Κάπου ανάμεσα από τις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη, την Ουάσιγκτον και την Πλατεία Συντάγματος, είναι σίγουρο ότι υπάρχει ένας νοσηρός και μοχθηρός νους, ο οποίος ξυπνά κάθε πρωί και απεργάζεται σχέδια για την καταστροφή της ακίνητης περιουσίας των κατοίκων της χώρας μας.
Αν και το σενάριο αυτό φαντάζει ολότελα «ψεκασμένο» και πέραν κάθε ορίου κοινής λογικής, πολλά εξ όσων διαδραματίζονται από το 2010 έως και σήμερα στην πατρίδα μας μπορούν κάλλιστα να ερμηνευτούν σε αυτήν τη βάση.
Μετά την καταβαράθρωση τιμών στην αγορά ακινήτων, στο πλαίσιο της μεγαλοφυούς ιδέας περί «εσωτερικής υποτίμησης», ως απόρροια της πιστωτικής συρρίκνωσης, της σφοδρής ύφεσης που γνωρίζει ο τόπος τα τελευταία έξι χρόνια και της υπερφορολόγησης, το 2013 επιβλήθηκαν στους ιδιοκτήτες ακινήτων τέσσερις διαφορετικοί φόροι επί της περιουσίας τους. Πρόκειται ασφαλώς για μια παγκόσμια πρωτοτυπία!
Επιβλήθηκαν, δε, αυτοί οι φόροι, όπως επανειλημμένως έχουμε επισημάνει από τη στήλη αυτή, στη βάση εντελώς πλασματικών αντικειμενικών αξιών, οι οποίες ελάχιστη σχέση έχουν με τις τρέχουσες αγοραίες τιμές ακινήτων στην Ελλάδα. Κάτι που παραδέχεται ακόμη και η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία έκανε λόγο για υπερφορολόγηση στην τελευταία της έκθεση.
Σήμερα, λίγο πριν από την έναρξη εφαρμογής του ΕΝΦΙΑ, δηλαδή του νέου φόρου επί των ακινήτων, η κυβέρνηση εμμένει κατηγορηματικά στην άρνησή της να αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες και παραπέμπει τις όποιες αλλαγές για την περίοδο 2016-2017.
Ταυτόχρονα, όμως, συμφωνεί με την τρόικα ΔΝΤ-ΕΚΤ-Ε.Ε., όπως είναι σαφές από το αναθεωρημένο κείμενο του μνημονίου που δόθηκε μόλις την προηγουμένη Παρασκευή στη δημοσιότητα από την «Κομισιόν», αυτές οι αντικειμενικές αξίες να ισχύουν μόλις για το ένα τρίτο τους σε περιπτώσεις εκπλειστηριασμού ακινήτων για την κάλυψη ληξιπρόθεσμων οφειλών ιδιωτών προς το Δημόσιο.
Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι τα εκπλειστηριαζόμενα ακίνητα θα μπορούν να «αλλάζουν χέρια» εφόσον το ύψος της οικονομικής προσφοράς για αυτά υπερβαίνει το κόστος της δημοπρασίας και ισούται τουλάχιστον με το ένα τρίτο της αντικειμενικής τους αξίας. Αν, δε, το ύψος της προσόδου από τον πλειστηριασμό του ακινήτου είναι χαμηλότερο από την οφειλή του φορολογούμενου, τότε η διαφορά θα συνεχίσει να τον βαρύνει.
Με άλλα λόγια, εάν έχουμε ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι του Δημοσίου και δεν τις έχουμε «ρυθμίσει», το Δημόσιο, ως προνομιακός εκπλειστηριαστής περιουσιών, μπορεί να ξεπουλά το όποιο τυχόν ακίνητο έχουμε ακόμη στην κατοχή μας ακόμη και στο ένα τρίτο της τρέχουσας αντικειμενικής του αξίας και να μας γυρεύει και το τυχόν υπόλοιπο της οφειλής μας απέναντί του.
Όλα αυτά, δε, την ίδια ώρα που περίπου 2,5 εκατομμύρια ΑΦΜ εμφανίζουν ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι του Δημοσίου και δεν έχουν κατορθώσει να ενταχθούν παρά μόνον σε ποσοστό περίπου 10% σε καθεστώς ρύθμισης της οφειλής τους.
Πρόκειται, δίχως άλλο, για μια εγκληματικού χαρακτήρα ρύθμιση, τυχόν εφαρμογή της οποίας θα σημάνει την ευθεία υφαρπαγή της περιουσίας όχι μόνον της πάλαια ποτέ «μεσαίας τάξης», αλλά και του κάθε νοικοκυριού στη χώρα αυτή.
Αρνούνται να προσαρμόσουν τις αντικειμενικές αξίες στις τρέχουσες τιμές της αγοράς, επιβάλλουν εξοντωτική φορολόγηση στην ακίνητη περιουσία και τις κάθε λογής έκτακτες εισφορές, τέλη επιτηδεύματος κ.λπ. και όταν ο πολίτης βρεθεί με χρέη απέναντι στο Δημόσιο, του εκπλειστηριάζουν το σπίτι και μάλιστα στο ένα τρίτο της αντικειμενικής του αξίας, ενώ του γυρεύουν και τα ρέστα αν χρωστάει ακόμη…
Όλα αυτά, δε, αφενός επειδή αρνούνται να μειώσουν τις κρατικές δαπάνες και αφετέρου διότι θέλουν να ισχυρίζονται ότι η χώρα έχει πρωτογενές πλεόνασμα!
Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα!
Είναι πολύ απλά ένα νοσηρό σενάριο ενός «ψεκασμένου» μυαλού, κάπου μεταξύ Ουάσιγκτον, Βρυξελλών, Φρανκφούρτης και Πλατείας Συντάγματος…
Του Ν.Γ.Δρόσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου