όταν κάτι άσχετους και ανίκανους σαν το Βύρωνα και τον Πάγκαλο, τους βαφτίζαμε καλλιεργημένους και πανέξυπνους.

Όταν, όταν, όταν...


Άντε τώρα να δούμε ποιος θα πρωτοφύγει βράδυ και ποιος θα μείνει σε αυτή την έρημη τη χώρα.