Αλληλεγγύη(!!) προς τους κοπανατζήδες & κλέφτες κρατικούς υπαλλήλους... Γνωστούς και ως επιόρκους...

Το «μεγάλο κόλπο» συντήρησης ενός αποτυχημένου και αχρήστου κράτους που παριστάνει και τον «στρατηγικό επιχειρηματία» με τα λεφτά των πολιτών έπιασε μέχρις εδώ. Ο φόρος ακινήτων θα τινάξει στον αέρα περιουσίες, καταθέσεις και πελατειακές σχέσεις. Εκλογές με σημαία ένα πλεόνασμα στηριγμένο σε φόρους δεν περπατάνε... Αν θέλουν να περισσέψουν λεφτά στην οικονομία θα ξηλώσουν αναγκαστικά το κράτος.

Οι δανειστές μας το είχαν πει από την πρώτη σύμβαση και το πρώτο μνημόνιο το 2010. Ξεκινήστε από μεταρρυθμίσεις. Εμείς όμως τον χαβά μας...


Η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου έλεγε λεφτά υπάρχουν, υπολογίζοντας στα χαράτσια που θα έβαζε. Έκοψε μέχρι και τα κεφάλια των συνταξιούχων αλλά τίποτε από το κράτος. Ούτε μια αλλαγή. Ούτε μια πώληση. Ούτε μια απόλυση. Δύο χρόνια χαράτσια, φόρους και περικοπές.

Οι Τροϊκανοί επανέλαβαν την συνταγή των δανειστών για αποκρατικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις αλλά τους έπεισαν με την εναλλακτική λύση των  περικοπών και της γενίκευσης και μονιμοποίησης των χαρατσιών ως φόρο αλληλεγγύης.

Φόρους δηλαδή ακόμη και από τους 1.500.000 άνεργους για αλληλεγγύη(!!) προς τους εργαζόμενους αλλά και τους κοπανατζήδες και κλέφτες κρατικούς υπαλλήλους... Γνωστούς και ως επίορκους...

Οι δανειστές στέλνουν τον κ. Ράιχενμπαχ να βάλει σε τάξη τα λεφτά που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΣΠΑ και ΠΕΠ) και την αναθέρμανση της οικονομίας υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα νοικοκυρευτεί και θα συμμαζευτεί και το κράτος.

Αλλά η τρικομματική κυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ τους γράφει... και ξεκινάει φορολογικό κυνήγι των επιχειρήσεων και με φορολόγηση των τιμών των καυσίμων που χρησιμοποιούν στην παραγωγή κάθε κλάδου.

Η οικονομία αντί να αναθερμανθεί καταρρέει τελείως και η μετανάστευση των επιχειρήσεων μετατρέπεται σε καθημερινό φαινόμενο.

Η απάντηση της τρικομματικής αλλά και της δικομματικής κυβέρνησης είναι το κυνήγι των ακινήτων και της αγοράς ακινήτων που βρίσκεται ήδη στην εντατική...

Η αδιαφορία ακόμη και για την διάλυση της ατομικής ή της κληρονομικής περιουσίας χωραφιών, οικοπέδων και ασήμαντων διαμερισμάτων οδηγεί στο αίσχος του ενιαίου φόρου ακινήτων.

Επιχείρημα... ότι υπάρχει πολύ ψαχνό στις μεγάλες περιουσίες των Βορείων και Νοτίων προαστίων.

Αν είναι τόσες πολλές γιατί δεν τα μαζεύετε τα 3,5 δισ. ευρώ μόνο από αυτούς να τελειώνουμε; Τι ανακατεύετε τις στάνες και τα αγροτεμάχια;

Αλλά ο υπολογισμός δεν γίνεται έτσι;

Εγινε με βασικό ζητούμενο να βρουν κονδύλι 3,5 δισ. ευρώ για να μην αναγκαστούν να μειώσουν το κράτος ή να πουλήσουν κρατική επιχείρηση. Τέρμα όμως αυτά τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα. Τέρμα και οι παληκαρισμοί προς τους δανειστές και οι ηρωισμοί προς τους ιθαγενείς της χώρας.

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ξεκαθάρισαν και στον κ. Σαμαρά και στον κ. Στουρνάρα ότι η χώρα θα είναι υπό μόνιμη επιτήρηση μέχρι να εξοφλήσει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της. Τα τρία τέταρτα.

Και αυτό σημαίνει ότι η οικονομία με πλεόνασμα ή χωρίς θα είναι σε επιτήρηση και σε θεραπεία με συνταγές από τους δανειστές για δεκαετίες.

Αλλά και οι ιθαγενείς δεν αντέχουν άλλο κουτόχορτο. Δεν τρώνε άλλους ηρωισμούς για δήθεν προστασία τους από τα οριζόντια μέτρα.

Όταν οι ιθαγενείς αναγκάζουν τους βουλευτές τους να δουλέψουν, έστω και για να δικαιολογήσουν τον μισθό τους και τα προνόμιά τους, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι στις εκλογές θα «πέσει πολύ ξύλο» αν η κυβέρνηση επιμείνει σε άδικα φορολογικά μέτρα.

Γιατί μετά την διάλυση της ακίνητης περιουσίας (που είναι ορατή αφού ήδη προσφέρονται πάνω από 600.000 πάσης φύσεως ακίνητα χωρίς καμία ανταπόκριση από αγοραστές) και ένας εντελώς ηλίθιος αντιλαμβάνεται ότι σειρά έχουν οι καταθέσεις.

Συνεπώς το ξήλωμα του κράτους είναι μονόδρομος.

Και για τους δανειστές αλλά και για τους ιθαγενείς που το πληρώνουν αναγκαστικά απειλούμενοι με κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και φυλακές.

Ας το καταλάβουν λοιπόν οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Ο φόρος ακινήτων θα τους γυρίσει «μπούμερανγκ» όχι μόνο στην πολιτική τους αλλά και στις εκλογικές τους αναμετρήσεις.

Η προεκλογική σημαία της αποφυγής των οριζόντιων μέτρων δεν φτάνει γιατί δεν πείθει.

Το πρόβλημα του πολίτη δεν είναι ο λόγος που του χώνεις το χέρι στην τσέπη αλλά ότι του χώνεις συνεχώς το χέρι στην τσέπη...

Αυτό σημαίνει ότι μόνιμα χαράτσια, όπως ο φόρος ακινήτων, που από χρόνο σε χρόνο και από κυβέρνηση σε κυβέρνηση θα αυξάνουν, είναι θήλεια στον λαιμό του καθενός μας και ας μην λέγεται οριζόντιο μέτρο ή περικοπή μισθού. Γι’ αυτό ήρθε η ώρα να αλλάξουν τσέπη. Και η μόνη τσέπη με λεφτά είναι αυτή του κράτους που χρόνια τώρα την γεμίζουν κυρίως οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Θα την μικρύνουν θέλουν δεν θέλουν.

Του Γιώργου Κράλογλου