Τα σκατώσανε ακόμη μία φορά οι σφουγγοκωλάριοι των ΗΠΑ που μας «κυβερνούνε»

Σε δύσκολη θέση οι μισθοφόροι και… το ελληνικό ΥΠΕΞ

Τώρα που αποδεικνύεται πως το καθεστώς παραμένει ισχυρό θα πρέπει να εξηγήσουμε στους Σύρους τι ήταν αυτό που μας οδήγησε να ταχθούμε ουσιαστικά υπέρ των μισθοφόρων και της Τουρκίας.

Στην απορία, που είναι βέβαιο πως θα εκφράσει ο αναγνώστης, τι σχέση μπορεί να έχει η δύσκολη θέση των μισθοφόρων στην Συρία, που καθιστά επίσης δύσκολη την θέση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, η απάντηση είναι απλή. Ο πρώην ΥΠΕΞ κ. Αβραμόπουλος δέσμευσε την Ελλάδα σε θέση εναντίον του καθεστώτος Άσαντ.

Τώρα που αποδεικνύεται πως το καθεστώς παραμένει ισχυρό -άγνωστο, φυσικά, το μέλλον του- θα πρέπει να εξηγήσουμε στους Σύρους τι ήταν αυτό που μας οδήγησε να ταχθούμε ουσιαστικά υπέρ των μισθοφόρων και της Τουρκίας, η οποία τους ενισχύει ποικιλοτρόπως.

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν από ένα χρόνο ο βουλευτής κ. Α. Λοβέρδος ερώτησε τον υπουργό Εξωτερικών κ. Δ. Αβραμόπουλο για τις ελληνικές ενέργειες ως προς την κατάσταση της Συρίας (η ερώτηση του κ. Λοβέρδου και η απάντηση του κ. Αβραμόπουλου, βρίσκονται στις ιστοσελίδες και των δύο).

Πέρα από τα φληναφήματα της απάντησης, ότι θα προστατεύσουμε τους ελληνορθόδοξους της Συρίας (πώς; στέλνοντας τον στόλο μας; και πόσοι άλλοι χριστιανοί πρέπει να σφαχτούν για να το πράξουμε;), η όλη ουσία που αφορά την εξωτερική μας πολιτική βρίσκεται στην παρακάτω παράγραφο της απάντησης κ. Δ. Αβραμόπουλου:

«Θα σημειώσω εδώ κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι ιδιαίτερα σημαντικό: Η όλη πολιτική μας ορίζεται από μία βασική αρχή, ότι δηλαδή η Συρία πρέπει να πάρει το δρόμο του εκδημοκρατισμού. Το καθεστώς έχει κλείσει το βίο του και πρέπει να αποχωρήσει το συντομότερο δυνατόν».
Έχουμε λοιπόν σαφή θέση υπέρ των ΗΠΑ και της Τουρκίας (και κατά της Ρωσίας και Κίνας), αλλά βασικά υπέρ των ισλαμιστών και των πάσης φύσεως μισθοφόρων σφαγέων που πολεμούν το καθεστώς.

Τώρα όμως, αλλάζουν τα πράγματα. Οι μισθοφόροι βρίσκονται σε υπερβολικά δύσκολη θέση και ζητούν κατάπαυση πυρός και εκεχειρία -με πρόσχημα το Ραμαζάνι, ως ανθρωπιστές που απέδειξαν πως είναι, δεν θέλουν να σφάζουν τότε, ούτε να τρώνε τις καρδιές των αιχμαλώτων, ούτε να βιάζουν χριστιανές και αλεβίτισες-, την οποία το καθεστώς αρνείται.

Και είναι φυσική η άρνηση, αφού οι μισθοφόροι έχουν περιοριστεί σε ένα μικρό τμήμα της παλιάς πόλης της Χομς και σε ένα μικρό μόνον τμήμα του Χαλεπίου, όπου ετοιμάζονται να επιτεθούν οι κυβερνητικές δυνάμεις.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει, με την μεσολάβηση πολλών παραγόντων. Η άρνηση Ρωσίας και Κίνας να επιτρέψουν άμεση αμερικανική στρατιωτική επέμβαση, λειτούργησε θετικά υπέρ του καθεστώτος. Με την πάροδο του χρόνου, αφενός οι απώλειες των μισθοφόρων σε έμψυχο δυναμικό είναι μεγάλες, και δεν υπάρχει και μεγάλη προθυμία προσέλευσης πολλών άλλων, οι οποίοι διαπιστώνουν τις αδυναμίες επικράτησης, αφετέρου υπάρχει και δυσκολία εξοπλισμού τους.

Η ανάμιξη της Χεζμπολάχ διέκοψε τις διόδους από τον Λίβανο, η Τουρκία για αντίποινα προς τις ΗΠΑ -όπως γράψαμε προ ημερών- σταμάτησε την αποστολή οπλικών εφοδίων, η δε μοναδική δίοδος από Ιορδανία, έχει πρόσβαση μόνον στα νότια της Συρίας. Εχθές μάλιστα, η αεροπορία της Συρίας βομβάρδισε και διέλυσε ένα κομβόι φορτηγών προερχόμενο από Ιορδανία, που μετέφερε αμερικανικά όπλα.

Αξιοσημείωτο αυτής της επίθεσης είναι πως οι δυτικές πηγές γνωρίζουν ότι οι κινεζικές μυστικές υπηρεσίες έδωσαν πληροφορίες στους Σύρους και βοήθησαν έτσι στην καταστροφή των αμερικανικών όπλων που προορίζονταν για τους αντάρτες.

Τι κάνει τώρα η Ελλάδα; Η απροκάλυπτη τοποθέτηση του κ. Δ. Αβραμόπουλου κατά του καθεστώτος -του οποίου απαίτησε την απομάκρυνση- έφερε την Ελλάδα σε θέση αντιπάλου του. Το Σύστημα βέβαια δεν θα εγκαταλείψει την προσπάθεια διάλυσης της Συρίας (ήδη δημιουργήθηκε ημιαυτόνομο Κουρδιστάν) και θα βρει άλλους τρόπους. Με αντικατάσταση ενδεχομένως του Άσαντ, αλλά παραμονή του καθεστώτος, όπως επιθυμούν Ρώσοι και Κινέζοι (αλλά και Χεζμπολάχ – μεγάλο μπέρδεμα).

Ελπίζω πως οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης, θα δικαιολογούν τα συχνά αρνητικά δημοσιεύματα της στήλης για τα περίεργα που συμβαίνουν στο ελληνικό ΥΠΕΞ, και όχι μόνον επί Αβραμόπουλου.

Ο Μακεδών / voria.gr