Το υψηλό κόστος στην ηλεκτρική ενέργεια το πληρώνουμε γιατί τόσα χρόνια
το δημόσιο μονοπώλιο του ηλεκτρισμού το συνδιοικούσαν κομματικοί και
συνδικαλιστές, κυρίως προς ίδιον όφελος και με εχθρικό προς τις
επιχειρήσεις και την παραγωγή πνεύμα.Οι περιπτώσεις των συνδικαλιστών Ρίζου, Φωτόπουλου που ερευνώνται για παράνομες και κακουργηματικές οικονομικές δοσοληψίες είναι χαρακτηριστικές του πνεύματος και του σκοπού αυτής της συνδιοίκησης.
Όταν η διοίκηση Αθανασόπουλου σχεδίασε επενδύσεις σε μονάδες λιθάνθρακα που θα ενίσχυαν την παραγωγή ενέργειας από φθηνές πηγές, οι συνδικαλιστές δεν επέτρεψαν αυτή την επένδυση είτε γιατί θίγονταν κάποια συμφέροντα είτε γιατί έτσι ήθελαν...
Η απελευθέρωση της παραγωγής ενέργειας ήταν μια ψευδεπίγραφη απελευθέρωση, επιτρέποντας στη ΔΕΗ να διατηρεί δεσποτικό έλεγχο της αγοράς, και το μονοπώλιο στις φθηνές πηγές (λιγνίτη, νερό), αλλά και σε κάποιους ιδιώτες παραγωγούς να κερδίζουν είτε παράγουν είτε δεν παράγουν ενέργεια, αρκεί οι μονάδες να βρίσκονται σε ετοιμότητα.
Κρατικός προστατευόμενος καπιταλισμός δίπλα στο σοβιετικού τύπου μονοπώλιο.
Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ αυτές τις μέρες κάνουν κινητοποιήσεις εναντίον της ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ, του δικτύου μεταφοράς υψηλής τάσης. Το γεγονός πως ο ΑΔΜΗΕ και η ΔΕΗ εδώ και δεκαετίες δεν έχουν συνδέσει στο δίκτυο την Κρήτη και τα νησιά στοιχίζει στους καταναλωτές κάθε χρόνο περί τα 700 εκατ. ευρώ.
Το κόστος της διασύνδεσης υπολογίζεται σε 1,5 δισ. ευρώ. Δηλαδή σε δύο χρόνια θα είχε γίνει απόσβεση, αλλά έτσι θα έχαναν ιδιώτες και συνδικαλιστές και πολιτικοί διάφορα προνόμια και κέρδη...
Η πράσινη ανάπτυξη της κ. Μπιρμπίλη επίσης στοίχισε άλλα 700 εκατ. ευρώ τα οποία πρέπει να πληρώσουν οι καταναλωτές ενέργειας, προκειμένου κάποιοι που πρόλαβαν να εξασφαλίσουν άδειες φωτοβολταϊκών μέσω των κομματικών μηχανισμών να απολαύσουν κέρδη από το τίποτα...
Με αυτές τις ατασθαλίες, αστοχίες και ληστρικές επιδρομές το θαύμα είναι πως έχουμε ηλεκτρική ενέργεια σαν χώρα και όχι που το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας δεν επιτρέπει να μπορεί να παράγει κανένας τίποτα στη χώρα και να είναι ανταγωνιστικό σε κόστος.
Από την ώρα που τέλειωσαν τα δανεικά όμως και η ανεργία εκτινάχθηκε στο 1,5 εκατ. ανθρώπους, η μόνη λύση είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Με υψηλούς φόρους και εισφορές και να ταΐζουν οι πολιτικοί τους πελάτες του μεγάλου κράτους των άχρηστων οργανισμών και τις εκατοντάδες χιλιάδες των πρόωρα συνταξιοδοτηθέντων και το υψηλό κόστος ενέργειας, για να στήνουν οι Ρίζοι του συνδικαλισμού περιουσίες, καμία θέση εργασίας δεν μπορεί να δημιουργηθεί στη χώρα. Άρα, για ποια ανάπτυξη μιλάμε.
Η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ προσβλέπει στη δέσμευση του ιδιώτη να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες επενδύσεις που δεν μπορεί πλέον να κάνει το δημόσιο ή η ΔΕΗ και να εκμεταλλευτεί αυτή την επένδυση.
Δεν μπορεί κάποιος εκ θέσεως να αρνείται τον έλεγχο των δικτύων από το κράτος. Άλλο ιδιοκτησία όμως, άλλο διαχείριση και λειτουργία. Το ζήτημα είναι πως στο βαθμό που το δημόσιο και η ΔΕΗ δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις για την συντήρηση και ανάπτυξη του δικτύου το αίτημα αυτό δεν έχει βάση.
Όταν η ΔΕΗ και το δημόσιο μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τέτοιες επενδύσεις περί άλλων τύρβαζαν.
Τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση αυτό που πρέπει να περιμένουμε είναι προτάσεις για τις προϋποθέσεις να γίνουν επενδύσεις σε μονάδες παραγωγής με χαμηλό κόστος, η λειτουργεία των οποίων θα ρίξει τις τιμές στην ελληνική αγορά ενέργειας.
Μέχρι να ολοκληρωθούν αυτές από ιδιώτες προφανώς, αφού η ΔΕΗ και για τα λειτουργικά της κεφάλαια δανείζεται με την εγγύηση του γερμανικού δημοσίου, οι εισαγωγές φθηνότερης ενέργειας θα ήταν κάποια λύση προκειμένου να μην φύγουν και οι τελευταίες παραγωγικές επιχειρήσεις.
Για να συμβεί αυτό όμως χρειάζεται να αλλάξει η δομή της αγοράς ηλεκτρικού ρεύματος που θα επιτρέπει την ανταγωνιστική διείσδυση νέων παικτών και τις διμερείς συμφωνίες παραγωγών καταναλωτών...
Η ΔΕΗ αποτελεί το υπόδειγμα της αποτυχίας του βαλκανοσοβιετικού μοντέλου ή έστω του ελληνικού κρατικομονοπωλιακού οικονομικού μοντέλου του μεταπολιτευτικού Παπανδρεϊκού σοσιαλισμού.
Πριν τη χρεοκοπία κανείς δεν ενδιαφερόταν για το κόστος της ενέργειας στην Ελλάδα. Άπαντες εφησύχαζαν με τα δελτία τύπου της ΓΕΝΟΠ που εμφάνιζαν την Ελλάδα να πληρώνει το χαμηλότερο κόστος ενέργειας.
Τώρα τα βασικά κόστη (φορολογία, εισφορές, ενέργεια...) που στέλνουν την Ελλάδα στον τρίτο κόσμο είναι γνωστά. Γνωστό έγινε επίσης και το ακριβό κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού. Είναι θέμα χρόνου πλέον στο τραπέζι των πολιτικών εξελίξεων να πέσουν οι προτάσεις για πρακτικές λύσεις πάνω στα επιμέρους δομικά προβλήματα.
Συνήθως ένα πρόβλημα μπαίνει στην τελική ευθεία επίλυσης όταν γίνει αντιληπτό.
Φόροι, εισφορές και ενεργειακό κόστος κάνουν τις ελληνικές εξαγωγές ακριβό σπορ, απαγορευτικό... Προσθέστε και το κόστος των κλειστών επαγγελμάτων και η επίκληση της ανάπτυξης στην Ελλάδα μοιάζει με την επίκληση της επανίδρυσης από τον Καραμανλή, τον Πολύδωρα και τον Παυλόπουλο ή του λεφτά υπάρχουν από τον ΓΑΠ και τον Τσίπρα.
Ιδού η πραγματικότητα: «Κόβουμε τις εξαγωγές από την Ελλάδα λόγω του ενεργειακού κόστους. Στη Βουλγαρία παράγω με το κόστος του φυσικού αερίου να βρίσκεται στo 1/3 αυτού που πληρώνουμε στην Ελλάδα», δήλωνε πρόσφατα Έλληνας βιομήχανος σε ημερήσια εφημερίδα...
Στην Ελλάδα το κόστος της ενέργειας από φυσικό αέριο είναι τουλάχιστον κατά 30% ακριβότερο σε σχέση με το μέσο όρο της Ε.Ε. Το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας είναι ακριβότερο από 30% ως 100%.
Σε αυτό το κόστος προσθέστε και το γεγονός πως εισφορές και φόροι αντιπροσωπεύουν περίπου το 43% ενός μεικτού μισθού, που είναι πάλι το υψηλότερο της Ευρώπης.
Κατά συνέπεια στην Ελλάδα δεν συμφέρει να παράγει κανείς τίποτα.
Γιατί πληρώνουμε ακριβό κόστος ενέργειας στην Ελλάδα;
Για το φυσικό αέριο πληρώνουμε την υψηλότερη τιμή προμήθειας στους Ρώσους γιατί όταν έκλεισαν τη συμφωνία από ελληνικής πλευράς επιδείχτηκε αδιαφορία και άγνοια καθώς διήγαμε την περίοδο της ευημερίας με δανεικά.
Στην υψηλή τιμή των Ρώσων προσετέθη και ο υψηλότερος ειδικός φόρος κατανάλωσης, για να έχει η κομματοκρατία την ευχέρεια να διορίζει και να σπαταλάει σε ημέτερους πελάτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου