Αυτό που βλέπουμε να γίνεται στην Ελλάδα & στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι εξωφρενικό

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω στο λεγόμενο μεταναστευτικό ζήτημα, είναι γιατί θα πρέπει σώνει και καλά τα ευρωπαϊκά κράτη να αποδεχτούν τη βίαιη καταπάτηση της νομιμότητας. Κράτος υπάρχει όταν μπορεί να ελέγχει τα σύνορά του και να επιβάλλει τον νόμο στο εσωτερικό του απέναντι σε ΟΛΟΥΣ και χωρίς διακρίσεις.

Αυτό που βλέπουμε να γίνεται στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη όμως τα τελευταία χρόνια είναι εξωφρενικό. Οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες όχι μόνο μπαίνουν παράνομα κατά δεκάδες χιλιάδες στα ευρωπαϊκά κράτη, αλλά...
και όπου επιχειρηθεί η αναχαίτισή τους αρχίζουν να διαμαρτύρονται έντονα και να ρωτάνε τους δημοσιογράφους και τις αρχές: «Μα γιατί δεν μας αφήνετε να περάσουμε;»!!! Και καλά αυτοί, παριστάνουν τους βλάκες επειδή έτσι τους συμφέρει ή τέτοιες εντολές έχουν πάρει. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όμως γιατί κάνουν τα στραβά μάτια σε καραμπινάτες παρανομίες που τελούνται απροκάλυπτα; 

Δηλαδή όταν τον νόμο τον παραβιάζει ένας πρέπει να πηγαίνει στη φυλακή, αλλά όταν τον παραβιάζουν μαζικά χιλιάδες άτομα αυτό είναι αποδεκτό; Αν κάποιος δολοφονήσει έναν άνθρωπο θεωρείται εγκληματίας και καταδικάζεται σε βαριά ποινή φυλάκισης, ενώ αν 1.000 άτομα σκοτώσουν ταυτόχρονα από έναν άνθρωπο το καθένα αυτό θεωρείται κοινωνικό φαινόμενο και δεν έχει καμία νομική επίπτωση; Τι καινοφανείς θεωρίες είναι αυτές και γιατί κάποιοι θέλουν με το ζόρι να αποδεχτούμε όλη αυτή την παλαβομάρα και την καταπάτηση των αρχών του δικαίου ως απολύτως φυσιολογική, στο όνομα του δήθεν ανθρωπισμού;

Κατά τη γνώμη μου η εθνική πολιτική δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να ασκείται με συναισθηματισμούς. Αν υπάρξει ανοχή στην παρανομία, τότε καταρρέει μοιραία όλο το κρατικό και κοινωνικό οικοδόμημα της Δύσης. Οι λαθρομετανάστες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν αυτό ακριβώς που είναι: άνθρωποι που επιχειρούν ΒΙΑΙΑ και ΠΑΡΑΝΟΜΑ να εισέλθουν σε ξένα κράτη χωρίς να έχουν προσκληθεί και χωρίς να υπολογίζουν την ελεύθερη και δημοκρατική βούληση των πολιτών αυτών των κρατών. Το ότι οι ίδιοι είναι αναξιοπαθούντες, ή επιχειρούν να γλιτώσουν από μία εμπόλεμη ζώνη, δεν τους δίνει ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να καταπατούν τη νομιμότητα των άλλων λαών και να επιβάλουν με τσαμπουκά την άποψή τους. Αν όντως υπάρχει πρόβλημα διάσωσης πληθυσμών από πολέμους, τότε η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ φιλοξενία τους σε άλλα, όμορα κράτη θα πρέπει να γίνει οργανωμένα και αφού πρώτα προηγηθεί συμφωνία. Διαφορετικά κάτω από τον βολικό μανδύα των προσφυγικών ροών μπορεί να κρύβεται μία υποχθόνια απόπειρα άλωσης των δυτικών κοινωνιών, και εσωτερικής κατάρρευσής τους στο εγγύς μέλλον. 

Η απάντησή μας ως Ευρωπαίων πολιτών στο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης θα πρέπει να είναι μία: ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ στην παρανομία. Όπως οι μετανάστες ή οι πρόσφυγες έχουν την απαίτηση να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, έτσι θα πρέπει να απαιτούμε κι εμείς από αυτούς να σέβονται τους νόμους μας.


 Stirlitz