Στην Γαλλία δεν έμεινε άνθρωπος να μην ξεσηκωθεί για την δολοφονία των...
ηρώων δημοσιογράφων, αστυνομικών και ομήρων από τα τέρατα της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών. Στην Ελλάδα όταν οι άνανδροι τρομοκράτες δολοφόνοι, της 17 Νοέμβρη ξάπλωναν στους δρόμους πολιτικούς, έκδοτες, επιχειρηματίες, και αστυνομικούς μέσα σε κλούβα έκαναν «εκτελέσεις»... Τα καθάρματα της 17 Νοέμβρη δεν είναι δολοφόνοι. Είναι «εκτελεστές» και «επαναστάτες».
Εκτελεστές αποκαλούσαν την δεκαετία του 1980-1990 τους δολοφόνους -τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη βουλευτές, κρατική τηλεόραση και άλλα μέσα ενημέρωσης.
Γιατί στην Ελλάδα ήταν και παραμένουν στα ψιλά ότι εκτελεστής είσαι μόνο όταν πάρεις από κάπου ή από κάποιον την εντολή.
Και μην μου πείτε ότι υπάρχει έστω και ένας να θυμάται ότι ο ελληνικός λαός έδωσε εντολές στα καθάρματα αυτά να σκοτώνουν κόσμο. Αλλά τι λέμε τώρα…
Στην Γαλλία ο ξεσηκωμός είναι γενικός. Είναι δημοκρατικός. Είναι και λαϊκός γατί κανείς δεν διανοείται άλλη ερμηνεία από αυτή που κατατάσσει τους βρικόλακες τζιχαντιστές στην κατηγορία των στυγνών εγκληματιών.
Αντίθετα στην Ελλάδα και σήμερα ακόμη αν κάποιος τολμήσει να οργανώσει συγκέντρωση αγανάκτησης και κατάρας για την ελληνική τρομοκρατία θα ήταν το ολιγότερο γραφικός και το περισσότερο φασίστας ενάντια στην ελευθερία του λαού…
Στην Ελλάδα τα εγχώρια καθάρματα της τρομοκρατίας είναι απελευθερωτές… Είναι λαϊκοί ήρωες… Είναι επαναστάτες που όμοιοι τους δεν υπάρχουν στον ντουνιά…
Στην Γαλλία και σε όλο τον κόσμο δημιουργείται κίνηση λαϊκής αντίστασης για τον τρομοκρατικό θρησκευτικό νεοναζισμό με σκοπό να απομονωθεί και να αφανισθεί ως εγκληματίας εχθρός της ανθρωπότητας.
Στην Ελλάδα όμως ο ληστής Ρωμανός που απείλησε με όπλα όποιον είχε μπροστά του μπορεί να ξεφτιλίζει κυβέρνηση και ολόκληρη την Βουλή (με 1-2 εξαιρέσεις) χωρίς να ακουστεί φωνή…
Ο δε λαός να προσκυνάει τον ληστή γιατί πάνω απ όλα κυριαρχεί το «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω…
Στην Γαλλία αλλά και σε όλο τον πλανήτη, θεωρούν ότι ακόμη και η επί τόπου εκτέλεση εγκληματιών-τρομοκρατών του τζιχαντισμού ήταν λύση για δικαίωση του λαού.
Στην Ελλάδα αν οι αστυνομικοί είχαν θανατώσει τον Μαζιώτη, στο Μοναστηράκι, ακόμη και αν είχε σκοτώσει τους δύο τουρίστες θύματά του το πιθανότερο θα ήταν να βρουν τον μπελά τους οι αστυνομικοί…
Γιατί στην Ελλάδα οι δολοφόνοι είναι «απελευθερωτές»… Αρκεί την δολοφονία, ή την απόπειρα δολοφονίας, ή τον κάψιμο ζωντανών ανθρώπων να την συνοδεύει ένα κωλόχαρτο με επαναστατική μπουρδολογία γραμμένο από παλαβούς, κομπλεξικούς και αποτυχημένους γυρολόγους στα στέκια της αναρχικής αληταρίας του τόπου.
Έτσι και τότε, την δεκαετία του 1980, στην κορυφή της επικαιρότητας κυρίως η μπουρδολογία των δολοφόνων. Και ούτε μια αυθόρμητη κοινωνική αντίδραση για τις ψυχρές δολοφονίες από τους Ξηρούς και τα άλλα καθάρματα των Αγγελόπουλου, Μομφεράτου, Αθανασιάδη, Περατικού όπως πολιτικών σαν τον Μπακογιάννη. Ούτε μια κουβέντα όταν απέτυχαν να καθαρίσουν τον Πέτσο και τον Βαρδινογιάννη που σώθηκαν από τύχη.
Η δε ΓΣΕΕ και οι άλλοι κομματικοί εργατοπατέρες σφυρίζουν αδιάφορα στο τι μπορεί να σημαίνει για την εργατιά που πέρασε από την Χαλυβουργική, από τα Λιπάσματα του Πειραιά, από τα καράβια των Περατικών, από τα διυλιστήρια της Κορίνθου, και από το πρώην συγκρότημα των εφημερίδων Απογευματινή και Ακρόπολης.
Γιατί στην Ελλάδα είσαι φασίστας αν δεν μετέχεις στην πάλη των τάξεων. Των ποιων τάξεων τώρα και ποια πάλη... καλύτερα ας το αφήσουμε.
Είσαι επίσης ύποπτος δάκτυλος αν υποστηρίζεις τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές. τις πολυεθνικές, το κεφάλαιο και τους ξένους επενδυτές.
Όλοι αυτοί είναι εχθροί του λαού…. Είναι προδότες της πατρίδας. Είναι δουλέμποροι που ξεχωρίζουν την Ελλάδα και έρχονται να την αφανίσουν. Να την ξεπουλήσουν. Να κάνουν σκλάβους τα ελληνόπουλα.
Για την σοβιετική Ελλάδα (στην οποία ούτε ο Στάλιν δεν είχε δώσει την παραμικρή σημασία και ας τον παρακαλούσαν) ο ιδιωτικός τομέας είναι επάρατος. Είναι κάτι σαν νόσος… που πρέπει να αφανισθεί γιατί είναι μεταδοτική.
Αντίθετα είναι πάντα καλοδεχούμενα τα «νέα τζάκια» που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η Ν.Δ. αλλά γέμισαν τις φυλακές γιατί οι πολιτικοί που τους «κουμαντάρισαν παλάβωσαν από τα λεφτά που πήραν…
Και επειδή στην Ελλάδα οι Αγγελόπουλοι, οι Αθανασιάδηδες, οι Περατικοί δεν είχαν θέση στην άψογη κοινωνία μας… παραδόθηκαν στα χέρια των «απελευθερωτών». Όπως και σήμερα παραδίδονται στο ΠΑΜΕ, στους Συριζαίους και σε άλλους κομματικούς εργατοπατέρες όσοι ιδιώτες επιμένουν να λειτουργούν. Έτσι, ενώ στην Γαλλία θρηνούν τα θύματα των δολοφόνων, εμείς συνεχίζουμε τα ραντεβού στα γουναράδικα…
Του Γιώργου Κράλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου