Υπάρχει χώρα στα Βαλκάνια και την Ευρώπη που να μοιάζει έστω και κατά προσέγγιση στην Ελλάδα;
Υπάρχει χώρα που να μην ιδρώνει το αυτί κανενός βλέποντας ότι αυτά τα κόμματα κατεβαίνουν στις προσεχείς εκλογές για να σφαχτούν όχι από ανταγωνισμό για το ποιος θα εκπροσωπήσει καλύτερα την Ελλάδα στην Ευρώπη ή ποιος θα αναβαθμίσει τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά ποιος θα στρώσει καλύτερα το χαλί για την εξουσία και το ψητό της...
Τι να πρωτοαναλύσεις από τα παραπάνω;
Ότι όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης αφού κυριολεκτικά εξαπάτησαν τους έντιμους μικρομεσαίους και επαγγελματίες με τους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, ΟΓΑ) που μετέτρεψαν σε κέντρα κλοπής, διαφθοράς, διορισμών, και παροχών και αφού τους στέρησαν και την πλέον ανθρώπινη περίθαλψη κρύβονται τώρα πίσω από την μειοψηφία των κατ΄ επάγγελμα απατεώνων, καταδικάζοντας και τους οφειλέτες που οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους «στέγνωσαν» για να συντηρήσουν το κράτος του αίσχους;
Ότι μισθωτοί, συνταξιούχοι και επαγγελματίες πλήρωσαν με 60 δισ. ευρώ την προσαρμογή μας στις δανειακές υποχρεώσεις ενώ μπορούσαμε (με άλλους χειρισμούς και μειώνοντας το κράτος) να είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα με λίγο περισσότερο από τα μισά όπως διαπιστώνουν οι ίδιοι οι δανειστές που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ανίκανη να έχει ορθό κράτος σε λειτουργία επειδή πάνω απ΄ όλα πρυτανεύουν λόγοι σκοπιμότητας;
Οπότε τι να περιμένεις από την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση ώστε να πάρεις στα σοβαρά τις προεκλογικές της κινήσεις και τους ορίζοντες της από την πιθανή παραμονή της στην εξουσία;
Αλλά και αν στρέψεις τα μάτια στην αξιωματική αντιπολίτευση, αναζητώντας μια αλλαγή πραγματική και όχι τα σοσιαλιστικά τριτοκοσμικά σκουπίδια που έφερε στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ διερωτάσαι ποια αλλαγή να αναζητήσεις από τις όσες ανέξοδα προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Από εκεί και πέρα σε πιάνει ναυτία.
Και στους λόγους της ναυτίας προστέθηκε (χωρίς ουσία και σαν να μην έχει κάτι άλλο να πει) το ΚΚΕ που (από την άλλη) ξέρει να διατηρεί με αξιοπρέπεια τις αρχές του όταν δεν κατεβάζει από τα ράφια τις μουχλιασμένες κονσέρβες που είναι πλέον επικίνδυνες για την υγεία του λαού.
Δεν αντέχει σε σχολιασμό η «ανάλυση» του ΚΚΕ για τα μπόνους και τις αυξήσεις των ιδιωτικών επιχειρήσεων προς τους εργάτες για τα μπόνους γιατί οι θεωρίες στις οποίες στηρίζεται η ανάλυση αυτή δεν φέρνουν ξεροκόμματο. Δεν ταΐζουν ούτε εργάτες, ούτε και μαϊμούδες ακόμη και στην ελληνική μπανανία που τρώει και ιδεολογικά απορρίμματα της ιστορίας.
Να πούμε δηλαδή τι; Ότι είναι φυσικό το ΚΚΕ να χλευάζει μπόνους, αυξήσεις και προσλήψεις εργατών επειδή είναι ακόμη «κολλημένο» στα συνθήματα του 1950 ενάντια «στο κεφάλαιο και στα μονοπώλια» της Ελλάδας;
Αλλά πόσο τυφλοί μπορούμε να είμαστε για να μην βλέπουμε ότι άλλα μονοπώλια εκτός από τα κρατικά δεν υπάρχουν στην Ελλάδα εδώ και σαράντα χρόνια. Και ότι (εκτός το κρατικό κεφάλαιο των κρατικών μονοπωλίων) το υπαρκτό κεφάλαιο είναι 5-10 όμιλοι που όμως κανείς, εκτός Ελλάδος, δεν τους συμπεριλαμβάνει στο δυναμικό της Ευρώπης αφού θα καταρρεύσουν αν κοπεί ο ομφάλιος λώρος με τις δημόσιες επενδύσεις.
Αλλά και αν φύγουμε από το ΚΚΕ για να πάμε στην υπόλοιπη πολιτική σκηνή αποκλείεται να συναντήσουμε την σοβαρότητα πού απαιτεί η κατάσταση που μας έχουν φέρει όλοι τους.
Ναζιστικές ανοησίες για το μέλλον της οικονομίας και προτάσεις από θεατρίνους σαν τον παπα-Σούρα στις οποίες δεν δίνουν σημασία ούτε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν από πολιτική και ιδίως από οικονομία.
Αυτή η χώρα, λοιπόν, συνεχίζει να μην έχει προκοπή εδώ και μισό αιώνα τώρα. Από το 1964 που κανείς δεν γνώριζε ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο... μέχρι το 2014 που καταλάβαμε όλοι ότι ο τόπος δεν κυβερνιέται αλλά πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος...
Τι μπορεί να γίνει;
Κατά την γνώμη μου τίποτε σημαντικό, που να αλλάζει την εικόνα αυτή, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που (επαναλαμβάνω) εκτιμώ ότι θα γίνουν το 2015 με μάλλον συγκλονιστικό μήνυμα. Πιστεύω ότι η μοναδική ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα να αποκτήσει την θέση που της αρμόζει, αλλά και σε εμάς να επηρεάσουμε το μέλλον της χώρας και ασφαλώς το δικό μας, θα δοθεί μετά τις εκλογές. Βεβαίως υπάρχουν και τα θαύματα... αν τα πιστεύει κανείς.
Του Γιώργου Κράλογλου / capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου