Σκλάβοι του Ελλαδικού Σοβιετικού Κράτους

Πληρώνει φόρους και εισφορές σχεδόν τα δυο τρίτα του μισθού του. Γιατί;

Μερικές φορές το καλύτερο ρεπορτάζ και οι εμβριθέστερες οικονομικές αναλύσεις δεν βρίσκονται στα βαρύγδουπα οικονομικά στοιχεία, αλλά στη διέξοδο ή τα αδιέξοδα του καθημερινού ανθρώπου.

Το που ακριβώς βρισκόμαστε και το τι μέλλει γενέσθαι το περιγράφει το μήνυμα που έλαβα χθες το βράδυ, από...
συνάδελφο. Δεν τον έχω συναντήσει ποτέ και τον γνωρίζω μόνο μέσα από τη δημοσιογραφική του παρουσία.

«Καλησπέρα…

Το λέω σε σένα γιατί θα σκάσω και ξέρω ότι εσύ θα με καταλάβεις: Με μπλοκάκι, ακαθάριστα έσοδα 11.120 ευρώ, πρέπει να πληρώσω φόρο 2.922 + 650 για το μπλοκάκι.

Εννοείται ότι δεν έχω πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές (ΕΤΑΠ ΜΜΕ) επειδή δεν είχα κι εννοείται ότι δε θα πληρώσω το φόρο….»

Δεν χρειάζονται ανακοινώσεις του Υπουργείου Οικονομικών για το πόσο είναι το πλεόνασμα στο 6μηνο, ούτε να έχει τελειώσει τρία Χάρβαρντ και τέσσερα Λόντον Σκουλ για να καταλάβεις πως δεν πάμε καλά.

Υπάρχει, το μπορώ ή δεν μπορώ  να πληρώνω φόρους και το θέλω να πληρώνω φόρους με βάση κάποιο κοινωνικό συμβόλαιο ανταποδοτικότητας. Αμφότερα συγκλίνουν στο μηδέν…

Αν κάποιος που εισπράττει μεικτά 11 χιλ. πρέπει να πληρώνει για φόρους και εισφορές τα 6-7 χιλ. ευρώ, δεν εργάζεται σε μια ελεύθερη κοινωνία και οικονομία  είναι σκλάβος του κράτους. Ή καλύτερα αυτών που στο όνομα κάποιας δημοκρατίας και χάριν κάποιων πελατειακών μηχανισμών χρησιμοποιούν το κράτος για να νέμονται την κοινωνία.

Προσέξτε. Πληρώνει φόρους και εισφορές σχεδόν τα δυο τρίτα του μισθού του. Γιατί;

Για να πάει στον Ευαγγελισμό (ή σε οποιοδήποτε δημόσιο νοσοκομείο) και να του ζητά ο κάθε  επίορκος (που με ό,τι έχει μαζευτεί στο δημόσιο «προοδευτικός» κατά πάσα πιθανότητα) γιατρός 1.500 ευρώ...

Για να του ζητάει το φροντιστήριο 3-4 χιλιάδες για να περάσει το παιδί σε ένα πανεπιστήμιο «αχούρι» με πτυχία χωρίς καμιά επαγγελματική αξία στην αγορά...

Για να έχει τον κάθε αχρείο  συνδικαλιστή που προσελήφθη με μέσον, να δηλώνει πως θα κάνει κατάληψη σε όποιο δήμο γίνει προσπάθεια να αξιολογηθεί το προσωπικό.

Για να έχει τον κάθε Τσίπρα να διαρρηγνύει ιμάτια για τη μικρή ΔΕΗ με τους υπαλλήλους των μέσω αποδοχών πάνω από 4.000 ευρώ το μήνα.

Να επιδοτεί τον κάθε 50άρη συνταξιούχο του ΟΤΕ με 11-12.000 ευρώ το χρόνο.

Να έχει τον κάθε συνδικαλιστή νυν βουλευτή (εκατομμυριούχο με 19 ακίνητα) να δηλώνει χωρίς επίγνωση πως "Ο αιγιαλός και οι ελεύθερες παραλίες είναι πολιτιστική κληρονομιά(sic) που μας την δάνεισαν (sic) οι προηγούμενες γενιές"… Έλεος!!! (Στρατούλης χθες στο Σκάι)

Να τον δουλεύουν διορίζοντας το Γιακουμάτο υπεύθυνο για την πτώση των τιμών των «μπεμπελίνο»...

Να έχει τον υιό Ζαγορίτη που υπηρέτησε στο Πολεμικό Μουσείο, δυο βήματα από τις καφετέριες του Κολωνακίου, να προσλαμβάνεται σαν επιστημονικός συνεργάτης της κας Σπυράκη στην Ευρωβουλή με συστατική την με τα ίδια κριτήρια πρόσληψη από τον προηγούμενο Ευρωβουλευτή…

Να έχει τον Προκόπη Παυλόπουλο, των εκατοντάδων χιλιάδων προσλήψεων με προσωπική συνέντευξη και τον Βύρωνα Πολύδωρα της επανασύστασης της αγροφυλακής για να διορίσει τα δικά τους παιδιά, να παριστάνουν τους αντιμνημονιακούς…

Να έχει τον Πάνο Καμένο, υπουργό των κυβερνήσεων που έριξαν τη χώρα στα «βράχια» και έφερε τους δανειστές, να μιλά για «Κατοχή» και να κηρύττει «Εθνική Αντίσταση» από το βήμα της Βουλής και τα κανάλια...

Να βλέπει την επιβράβευση του υπουργού των greek statistics με μια θέση αργομισθίας...

Να έχει το συνδικαλιστή του βαθέως ΠΑΣΟΚ και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τσουκαλά να εισπράττει 1 εκατ. με ασφάλιστρα που πλήρωνε μικρή ξένη τράπεζα που είχε συμφέρον από τις απεργίες της ΟΤΟΕ, της οποίας ο τελευταίος ήταν και πρόεδρος. Κανενός συντρόφου της «εργασίας» και της «προόδου» να μην ιδρώνει το αυτί...

Να έχει τους Μηλιώνηδες της εταιρείας «μαϊμού» που μάζεψε τις εισπράξεις και το έσκασε να διοργανώνει επταήμερο πάρτι στη Μύκονο και να τυγχάνει της νομικής συνδρομής του κ. Βορίδη…

Να έχει το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ με εκατομμύρια Ευρώ επενδύσεις σε ξένα Hedge Funds  να μιλούν για σκληρή διαπραγμάτευση και μονομερείς ενέργειες που μπορεί να οδηγήσουν τα δικά του 5-10 χιλ. ευρώ σε «κούρεμα» ή αναγκαστική δραχμοποίηση...

Να έχεις την κάθε Φώφη του βαλκανικού σοσιαλισμού να θεωρεί επιτυχία που κράτησε ανοιχτές άχρηστες χρεοκοπημένες σφραγίδες επιχειρήσεων που παριστάνουν τις αμυντικές βιομηχανίες με τα λεφτά των φορολογουμένων.

Να έχει τον άλλο που πέρασε από το Υπουργείο Τουρισμού ένα φεγγάρι  και μοίραζε στην εκλογική του περιφέρεια τα εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού στους ξενοδόχους απευθείας, εν είδει λαδώματος για ψήφους, να κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος, να πολιτεύεται και να μας δίνει συμβουλές για το πώς θα βγούμε από την κρίση...

Για τον Ανδρέα Λοβέρδο κάθε σχόλιο είναι περιττό…. Με λένε Ρίζο και όπως θέλω να γυρίζω.

Τι λείπει; Να βγει ο Άκης και να αναλάβει επικεφαλής κάποιας ανεξάρτητης αρχής για την καταπολέμηση της διαφθοράς και ο Λαυρέντης επικεφαλής της Τραπέζης της Ελλάδος...

Θέλει πολύ για να σαλτάρει ο άνθρωπος κύριε πρωθυπουργέ;

Κ.Στούπας
Πηγή:www.capital.gr





“Για πρώτη φορά, μια όμορφη Κυριακή του Οκτωβρίου άκουσα τα νούμερα από το στόμα του κ. Παναγιώτη Καρκατσούλη, ο οποίος το 2004 είχε ανακηρυχθεί καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο. Ήταν ομιλητής σε μία εκδήλωση και όταν τελείωσε την ομιλία του το κοινό ήταν άφωνο. Τόσο ισχυρό είχε υπάρξει το σοκ.

Τί είχε επισημάνει ο κ. Παν. Καρκατσούλης, ώστε να προκαλέσει τέτοιο σοκ σε αυτούς που τον άκουγαν; Απλώς, ο άνθρωπος, που εκ πείρας γνωρίζει την ελληνική δημόσια διοίκηση από μέσα, με την περιγραφή της παρανοϊκής δομής της και του αδυσώπητου κυνισμού της ήθελε να αποδείξει ότι η πιο παρανοϊκή γραφειοκρατία στον κόσμο δεν μεταρρυθμίζεται με τίποτα. Εκτός και αν βρεθεί στην χώρα ένας πραγματικός μεταρρυθμιστής πολιτικός ηγέτης και κόψει τον γόρδιο δεσμό με το σπαθί του εδώ και τώρα. Χωρίς καμία χρονοτριβή. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το παιχνίδι είναι χαμένο και άρα χωρίς ελπίδα.

Ας δούμε τους αριθμούς. Η Δημόσια Διοίκηση διαθέτει 23.142(!) αρμοδιότητες, εκ των οποίων οι 10.765 είναι επιτελικές, οι 9.816 υποστηρικτικές, οι 988 παροχής υπηρεσιών και οι 1.563 ελεγκτικές. Πώς καθορίστηκαν αυτές οι αρμοδιότητες; Φυσικά με ρυθμιστικές διατάξεις! Από το 1975 μέχρι το 2005 εκδόθηκαν από το τέρας της Δημόσιας Διοίκησης 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου! Ιδού η παραγωγή αναλυτικά:

*3.430 Νόμοι
*20.580 Προεδρικά Διατάγματα
*114.905 Υπουργικές Αποφάσεις
*24.010 Αποφάσεις Περιφερειών
*8.575 Αποφάσεις Νομαρχιών

Από τις παραπάνω πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι υπουργικές αποφάσεις καλύπτουν το 67%, ποσοστό που σημαίνει ότι το κοινοβουλευτικό μας σύστημα νομοθετεί κατά κόρον –και αυτό στο πλαίσιο ενός πελατειακού συστήματος γεμάτου διαφθορά. Ακόμα, το ποσοστό αυτό είναι ενδεικτικό μιας μορφής παρανομοθεσίας, με ελάχιστο σεβασμό προς τον πολίτη και το κράτος δικαίου.

Ας συνεχίσουμε, όμως, με τους αριθμούς για τις τεχνολογικές υποδομές της κεντρικής κυβέρνησης.

Έχουν υπολογιστές; Βεβαίως! Και περισσεύουν, κιόλας! 54.927 τερματικά (ποσοστό κάλυψης 102%!). Αυτά υποστηρίζονται από 2.983 servers! Αλλά το συγκλονιστικό είναι αλλού: υπάρχουν μόνον 332 βάσεις δεδομένων και μόνον 13.343 υπηρεσιακά emails (ποσοστό κάλυψης 25%). Με τί επικοινωνούν οι υπόλοιποι χωρίς email; Στέλνουν τον κλητήρα να παραδώσει το έγγραφο; Μήπως ο υπολογιστής στο γραφείο τους είναι για πασιέντζες ή είναι πάντα κλειστός, για ντεκόρ; 

Τι σημαίνει αγοράζουμε υπολογιστές με την σέσουλα χωρίς να ενδιαφερόμαστε να τους χρησιμοποιούμε;

Σημαίνει ότι ήταν πολλά τα λεφτά της μίζας για τον προμηθευτή και για εκείνον που ενέκρινε την προμήθεια. Για να συνεννοούμαστε.

Εξ ου και οι αντιστάσεις στην ψηφιοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, την οποία κάποιοι θέλουν «ιερή αγελάδα για άρμεγμα» στην υπηρεσία τους. Γι αυτό στην Ελλάδα του 2014 έχει συμβεί κάτι εκπληκτικό: Ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός της γραφειοκρατίας προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της, με αποτέλεσμα το σύστημα Taxis, για παράδειγμα, να είναι ήδη πραγματικό μαρτύριο από πλευράς προσβάσεως. Με άλλα λόγια, το ελληνικό γραφειοκρατικό τέρας επιβάλλει τους όρους του και στην ψηφιακή εποχή, φαινόμενο που αργά ή γρήγορα θα εξελιχθεί σε άλλου τύπου διοικητική κόλαση.

Μια άλλη διάσταση της τερατώδους δομής του ελληνικού Δημοσίου είναι τα 69 Δημόσια Νομικά Πρόσωπα (ΔΝΠ) που υπάρχουν για την εκπαίδευση και κατάρτιση, τα 54 ΔΝΠ για την απασχόληση και την προώθηση της επιχειρηματικότητας(!!!), τα 19 ΔΝΠ για τον χωροταξικό σχεδιασμό και τον έλεγχο της δόμησης, τα 56 ΔΝΠ για την έρευνα και την ανάπτυξη και τα 209 ΔΝΠ για τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία. Πέρα, όμως, από αυτά τα 409 ΔΝΠ, υπάρχουν άλλα 600 περίπου που είναι άνευ αντικειμένου και κάποια από αυτά ανάγονται σε θεσμούς του περασμένου αιώνα. Από εικοσαετίας, οι κοινοτικές αρχές και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ ) ζητούν αυτά τα ΝΠΔΔ να καταργηθούν, ή τουλάχιστον να περιορισθούν –αλλά χωρίς αποτέλεσμα, έως σήμερα. Σημειώνουμε δε ότι ακόμα και η τρόϊκα «έσπασε τα μούτρα της» στο επίπεδο αυτό –όπου οι αντιστάσεις είναι πανίσχυρες, οι πολιτικοί εκβιασμοί χωρίς προηγούμενο και η διαπλοκή με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας μοναδική στην Ευρώπη, ή έστω στο δυτικό σκέλος της.

Υπογραμμίζουμε επίσης ότι, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσον όρο, ακόμα και σήμερα, εν μέσω της πρωτοφανούς κρίσεως δημοσίου χρέους, το κόστος της ελληνικής γραφειοκρατίας ξεπερνά κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης –ποσοστό που επιβαρύνει ετησίως τον Έλληνα φορολογούμενο με 2-3 δισεκατ. ευρώ χωρίς λόγο και βέβαια χωρίς κανένα απολύτως όφελος"

Πηγή:www.capital.gr