Πλέον η Νορβηγία, μαζί με την υποχρεωτική εκμάθηση της γλώσσας στους πρόσφυγες, αναλαμβάνει να τους εκπαιδεύσει σχετικά με το πώς πρέπει να φέρονται στις γυναίκες και να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τα δικαιώματα που έχουν οι γυναίκες στις χώρες της Δύσης. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που φοβούνται να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο θέμα για να μην στιγματίσουν τους πρόσφυγες ως πιθανούς μελλοντικούς βιαστές και δώσουν έτσι μία ακόμα αφορμή στις κυβερνήσεις των χωρών τους που ψάχνουν λόγους για να κρατήσουν τους πρόσφυγες εκτός των συνόρων τους, η Νορβηγία αποφάσισε να δράσει και να μάθει σε αυτούς τους ανθρώπους τους κοινωνικούς κώδικες της Ευρώπης.
Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ των New York Times, στόχος του προγράμματος είναι οι συμμετέχοντες «να ξέρουν τουλάχιστον τη διαφορά ανάμεσα στο σωστό και το λάθος», εξηγεί η Nina Machibya, διευθύντρια του κέντρου του προγράμματος στην πόλη Sandnes της Νορβηγίας. Το εγχειρίδιο που δίνεται στο μάθημα καθορίζει εξ αρχής έναν απλό κανόνα που όλοι οι αιτούντες ασύλου πρέπει να μάθουν και να ακολουθούν: «Στην Νορβηγία δεν επιτρέπεται να αναγκάσεις κάποιον να κάνει σεξ μαζί σου, ακόμα κι αν είσαι παντρεμένος με αυτό το άτομο».
Ο Abu Osman Kelifa, ένας 33χρονος μουσουλμάνος από την Αφρική που έφτασε στη χώρα προς αναζήτηση ασύλου, λέει πως σοκαρίστηκε όταν είδε γυναίκες να πίνουν αλκοόλ ελαφρά ντυμένες και να φιλιούνται δημοσίως με τους συντρόφους τους. Στην πατρίδα του, όπως λέει, μόνο οι ιερόδουλες συμπεριφέρονται έτσι και στις ταινίες που γυρίζονται εκεί τα ζευγάρια «μόνο αγκαλιάζονται και ποτέ δεν φιλιούνται». Προβληματισμένος με τα όσα έβλεπε γύρω του, αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα για να κατανοήσει καλύτερα τον παράξενο νέο κόσμο από τον οποίο ζητούσε άσυλο. Μερικούς μήνες αργότερα, παραδέχεται πως ακόμα δυσκολεύεται να αποδεχτεί το ότι μια γυναίκα μπορεί να κατηγορήσει τον σύζυγό της για σεξουαλική κακοποίηση, έχει όμως καταλάβει πως μια γυναίκα που φορά μίνι φούστα, που του χαμογελάει ή που απλά περπατά μόνη της το βράδυ στο δρόμο, δεν του στέλνει κάποιο σεξουαλικό μήνυμα για να την προσεγγίσει. Είναι, απλά, δικαίωμά της.
Εγκαταστάσεις για ύπνο στο κέντρο υποδοχής προσφύγων στην πόλη Kirkenes, στη Βόρεια Νορβηγία.
Σταδιακά κι άλλες χώρες, όπως η Δανία, αρχίζουν να υιοθετούν το πρόγραμμα, η Νορβηγία όμως εξακολουθεί να ηγείται της κίνησης. Το τμήμα μετανάστευσης έδωσε εντολή το 2013 προγράμματα σαν αυτό να προσφέρονται σε εθνικό επίπεδο και προσέλαβε ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, το Alternative to Violence, για να καταρτίσει τους εργαζόμενους στα κέντρα προσφύγων στο πώς πρέπει να οργανώνουν και να παραδίδουν μαθήματα δεοντολογίας σχετικά με τη σεξουαλική και άλλες μορφές βίας. Η κυβέρνηση της Νορβηγίας παρείχε χρηματοδότηση για δύο χρόνια ώστε να προσλάβει διερμηνείς για τα μαθήματα και τώρα μελετά τα αποτελέσματα καθώς και το αν χρειάζεται να επεκτείνει την υποστήριξή της στο πρόγραμμα.
Ο Per Isdal, κλινικός ψυχολόγος στο κέντρο του προγράμματος στην πόλη Stavanger και μέλος του MKI, εξηγεί πως ο μεγαλύτερο κίνδυνος είναι η σιωπή. «Πολλοί πρόσφυγες έρχονται από πολιτισμούς όπου δεν ισχύει η ισότητα των φύλων και οι γυναίκες θεωρούνται περιουσία των αντρών. Πρέπει να τους βοηθήσουμε να προσαρμοστούν στον νέο τους πολιτισμό», σχολιάζει.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί, επίσης, πως η Νορβηγία, όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν αναλύει τα στατιστικά στοιχεία των εγκλημάτων που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο βάσει της εθνικότητας ή της θρησκείας. Για παράδειγμα, μια έκθεση του 2011 από την κρατική στατιστική υπηρεσία της Νορβηγίας ανέφερε πως «οι πρόσφυγες έχουν πολύ μεγαλύτερη εκπροσώπηση στην εγκληματικότητα», σημείωνε όμως πως αυτό δεν οφείλεται σε πολιτισμικές διαφορές αλλά επειδή πολλοί από τους μετανάστες ήταν νέοι άνδρες. «Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός πως ομάδες με μεγάλο ποσοστό νέων ανδρών έχουν υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας από ομάδες με μεγάλο ποσοστό ηλικιωμένων γυναικών», αναφέρεται στην έκθεση. Στο ίδιο κλίμα, υπάρχει η αντίληψη πως μια ομάδα μεταναστών έχει ακριβώς τις ίδιες μικρές ή μεγάλες πιθανότητες να διαπράξει κάποιο έγκλημα σεξουαλικής ή άλλης φύσης με μια ομάδα ντόπιων.
«Οι άντρες έχουν αδυναμίες και όταν δουν κάποια να τους χαμογελά είναι δύσκολο να ελέγξουν τους εαυτούς τους», λέει ο κ. Kelifa, εξηγώντας πως στην χώρα του, την Ερυθραία στην Αφρική, «αν κάποιος θέλει μια κυρία, μπορεί απλά να την πάρει και κανείς δεν θα τον τιμωρήσει». Στην Νορβηγία, λέει ο Kelifa, οι γυναίκες «μπορούν να κάνουν όποια δουλειά θέλουν, από πρωθυπουργοί μέχρι οδηγοί φορτηγών και έχουν το δικαίωμα να χαλαρώνουν σε μπαρ ή στους δρόμους χωρίς να τις ενοχλείς κάποιος».
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το ρεπορτάζ στους New York Times.
huffingtonpost.gr
καμία ΜΚΟ στην Ελλάδα για το θέμα υπάρχει??? Μόνο κάτι αριστερές που πετάνε την μπάλα στην εξέδρα για το μεσαιωνικό πολιτισμό των προσφύγων και λαθρομεταναστών.
ΑπάντησηΔιαγραφή