Ρώτησέ τον τι σημαίνει ιδιώτης και γιατί τα βλαχάκια αυτά τα έλεγαν τρελούς όταν μαζί με άλλους «τρελούς» βιομήχανους (τσιμέντου, χάλυβα, ηλεκτρικών, βάμβακος) έκαναν επενδύσεις μετά τον πόλεμο και ενώ ο εμφύλιος ήταν ήδη στα σκαριά.
Ρώτησέ τον για την πτώση του συγκεκριμένου κλωστοϋφαντουργικού κολοσσού μετά το 1981 αν και, ως 20άρης και της παρέας της οικογένειας Παπανδρέου, μπορούσες να καταλάβεις τι σημαίνει (λόγω σοσιαλισμού) αναγκαστική (από τις τότε κρατικές Τράπεζες) αύξηση του κεφαλαίου όταν δεν υπάρχει ρευστότητα λόγω πετρελαϊκής κρίσης και ανταγωνισμού.
Ρώτησε τι σημαίνει στο όνομα της ντουντούκας του σοσιαλισμού να διαλυθεί μεγάλο μέρος της βιομηχανίας στα χέρια δύο κομμάτων, της Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, και να μείνουν στον δρόμο δεκάδες χιλιάδες εργάτες και οι εγκαταστάσεις να γίνουν στέκια ναρκομανών.
Λυπάμαι που αναγκάζομαι, για ακόμη μία φορά, να κάνω μνημόσυνο της ελληνικής βιομηχανικής Ελλάδας του 1950-1990 μιας και ουδέποτε θα αναστηθεί.
Θέλω όμως να υπενθυμίσω και στον σύντροφο Για(ν)η, ότι τα αυγά (της ανάπτυξης) βάφονται μόνο με χρώμα...
Ρωτείστε λοιπόν σύντροφοι τι σημαίνει να κατεβαίνει από το Βλαχόραφτη Αρκαδίας μια οικογένεια φτωχών αγροτών και από το καρφοβελονάδικο της οδού Αθηνάς να χτίζουν ένα από τα μεγαλύτερα χαλυβουργικά συγκροτήματα της Ευρώπης.
Ρωτείστε σύντροφοι γιατί οι συγκεκριμένοι αγρότες από τον Βλαχόραφτη δεν είχαν πρόβλημα να υπηρετήσουν και την αριστερά του βουνού και να τοποθετήσουν πρόεδρο του σημαντικότερου ιδιωτικού χαλυβουργικού ομίλου της χώρας τον πατέρα Βαρουφάκη αγωνιστή με περγαμηνές της ΕΔΑ εξορισμένο και στην Μακρόνησο.
Ρωτείστε στην συνέχεια και την προσφιλή προς τους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη συνιστώσα... γιατί αντί ευχαριστώ από την πολιτεία και την κοινωνία για τους χιλιάδες εργαζόμενους στην χαλυβουργία οι επαγγελματίες δολοφόνοι σκότωσαν στην μέση του δρόμου τον ιδρυτή του χαλυβουργικού ομίλου στο όνομα μιας δήθεν αριστερής επανάστασης...
Ρωτείστε σύντροφοι υπουργοί Οικονομικών και Ανασυγκρότησης πως γίνεται η ανασυγκρότηση στην χώρα από 200 ιδιώτες επαρχιώτες αγροτικών οικογενειών που έστησαν στην Ελλάδα σε 15 χρόνια (1955-1970) την ελληνική αμυντική βιομηχανία, την χαλυβουργία, την ναυπηγική βιομηχανία, την χημική βιομηχανία, την τσιμεντοβιομηχανία, την βιομηχανία ηλεκτρισμού, πρώτων υλών, ξύλου, τσιγάρων, τροφίμων, οίνων με 1.000.000 εργαζόμενους στην κορύφωσή τους.
Γνωρίζω πολύ καλά την αριστερή επιχειρηματολογία.
Οι βιομήχανοι με τα θαλασσοδάνεια και τις θυρίδες στην Ελβετία. Οι ιδιώτες του σχεδίου Μάρσαλ και την δασμοβίωτη βιομηχανία με τα γυάλινα πόδια τα ειδικά προνόμια και την διαπλοκή. Οι φοροφυγάδες και οι ειδικά ευνοούμενοι βιομήχανοι. Οι Ωνάσηδες, οι Μποδοσάκηδες και οι Νιάρχοι που τα «πήραν» από το κράτος και από τους πολιτικούς.
Ρωτείστε όμως και για την τύχη των πόρων της πρώην ΕΟΚ και της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΜΟΠ, Περιφερειακά, ΕΣΠΑ) που φαγώθηκαν από συντρόφους κρατιστές Συνεταιρισμούς και τους πελάτες ψηφοφόρους χωρίς να δει προκοπή ο τόπος με αποτέλεσμα να έχουμε πάλι την Ελλάδα των μεταναστών και των 1.500.000 άνεργων.
Ρωτείστε στην συνέχεια και για την λίστα Λαγκάρντ που μιλάει για άλλα ονοματάκια... Μιλάει για λογαριασμούς στην Ελβετία και συντρόφων Ελλήνων αριστερών που πηγαινοέρχονται σε Ζυρίχη και Γενεύη για να μετρήσουν... με χρυσό και δολάρια τους αγώνες τους.
Όσο για τους ιδιώτες επιχειρηματίες το τριτοκοσμικό κράτος και οι υπερήφανοι σοσιαλιστές του δικομματισμού και της αριστεράς στηριγμένο στην προπαγάνδα και χωρίς να δώσει εξηγήσεις εφάρμοσαν τα δικά τους σχέδια.
Αντί να τους βάλουν (όπως οι Σκανδιναβοί) να δουλέψουν σε συγκεκριμένο πρόγραμμα και με υποχρεώσεις σε φορολογία, απασχόληση και εξαγωγές τους έβαλαν στο χρονοντούλαπο της οικονομικής ιστορίας και πήρε το κράτος την κατάσταση στα χέρια του. Μήπως να μιλήσουμε και για τα αποτελέσματα;
Του Γιώργου Κράλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου