Ο Ράμα ενισχύει τον αλβανικό εθνικισμό κατά της Ελλάδας [Και ο Μπετόβλαξ(;) Βενιζέλος]

Αν δεν είχαμε καθόλου υπουργό στο Εξωτερικών, τι χειρότερα θα παθαίναμε; (Ομολογώ, πως δεν περιμένω να υπάρξει ευαισθησία, ώστε να μας εξηγήσει κάποιος, για ποιο λόγο  υποστηρίξαμε άνευ όρων την Αλβανία να ενταχθεί σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε.)

Η ειδική μεταχείριση που επιφύλαξε στον ελληνισμό της Χειμμάρας και η σιωπή από πλευράς ΥΠΕΞ της Ελλάδας

Ο τίτλος δεν είναι δικός μου. Τον δανείσθηκα από τον κ. Andi Bejtja, πολύ γνωστό αναλυτή στην Αλβανία και διευθυντή του «Klan», ενός από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας, ο οποίος έδωσε συνέντευξη στην μεγαλύτερη...
σε κυκλοφορία αλβανική εφημερίδα «Panorama», με τίτλο: «Ο Ράμα άναψε το σπίρτο του Εθνικισμού». Την συνέντευξη αναδημοσίευσε η ιστοσελίδα Himara.

Ο κ. Andi Bejtja ασκεί σκληρή κριτική στην «επίμονη στάση» του Αλβανού πρωθυπουργού  Έντι Ράμα, τον οποίο κατηγορεί ότι ανάβει τις φλόγες του εθνικισμού: «Με την έγκριση από την αλβανική βουλή της εδαφικής μεταρρύθμισης και ιδιαίτερα με το νέο χάρτη της Χιμάρας, όπως το είχε σχεδιάσει στο κεφάλι του, χωρίς να ακούσει καν τα μέλη της κοινότητας, είτε Έλληνες, είτε Αλβανούς, χωρίς να υποκύψει μπροστά στης συνεχόμενες εκκλήσεις των μειονοτικών πολιτικών ηγετών, αδιάφορος για τις ανησυχίες των Αθηνών και όχι μόνο, τυφλός μπροστά στις διεθνείς συμβάσεις για τις μειονότητες, και άπονος στις ανησυχίες του Σοσιαλιστικού Κινήματος Ολοκλήρωσης (LSI) για το θέμα, ο πρωθυπουργός Ράμα άνοιξε μια νέα εποχή μετά τις πρώτες 300 ημέρες της κυβέρνησης του.

» Την εποχή του εθνικισμού, άναψε το σπίρτο που μπορεί να θερμάνει προσωρινά τη λεγόμενη ‘πατριωτική καρδιά’ των απλών Αλβανών, οι οποίοι δεν παρακολουθούν με φακό την πολιτική και τους bloggers, που προσπαθούν να προσελκύσουν την προσοχή με την εθνικιστική ρητορική, όμως έχει δημιουργήσει μια φλόγα που μπορεί να κάψει την Αλβανία τόσο εύκολα, όπως το 1997.

» Και για ποιο λόγο; Για κάτι που παραβιάζει την αξιοπρέπεια του έστω και ενός Αλβανού, σε σχέση με τους Έλληνες. Προσωπικά, πιστεύω ότι όλα αυτά είναι ένα καλά προσχεδιασμένο χρονικό εθνικιστικής ρητορικής που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Γκρουέφσκι», αναφέρει στο άρθρο του ο Andi Bejtja.

Ο κ. Ράμα, δεν έκανε τον κόπο να εξηγήσει την ουσία της απόφασης: γιατί η Χιμάρα ενώνεται με το μουσουλμανικό και απομακρυσμένο Βρανίστι και όχι με το Λούκοβο, με το οποίο αποτελεί αδιάλειπτη γεωγραφική συνέχεια. Γι’ αυτά έχω γράψει από καιρό και επέστησα -όχι μόνον εγώ- την προσοχή του ΥΠΕΞ για όσα μέλλει να συμβούν. Πριν από την άφρονα υποστήριξη της Ελλάδας στην ενταξιακή διαδικασία της Αλβανίας στην Ε.Ε. Εκείνο που συνέβη είναι να δώσει η Αλβανία ένα ακόμη χαστούκι στην επιζήμια ελληνική εξωτερική πολιτική.

Δεν έπραξε όμως μόνον αυτό ο κ. Ράμα. Αλλά έδωσε σε έναν καινούργιο δήμο την ονομασία "»ήμος της Τσαμουριάς» στην Κονίσπολη, κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ο κ. Bejtja το σχολιάζει και αυτό: «Για να προχωρήσει σε βαθύτερο διχασμό, ο Ράμα υιοθέτησε μέσα σε δευτερόλεπτα, χωρίς να σκεφτεί και χωρίς να κρίνει της επιπτώσεις, τις επιθυμίες μια πολιτικής δύναμης με υψηλό εθνικιστικό προφίλ, όπως το PDIU, το λεγόμενο κόμμα τον Τσάμηδων.»

Είναι αδύνατο να κατανοήσει κάποιος, ποιο είναι το σκεπτικό δράσης του ελληνικού ΥΠΕΞ. Άγνοια; Αδιαφορία; Ή σκοπιμότητα για να εισπραχθούν τα εύσημα από τους ισχυρούς, με την ελπίδα της ανταπόδοσης σε προσωπικό επίπεδο, των δρώντων κατά τύποις αρμοδίων;

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά -ούτε φαίνεται πως θα είναι η τελευταία- που δεν αξιοποιούμε τις παρουσιαζόμενες ευκαιρίες, προς όφελος του ελληνικού λαού. Να μου επιτραπεί να υπενθυμίσω, ότι το 1997, στο οποίο αναφέρθηκε ο κ. Bejtja, με την «κρίση των πυραμίδων» που ξέσπασε στην Αλβανία, είχε αναγκαστεί η αλβανική κυβέρνηση να ζητήσει οικονομική βοήθεια από ξένες χώρες για να καταφέρει να ξαναχτίσει το κράτος της. Ελλάδα, Ιταλία και Τουρκία ήταν μεταξύ εκείνων που δάνεισαν τότε στους Αλβανούς.

Με μία σημαντική διαφορά: οι Τούρκοι και οι Ιταλοί κατάφεραν να εξασφαλίσουν ανταλλάγματα μεγάλης στρατηγικής σημασίας, με τους πρώτους να αποκτούν τον έλεγχο κεντρικών στρατιωτικών βάσεων της Αλβανίας και τους δεύτερους να... αγοράζουν ένα αλβανικό νησί -κάποτε ανήκε στην Ελλάδα!-, η θέση του οποίου το καθιστά «ρυθμιστή» για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή.

Αντίθετα, η Ελλάδα, που το 1997 είχε δανείσει περίπου 58 εκατ. ευρώ στην καταστραμμένη Αλβανία -αγύριστα- δεν επέτυχε ούτε το απλούστερο. Την ίδρυση ενός στρατιωτικού νεκροταφείου για να αναπαυθούν οι ψυχές των ηρώων μας που έπεσαν στα βορειοηπειρωτικά βουνά, πολεμώντας Ιταλούς και Αλβανούς.

Ο Μακεδών