- “L” for Lαμόγιο, για εκείνους τους Γενικούς Γραμματείς υπουργείων, που πλούτισαν ξαφνικά μετά την επαφή τους με την εκτελεστική εξουσία, και αποδίδουν τον πλουτισμό τους σε καλούς γάμους.
- “L” for Lαμόγιο, για τους διευθυντάδες των δημοσίων υπηρεσιών που βρέθηκαν με εκατομμύρια καταθέσεις και δεκάδες ακίνητα μετά την θητεία τους.
- “L” for Lαμόγιο για τους...
πολιτευτές ψιλικατζήδες που παίρνουν εκβιαστικά 25χίλιαρα για να στηρίξουν την κοινωνία με "δωρεές".
- “L” for Lαμόγιο για κάθε κρατικοδίαιτο ψευδοεπιχειρηματία που πουλάει στη διπλάσια και τριπλάσια τιμή πολεμικά αεροπλάνα που άλλες χώρες, χωρίς μεσάζοντες, αγόρασαν με τα μισά λεφτά.
- “L” for Lαμόγιο για τους... συνδικαληστές που ζητούν και παίρνουν λύτρα για να μη σαμποτάρουν τις εταιρείες που δήθεν εργάζονται, ή για να ξεπουλήσουν τους συναδέλφους που δήθεν υπερασπίζονται.
- “L” for Lαμόγιο για τους τραπεζικούς που δίνανε και δίνουν θαλασσοδάνεια σε ανύπαρκτες εταιρείες κλπ. ενόσω στραγγαλίζονται η πραγματική οικονομία και οι πολίτες.
- “L” for Lαμόγιο για τους πολιτευτές που παίρνουν θέση σε εταιρείες του δημοσίου και οργανισμούς, για να υπογράψουν φωτογραφικούς διαγωνισμούς για τους ξαδερφοκολλητοκουμπαροσυντρόφους τους και να μοιραστούν τη λεία μαζί τους.
- “L” for Lαμόγιο για ξαδερφοκολλητοκουμπαροσυντρόφους πολιτικών και πολιτικάντηδων που κλέβουν τη χώρα 190 χρόνια τώρα.
- “L” for Lαμόγιο για τους απανταχού κλέφτες του δημοσίου χρήματος, που σε θέσεις - κλειδιά στα ασφαλιστικά ταμεία έβγαζαν εκατομμύρια σε συντάξεις των κολλητών τους και δικές τους.
- “L” for Lαμόγιο για τους επίορκους παραδικαστικούς που ξεφτιλίζουν την έννοια του Δικαίου για ίδιον όφελος.
- “L” for Lαμόγιο για τους έγκριτους δημοσιογράφους και τα αφεντικά τους που θάβουν τις αλήθειες και κοιμίζουν το Λαό.
...και τέλος:
- “L” for Lαμόγιο για τους Έλληνες ψηφοφόρους που ξέροντας ότι γίνεται πλιάτσικο, πουλούσαν την ψήφο τους στα άλλα Lαμόγια, μπας και τους πέσει και εκείνων κανένα ψίχουλο ή καμιά θεσούλα στο δημόσιο.
Στο Σωτήριο Έτος 2013 η οικονομία μας παραμένει δέσμια σκοτεινών και παράνομων συμφερόντων που την απομυζούν μεθοδικά δεκαετίες. Κανείς δεν εκπλήσσεται.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια, περισσότερο από το 6% του ΑΕΠ μας είναι το ετήσιο κόστος της διαφθοράς στη χώρα μας.
Για να υποστηριχθεί αυτό το επίπεδο διαφθοράς είναι φυσικά απαραίτητος ένας γραφειοκρατικός κυκεώνας, ώστε οι ευκαιρίες συναλλαγής για τις συμμορίες να είναι εξασφαλισμένες, όπως και η διακριτική ευχέρεια των διεφθαρμένων να εκβιάσουν τους πολίτες, και τελικά να ζημιώσουν την κοινωνία μοιραζόμενοι από εκείνα που η κοινωνία τελικά πληρώνει με τους φόρους της και με την ταλαιπωρία της.
Αντίστοιχα το κόστος της γραφειοκρατίας είναι ανεβασμένο στο 6,7% του ΑΕΠ, σε υπερδιπλάσιο μέγεθος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 3%. Υπολογίζοντας ότι η πρόσθετη γραφειοκρατία σκοπό έχει να διευκολύνει τη διαφθορά (δίδυμες αδελφές είναι άλλωστε) το τελικό φανερό κόστος της διαφθοράς πλησιάζει το 10% του ΑΕΠ της χώρας!
Δεν είναι ψίχουλα αυτό το μέγεθος, είναι κοντά στα €18 δισ. ετησίως!!!
Το αφανές βεβαίως φαίνεται μόνο από την επενδυτική ξηρασία που βιώνει η χώρα, ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται ξένες επενδύσεις περισσότερο από ποτέ. Φαίνεται επίσης και στις διαδικασίες fast-track που μηχανεύτηκε η κυβέρνηση ΓΑΠ για να προστατέψει τους προνομιακούς επενδυτές-συνομιλητές της από τα πλοκάμια και τη σαπίλα του ελληνικού συστήματος διαφθοράς και απομύζησης των αφελών υπολοίπων.
Αν μπορεί κάποιος ας δικαιολογήσει το λόγο γιατί να μην ισχύουν τα δεδομένα του σχήματος fast-track για όλους τους επενδυτές και επιχειρούντες στην Ελλάδα...
Τα μεγέθη είναι συγκλονιστικά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η διαφθορά απορροφά ένα ετήσιο ΑΕΠ κάθε 10 χρόνια, ή αλλιώς σε σύγκριση με τα εισοδήματα από μισθωτή εργασία που πλησιάζουν τα €65 δισ. φέτος, το κόστος της διαφθοράς στη χώρα μας ισούται με το 30% των αμοιβών της μισθωτής εργασίας. Αυτό για τη χώρα σημαίνει ότι το προϊόν της εργασίας των τριών μισθωτών για κάθε 10 (που ακόμη εργάζονται), πηγαίνει σε εξυπηρέτηση του πλιάτσικου της διαφθοράς.
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η χώρα δεν θα βγει ποτέ στην ανάπτυξη, αν πρέπει να υπερκαλύψει το σημερινό κόστος των διεφθαρμένων πριν δει πραγματικό χρήμα να βγαίνει από την οικονομία μας. Επίσης το πλιάτσικο αυτό των χρημάτων των φορολογούμενων, που είναι γνωστό σε όλο τον πληθυσμό, ωθεί αρκετούς από εκείνους που καλούνται να το πληρώνουν σε αντιδιαμετρική παραβατικότητα, της παράνομης φοροδιαφυγής, γιατί φυσικά υπάρχει και η νόμιμη, που βασίζεται σε νόμους και βουλεύματα που φωτογραφικά αποδεσμεύουν κάποιους από τις υποχρεώσεις που έχουν όλοι οι υπόλοιποι.
Την ίδια στιγμή που παραγράφονται αβρόχοις ποσί δισεκατομμύρια για τα λαμόγια, κρατικό έγκλημα διαπράττεται κατά Ελλήνων δουλοπάροικων του ΟΑΕΕ, βάσει του άθλιου νόμου ΑΝ 86/67 της δικτατορίας που θαυμάζει η Χρυσή Αυγή...
Για να έχει φτάσει αυτά τα μεγέθη η διαφθορά, δεν μπορεί παρά να το έχει κάνει με την συνειδητή και οργανωμένη στήριξη του πολιτικού προσωπικού, καθώς φυσικά και της δικαστικής εξουσίας, αλλά και της άτυπης εξουσίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, δημιουργώντας το πλέγμα που ο γηραιότερος των εν ζωή πολιτικών της χώρας μας, ονομάζει “διαπλοκή”.
Φαεινό παράδειγμα της συγκάλυψης της διαφθοράς αποτελεί η σχετική αλλαγή του Συντάγματος (άρθρο 86) που δίδει ασυλία στους πολιτικούς από οποιαδήποτε δίωξη, πλην με την σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των βουλευτών, κάτι που καθιστά τη δίωξη των εκάστοτε κυβερνώντων ανέφικτη, καθώς έχουν πλειοψηφία, ενώ οι σφιχτές προθεσμίες παραγραφής, που συνδέονται όχι με χρονικά περιθώρια αλλά με εκλογικές αναμετρήσεις, εξασφαλίζει την ατιμωρησία στα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας.
Στην Ελλάδα του 2013, λοιπόν, υπάρχει πολύ βρώμικο χρήμα που είναι σχετικά εύκολο, αρκεί κάποιος να μπει στο σωστό κομματικό διορισμό, και να φροντίσει να μοιραστεί μέρος από το βρώμικο χρήμα αυτό σε αρκετούς από πάνω και από κάτω ώστε να υπάρχει συνενοχή, που είναι ο καλύτερος τρόπος για να κρατιώνται κλειστά τα στόματα.
Σε έκτακτες περιπτώσεις, όπως εκείνες μεγάλων εταιρειών που έδιναν μεγάλες μίζες στους κρατικούς λειτουργούς, υπερτιμολογώντας με ακόμη μεγαλύτερα ποσά τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος, βγαίνει ένας νόμος που ψηφίζεται από την πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Ο νόμος αυτός εξασφαλίζει ότι με ένα αστείο για τα μεγέθη του πολυετούς πλιάτσικου ποσόν (πχ €200 εκατομμύρια, €70 τώρα και €130 βλέπουμε πότε... και ποιός θα το ελέγξει) όταν μόνο το ένα σύστημα που πληρώθηκε €140 εκατομμύρια δεν παραδόθηκε ποτέ. Η εν λόγω Εταιρεία θα ξεμπερδέψει δια παντός από την έρευνα της Δικαστικής Εξουσίας, αρκεί να μην αποκαλύψει άλλα ονόματα των αποδεκτών των μιζών της. Αυτοσυντήρηση... Φυσικά στην Νιγηρία οι αντίστοιχοι διεφθαρμένοι που χρηματίστηκαν από την εν λόγω εταιρεία εκτελέστηκαν (βαρβαρότης...) ενώ στη δική μας χώρα, δεν θα μάθουμε ποτέ αν συνεχίζουν να αγορεύουν από τα έδρανα της Βουλής.
Για το ΄14 προβλέπει η ΕΜΥ πυκνές νεφώσεις και βαριές βροχοπτώσεις ανυποψίαστων για τις μίζες, καθώς ως το 2010 η απλή αναφορά σε μίζες, λάδια, γράσσο και φακελάκια επέσσειε μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση με αποζημιώσεις εκατομμυρίων ευρώ.
Κατά τα άλλα, όπως στο σκάκι, η προσδοκία του παρακράτους είναι να θυσιαστούν πολλά πιόνια για να διασωθούν πύργοι, αξιωματικοί, ιππικό, βασίλισσες και βασιλιάδες της μίζας και της κλοπής του μόχθου και της αξιοπρέπειας των εκατομμυρίων τίμιων Ελλήνων.
(Ναι, πιόνια. Οι αρχιμιζαδόροι και οι αρχιμιζολάβοι πιθανότατα να είναι ασφαλείς πίσω από τη βουλευτική ασυλία και τις βιαστικές παραγραφές.)
Το μεγάλο ερώτημα παραμένει αν η Δικαστική Εξουσία έχει τα “γόνατα” να μετουσιωθεί σε Δικαιοσύνη, όπως δικαιούται να απαιτεί ο Έλληνας πολίτης.
Για να μετουσιωθεί σε Δικαιοσύνη θα πρέπει να ξεπατώσει μια σειρά από λαμόγια που λυμαίνονται το αίμα και τις σάρκες των Ελλήνων, και για χάρη των οποίων η χώρα έχει μετατραπεί σε οικονομικό Νταχάου, με 30% ανεργία, 38% να ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, με φορολόγηση 70% στους ελεύθερους επαγγελματίες των 2000 ευρώ, και με υπερφορολόγηση κυρίως των δικαίων και των νοικοκυραίων για τη σίτιση των απανταχού λαμογιών που μολύνουν τον δημόσιο βίο.
Εύγε, προκαταβολικά λοιπόν, σε όποιους Δικαστικούς Λειτουργούς με “Λ” κεφαλαίο, θα βρουν την εσωτερική δύναμη να αναμετρηθούν με ένα οργανωμένο εγκληματικό σύστημα απομύζησης του Λαού.
Εύγε, για όσους δικαστικούς αποφασίσουν να αναμετρηθούν με τα λαμόγια που κατέφαγαν την περιουσία και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Όσοι το κάνουν τελικά να ξέρουν ότι έχουν τη στήριξη ολόκληρης της Ελλάδας, όχι των κυκλωμάτων αλλά των απλών Ελλήνων που δουλεύουν για το ψωμί τους, και δεν το κλέβουν από τους υπόλοιπους.
ΥΓ. Καλή χρονιά για το 2014, με υγεία και αγάπη!
ΥΓ1. Όσους ξέχασα συμπληρώστε εσείς.
ΥΓ2. Το κεφαλαίο "Λ" είναι κρατημένο για το Λαό, δεν χωράει στη λέξη "Lαμόγιο"
ΥΓ3. Αν η Δικαστική Εξουσία αποτύχει να εξαρθρώσει το
ελληνικό παρακράτος, είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα το κάνει ο
ίδιος ο Λαός, όπως προβλέπει το περιοδικό Economist βάζοντας την Ελλάδα στις χώρες Υψηλότατου Ρίσκου για κοινωνική αναταραχή στο 2014.
Του Άγη Βερούτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου