Το 2012 οι δημοσκόποι και οι σύμβουλοι επικοινωνίας ανησύχησαν σοβαρά ότι πλησίαζε η ώρα να αλλάξουν επάγγελμα. Το 2014 μπορεί να αποδειχτεί ότι έχουν ήδη καθυστερήσει πολύ σε αυτή τους την απόφαση.
Το πιο πιθανό σενάριο στις επικείμενες ευρωεκλογές είναι να διαψευστούν πανηγυρικά όλα τα σενάρια! Θα είναι ο θρίαμβος ενός κινήματος διαμαρτυρίας που ξεκίνησε την επομένη του Καστελλόριζου...
Προσέξτε το αποτέλεσμα της "ψηφοφορίας" του...
Capital.gr για τις ευρωεκλογές. Το 41% των αναγνωστών απαντά ότι το βασικό του κριτήριο για την επιλογή του στην κάλπη είναι η... αποδόμηση της κυβερνητικής σταθερότητας! Τι σημαίνει αυτό; Ότι 4 στους δέκα συμπολίτες μας σκέφτονται πως θα κάνουν ζημιά στο σύστημα. Είναι τόσο θυμωμένοι με όσα τους έχουν συμβεί που δεν τους ενδιαφέρει κάτι άλλο.
Η ψηφοφορία του Capital.gr δεν είναι ένας επιστημονικός τρόπος μέτρησης. Δείχνει όμως τάσεις. Για παράδειγμα, πριν τις εκλογές του 2012 οι αντίστοιχες ψηφοφορίες έδειχναν την καθίζηση των παραδοσιακών κομμάτων και την ανάδειξη νέων δυνάμεων, όπως η Χρυσή Αυγή.
Ότι ο κόσμος είναι θυμωμένος είναι γνωστό. Αυτό που ίσως δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί εκεί στις παρυφές της εξουσίας είναι το πόσο θυμωμένος είναι. Και μέχρι που είναι αποφασισμένος να φτάσει για να εκφράσει αυτή του την οργή.
Δεν είμαστε από εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο λαός έχει πάντα δίκιο. Από την άλλη πλευρά, μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι άνθρωποι που μιλούν στο κοινοβούλιο εξ ονόματος των πολιτών δεν εκφράζουν στο ελάχιστο τον προβληματισμό που αναπτύσσεται στην κοινωνία. Είναι απίστευτο, αλλά φαίνεται να μιλάμε για δύο παράλληλους κόσμους. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι φυσικό να σημειωθούν μεγάλες "εκπλήξεις" στην κάλπη.
Το σημαντικό σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι ο κόσμος είναι απελευθερωμένος από διλήμματα του τύπου δεξιά - αριστερά. Επίσης, δεν αντιλαμβάνεται εύκολα την έννοια του εθνικού συμφέροντος, από την ώρα που η ίδια η πολιτεία συμπεριφέρεται στους πολίτες ως εχθρικός στρατός κατοχής.
Για παράδειγμα ας πάρουμε το πρόβλημα του ΟΑΕΕ. Περισσότεροι από 300.000 συμπολίτες μας είναι όμηροι της σκληρής γραφειοκρατίας των κρατιστών. Απειλούνται ακόμη και με φυλακή, επειδή βρέθηκαν σε προφανή αδυναμία να εκπληρώσουν τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις. Είναι καταχρεωμένοι, δίχως ελπίδα άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης και δίχως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Κι όμως! Ο νόμος της σιωπής έχει πνίξει το δίκιο τους. Μιλάμε για 300.000 - 800.000 ψήφους. Αυτοί από μόνοι τους είναι πιθανόν να μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Θέλετε άλλο παράδειγμα; Δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας προσθέτονται κάθε μήνα στον μακρύ κατάλογο εκείνων που αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στην εφορία. Ανήκουν κατά κανόνα στον λεγόμενο αστικό χώρο. Η κυβέρνηση στήριξε την πολιτική της για το πρωτογενές πλεόνασμα στην δική τους πλάτη. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά οι κρατικοί φορείς τους αντιμετώπισαν σαν να επρόκειτο για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Γιατί; Διότι πολλοί απ΄ αυτούς δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το δυσβάστακτο φορτίο που τους επέβαλλαν. Δεν άντεξαν τα γαϊδούρια και έσκασαν στην διαδρομή. Τόσο απλά! Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι που για ολόκληρες δεκαετίες πότισαν με τον ιδρώτα τους και τους φόρους τους την μηχανή της ελληνικής Οικονομίας, σήμερα έχουν καταδικαστεί ως απόκληροι. Γιατί; Μήπως διότι έκλεψαν; Ή θεωρήθηκαν υπαίτιοι της σημερινής μας δυστυχίας; Όχι! Καταδικάστηκαν σε θάνατο διότι δεν μπόρεσαν να δώσουν άλλο. Τιμωρούνται εξαιτίας της αδυναμίας τους. Πως λέτε να αντιδράσουν αυτοί οι άνθρωποι στην κάλπη;
Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή:www.capital.gr
Σχόλιο:
Όταν το 2010 ο Κος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο, ότι θα χρειαστούμε βοήθεια από το ΔΝΤ, καταλάβαμε ότι θα μπαίναμε σε κάποιες άσχημες περιπέτειες. Πολλές από τις δουλειές από τον Ιδιωτικό Τομέα είχαν ήδη αρχίσει να χάνονται.
Παρόλο που αισθανόμασταν ότι τα πάντα στη ζωή μας θα ερχόντουσαν "τα πάνω-κάτω", κάποιοι ελπίζαμε ότι αναγκαστικά η Κυβέρνηση θα δεχόταν πίεση να αλλάξει αυτό που βλέπαμε τόσα χρόνια ότι γινότανε στη χώρα μας, ένα φαύλο καθαρά πελατειακό πολιτικό σύστημα να κυβερνά εναλλάξ, στηρίζοντας κυρίως τους πελάτες του στον Δημόσιο Τομέα, αδιαφορώντας για τους μη κρατικοδίαιτους Ιδιώτες που πάντα φορολογούσε υπερβολικά, με αποτέλεσμα να ασχολούνται μόνο σε παρασιτικούς τομείς και να δανείζονται για να επιβιώνουν.
Ελπίζαμε προς στιγμή ότι η Τρόικα θα πίεζε το Κράτος να αλλάξει, να γίνει μικρότερο και πιο παραγωγικό και να μην επιβαρύνει, αλλά να υπηρετεί τους πολίτες. Τέσσερα χρόνια μετά, τίποτα δεν έγινε σχεδόν προς αυτή τη κατεύθυνση. Αντίθετα κατονομάστηκε ο Ιδιωτικός Τομέας σαν διεφθαρμένος, στοχοποιήθηκε και έκτοτε η σύγχρονη Ελλάδα έγινε η χειρότερη Φορολογική Κόλαση.
Ακόμα και σήμερα μετά από τόσες θυσίες, το Κράτος δεν έχει μεταρρυθμιστεί ουσιαστικά και οι Ιδιώτες, οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι εργαζόμενοι, φορολογούνται πολύ πάνω από τα πραγματικά τους εισοδήματα, χωρίς να λαμβάνεται υπ' όψιν η οικογενειακή τους κατάσταση και χωρίς να τους αναγνωρίζεται ούτε καν ένα ελάχιστο εισόδημα επιβίωσης που ο ΟΟΣΑ επιβάλλει. Οι ελπίδες εξανεμίστηκαν και η κατάληξη είναι ο θυμός, η αμφισβήτηση και η απογοήτευση.
---------------------------------------------------------------------------
Από εδώ και πέρα καμία σημασία δεν έχει, τι θα ψηφίσουν οι πολίτες. Το ανακάτεμα της τράπουλας θα είναι έντονο, βίαιο και απρόβλεπτο, θα μπούμε σε μια διαδικασία "βιολογικού καθαρισμού" την πολιτικής, της Κοινωνίας και της Οικονομίας. Ότι πιο φθαρμένο και βρώμικο, θα προσπαθεί να επιπλεύσει αλλά ο βούρκος στον οποίο έχουμε πέσει, θα το τραβάει πάλι μέσα. Το καλό είναι ότι μετά από τέτοιες διεργασίες αυτό που μένει πάντα, είναι καθαρό νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου