Κάτω τα ξερά σας από την Ελλάδα

- Από τότε, που οι φοβισμένες ρόμπες - που γλύψανε κατουρημένες ποδιές για μια θεσούλα, από υπουργό μέχρι κλητήρα, από συνδικαλιστή μέχρι εργατοπατέρα, από τραπεζίτη μέχρι κλεφτοκοτά - μας το έπαιζαν και ... "επαναστάτες"!

- Από τότε, που οι συντηρητικοί και οι οπισθοδρομικοί, μας το έπαιζαν και ... "προοδευτικοί" και εμείς το φάγαμε σαν χάνοι το παραμύθι τους!


- Και από τότε, που όλοι αυτοί, αλλά και άλλοι πολλοί που ... «είδαν φως και μπήκαν», αντάλλαξαν το φιλότιμο, τον εγωισμό, την πατρίδα, τον αυτοσεβασμό, την περηφάνια για ένα βρώμικο μερδικό από το κλεμμένο, το εύκολο, το αδούλευτο, το άτιμο  το χρήμα.

Έχει τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι και μάλιστα μέσα σε πολύ λίγα - αν και αφόρητα - χρόνια

- Κάπου τότε λοιπόν, άρχισες να βαριέσαι αφόρητα την μονότονη «ψεκασμένη» σαχλαμάρα τους, την ψευτο-αριστερή πιπίλα τους, την φασιστική αμυαλιά τους. Ξέρεις πλέον καλά, ότι όλοι αυτοί οι τσαμπουκαλεμενοι κρατιστες, πέρα από τις ψευτιές, τις φωνές και τις κατάρες τους, τις απάτες και τα γλειψίματα τους, το κόρδωμα την ξιπασιά και τον τιποτένιο εγωισμό τους, δεν είναι τίποτε περισσότερο από φοβισμένα ανθρωπάκια, "επαναστάτες" του γλυκού νερού, που τρέμουν χωρίς το κρατικό παλτό να τα ζεσταίνει.

- Κάπου τότε κατάλαβες, ότι οι δήθεν «προοδευτικοί», δεν αντιπροσωπεύουν παρά ότι το πιο συντηρητικό, το ξεπερασμένο, το αναχρονιστικό έχει αυτή η έρημη η χώρα - που την κατάντησαν μπανανια, με την εγωπάθεια, την φιλαργυρία και την εμμονή στα συμφεροντακια τους – και αφού ξόδεψες αδίκως αμέτρητες ώρες σε συζητήσεις, σε μακροσκελείς αναλύσεις και μετά από πλήθος ανούσιες και άγονες αντεγκλήσεις, ε! κάποτε το παίρνεις απόφαση, τους ... γράφεις!

Ναι τους γράφεις!

Τους γράφεις, γιατί βαρέθηκες την "επαναστατική" κακομοιριά τους!
Τους γράφεις γιατί σιχάθηκες την ταπεινωτική φοβία τους.
Τρέμουν τα ανθρωπάκια μήπως βρεθούν χωρίς τον κρατικό μανδύα, τον κρατικό πατερούλη. Μια και χωρίς το «κράτος» λάφυρο, χωρίς το «κράτος» προστάτη, χωρίς το «κράτος» νταβαντζη, ως αυτόνομες, ως αυτόφωτες προσωπικότητες, κυριολεκτικά δεν υπάρχουν!

Και όταν σκέπτεσαι ότι πτωχεύσαμε, ότι τραβάμε άγρια ζόρια γι αυτούς τους χαλβάδες, λες :
ε όχι ρε γαμωτο, δεν μπορεί να ήμαστε τόσο βλάκες, τόσοι πολλοί, για τόσο καιρό και όμως ... ήμαστε!

Και καταλήγεις : παρά τις φωνές σας, την ψιλό-βία σας και τους καραγκιόζηδες εκπροσώπους σας – τους νυν και τους επόμενους - που μιλούν «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» για λαϊκή κυριαρχία, για λαϊκή ανεξαρτησία και λαϊκή δημοκρατία και εννοούν κρατισμό, παρασιτισμό και κακομοιριά, τελειώσατε!

Όσους τραμπουκισμούς και να κάνετε - χεσμενοι από τον φόβο σας, μην χάσετε την ερμη την θεσούλα σας, γιατί χωρίς αυτή δεν μπορείτε καν να φανταστείτε την ζωή - η Ελλάδα ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!

Μακελέψατε, ταπεινώσατε, εξευτελίσατε μια χώρα, για ένα τρύπιο ευρώ!

Όμως το νερό που κύλισε στο αυλάκι, πίσω πια δεν γυρίζει, τελειώσατε!


ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ