«Η δικιά μας γενιά τη χώρα δεν θα την παραδώσει στην Αριστερά. Δεν πρόκειται να τους αφήσουμε, ό,τι κι αν είναι εκείνο το οποίο πρέπει να κάνουμε. Ο,τι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα, θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας την Κυριακή. Δεν θέλω να ξεγελιέστε, δεν διαλέγετε ούτε ένα κόμμα, ούτε ένα οικονομικό πρόγραμμα.
Η επόμενη Κυριακή είναι μια τεράστια...
ιδεολογική σύγκρουση. Είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους: ανάμεσα στον κόσμο της ελευθερίας και της πατρίδας, ανάμεσα στις αξίες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας που εκπροσωπούμε εμείς και στον ισοπεδωτισμό που εκπροσωπεί η Αριστερά. Δεν θα νικήσει η Αριστερά την επομένη Κυριακή».
Παρέθεσα αυτούσιο το επίμαχο απόσπασμα από ομιλία του Μάκη Βορίδη, εξαιτίας του οποίου ο Π. Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) κατηγόρησε τη Ν.Δ. για εμφυλιοπολεμική μισαλλοδοξία. Διαβάστε το και κρίνετέ το όπως νομίζετε. Υστερα, όμως, θυμηθείτε ποιος χαρακτήρισε, σε δημόσια ομιλία του, λάθος τη συνθήκη της Βάρκιζας του 1945 και, επίσης, ποιος επικαλείτο μέχρι προχθές τα εβδομήντα χρόνια από τη χαμένη ευκαιρία της Αριστεράς τον Δεκέμβριο του 1944, προκειμένου να συγκινήσει το ΚΚΕ. Δεν είναι μυστικό: πρόκειται για το αφεντικό του Σκουρλέτη: ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτό που προκύπτει σαφέστατα από την υποκριτική ενόχληση του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) δεν είναι κάτι καινούργιο. Πρόκειται για την αντίληψη που επέβαλε η Αριστερά από το 1981 και έπειτα -και την επέβαλε, δυστυχώς, σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας- ότι ο Εμφύλιος ήταν αγώνας «καλός» από την πλευρά των ηττημένων, ενώ ήταν «κακός» από την πλευρά των νικητών. Ετσι, μεγάλο μέρος της κακομαθημένης από τον λαϊκισμό και καλοζωισμένης από τον καταναλωτισμό κοινωνίας μας έχει φθάσει να ζει μέσα στην εξής γελοία αντίφαση: να απολαμβάνει τα Χριστούγεννα στο Γκσταντ, κοροϊδεύοντας τους εφοπλιστές, ενώ την ίδια ώρα λυπάται που ηττήθηκαν οι κομμουνιστές στον Εμφύλιο και η Ελλάδα έχασε την «ευκαιρία» να ζήσει τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες κομμουνιστικής τυραννίας. Ο προεκλογικός καβγάς με αφορμή τη δήλωση Βορίδη, απλώς τη φέρνει στην επιφάνεια.
**: Από μια πλευρά έχουν κάποιο δίκιο. Υπό την έννοια ότι δεν μας δόθηκε η ευκαιρία, όπως στις τέως κομμουνιστικές χώρες της Ευρώπης, να εξάγουμε μαφιόζους και πόρνες. Αλλωστε, η πρόσφατη επικαιρότητα δείχνει ότι και στους δύο τομείς παραγωγής δεν υστερούμε καθόλου...
*Ο αρθρογράφος στον δικό του τίτλο χρησιμοποιεί το ελέω Σαμαρά,"πολιτικά ορθό", «Εμφύλιος».
Πηγή
Σαν σήμερα...
Σαν σήμερα το 1949, στις 10 το πρωί οι κομμουνιστές κατέλαβαν στα Ρόβια το τελευταίο φυλάκιο που συνέχιζε να αντιστέκεται στο Καρπενήσι. Η πόλη βρισκόταν πλέον στα χέρια τους.
[Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ]
Εκτέλεσαν πολλούς (ο αριθμός παραμένει ανεξακρίβωτος), ορισμένους μάλιστα με φρικτό τρόπο κυρίως για εκδίκηση· προέδρους κοινοτήτων, μαυροσκούφηδες, εθνικόφρονες, δεδηλωμένους αντικομμουνιστές. Προέβησαν σε ευρείας κλίμακας αναγκαστική επιστράτευση περίπου 400-700 νέων. Η ένταξη νέων ανθρώπων στις γραμμές των κομμουνιστών ανήκει στα μελανότερα σημεία της ιστορίας του στρατού τους, διότι οι επιστρατευμένοι ήταν άπειροι στα πολεμικά, απρόθυμοι να συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις, ακόμη και εχθρικοί. Όσα κορίτσια και αγόρια κρυβόντουσαν, οι κομμουνιστές με ωμή βία και την απειλή των όπλων ανάγκαζαν τον πατέρα ή την μητέρα να παραδώσει τον κρυπτόμενο στους δημίους ή εάν αρνιόταν να προδώσει, οδηγείτο η οικογένεια σε ειδικό τόπο όπου και βασανιζόταν. Τότε προκειμένου ο κρυπτόμενος να σώσει την οικογένειά του αναγκαζόταν να παραδοθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου