Ακόμη και όταν ήταν υπό οθωμανική κυριαρχία, οι Έλληνες κρατούσαν τα σκήπτρα, σε όλους σχεδόν τους τομείς του οθωμανικού κράτους. Ο διωγμός τους από τις πατρογονικές εστίες, μπορεί να έγινε -υπό την καθοδήγηση των Γερμανών- για...
δημιουργία ελεγχόμενου «εθνικού τουρκικού κράτους», όμως αυτό δεν ευτύχησε επειδή τού έλειπαν τα θεμέλια, τα οποία πήραν μαζί τους οι παππούδες μας.
Είναι φυσικό λοιπόν, να αναρωτιούνται πολλοί Τούρκοι σήμερα, ποιο ήταν το όφελος γι’ αυτούς, από την σφαγή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων. Υπάρχουν μάλιστα και ευτράπελες ιστορίες στηριζόμενες στην ασιατική δεισιδαιμονία. Οι κάτοικοι μιας κωμόπολης στο Νπαλίκεσίρ, πιστεύουν πως είναι κακότυχοι και πως η κωμόπολη τους, όπου πριν από την ανταλλαγή των πληθυσμών κατοικούσαν ελληνορθόδοξοι Ρωμιοί, δεν έχει κανένα μέλλον. Αλλά το ενδιαφέρων σε αυτή την ιστορία είναι πως αποδίδουν όλα τα δεινά τους στην… «κατάρα» των Ελλήνων που κατοικούσαν στην περιοχή τους και έφυγαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή!
Να θυμίσω, ότι κατά την περίοδο 1914-15 στην Μικρά Ασία κατοικούσαν 48 εθνότητες. Απ’ αυτές οι σημαντικότερες -σύμφωνα με έρευνα του 1986 από το Πανεπιστήμιο Τύμπιγκεν-, ήσαν: 2.568.351 Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ενώ οι Τούρκοι ήταν μόνο 1.802.697, μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν περί τις 500.000 «Τούρκοι» Κρυπτοχριστιανοί.
Και δεν ήσαν μόνον στα μεγάλα αστικά κέντρα κυρίαροι οι Έλληνες, αλλά ακόμη και σε μικρά. Στον Πόντο φερ’ ειπείν, υπήρχαν έξι Μητροπόλεις που είχαν συνολικά 1.037 σχολεία με 1.247 διδάσκοντες και 73.205 διδασκόμενους και λειτουργούσαν 1.100 εκκλησίες με 1.600 ιερείς και πολλά μοναστήρια.
Επανέρχομαι στην παραπάνω «καταραμένη» περιοχή, όπου -με όσα συνέλεξε ο τουρκολόγος Νίκος Χειλαδάκης- οι κάτοικοι πιστεύουν ότι τα σημερινά σπίτια τους όπου κατοικούσαν οι παλιοί ιδιοκτήτες, Έλληνες της Μικράς Ασίας, είναι καταραμένα, γιατί οι ιδιοκτήτες τους πριν φύγουν διωγμένοι, είχαν ρίξει κατάρα πίσω τους να μην αξιωθεί άνθρωπος που θα κατοικήσει εκεί να προκόψει και να ευημερήσει.
Από τότε, όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι της περιοχής, που είχαν έρθει για να μείνουν στα σπίτια των Ρωμιών κατοίκων, δεν έχουν δει καμιά προκοπή. Η οικονομική τους κατάσταση είναι οικτρή και κάθε προσπάθεια που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια για να δούν μια «άσπρη μέρα»είναι μάταιη, όπως υποστηρίζουν, χωρίς να δούν στον ήλιο μοίρα, λες και κάποιος τους κατατρέχει και δεν τους αφήνει να σταθούν σε χλωρό κλαρί. «Αυτή η κατάρα, όπως ισχυρίζονται, «μας κυνηγάει μέχρι σήμερα. Είμαστε συνεχώς χρεωμένοι, οι σοδιές μας ποτέ δεν πάνε καλά, τα χωράφια μας δεν αποδίδουν και οι οικογένειες μας πέφτουν από την μια συμφορά στην άλλη».
Τόση μάλιστα είναι η απελπισία των κατοίκων της περιοχής, που τα ρίχνουν όλα στην «ελληνική κατάρα», ώστε σκέφτονται να εγκαταλείψουν ομαδικά την «καταραμένη πόλη» και να πάνε αλλού να βρούν την τύχη τους παρ’ όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια από την εποχή που ζούσαν οι Έλληνες, οι οποίοι είχαν μια δυναμική κοινότητα με πολλούς μαστόρους και πετυχημένους επαγγελματίες.
Μπορεί να ακούγονται φαιδρά όλα αυτά, αλλά έχουν ριζώσει σε πολλές τουρκικές περιοχές. Ίσως, γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχουν οι λεγόμενες «πόλεις φάντασματα» στη νοτιοδυτική Τουρκία, πρώην ανθούσες ελληνικές εστίες (όπως φερ’ ειπείν η Μάκρη, οι κάτοικοι της οποίας είχαν έρθει στη Νέα Μάκρη της Αττικής). Οι πόλεις αυτές είναι έρημες γιατί οι Τούρκοι δεν τόλμησαν ποτέ να τις κατοικήσουν, φοβούμενοι, όπως αναφέρεται, την κατάρα που είχαν ρίξει πίσω τους οι παλιοί Έλληνες κάτοικοι.
Εκεί βέβαια, που ανθεί ο ελληνισμός κρυπτόμενος, είναι στον Πόντο. Ξέρουν οι Πόντιοι ότι δεν είναι Τούρκοι, υποκρίνονται τους μουσουλμάνους, αλλά και δεν ξέρουν ότι είναι Έλληνες. Τώρα, με τις επισκέψεις Ελλήνων τουριστών, σιγά-σιγά πληροφορούνται τα συμβάντα. Αν ενδιαφερόταν η ελληνική πολιτεία, τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά. Περί αυτού όμως σε άλλη ευκαιρία.
Ο Μακεδών / voria.gr
Λυκία ~ Ιωνία Μικράς Ασίας - Επ. 6 Μάκρη & Λιβίσι (Βίντεο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου