Ο Ντ’ Αρτανιάν στο Ελληνικό

Το έργο τα είχε όλα για να γίνει επιτυχία. Και ευγενή αισθήματα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, και το θάρρος που απαιτεί ο ιπποτισμός. Του έλειπε μόνον ο αριστοτέχνης Δουμάς για να το γράψει. Κι έπεσε στα χέρια του κ. Μουζάλα. «Τί να κάνουμε; Αυτόν έχουμε», είπε ο θιασάρχης. Οι κουρτίνες τραβήχτηκαν και το δράμα άρχισε. Βλέπουμε τον κύριο υπουργό που θέλει να μπει στον καταυλισμό των "μεταναστών" στο Ελληνικό. Ακούγονται φωνές και ο υπέρτιτλος στα ελληνικά εξηγεί: «Εμείς δεν είμαστε σαν τον Μητσοτάκη που δεν τόλμησε να μπει στη Μόρια. Εμείς είμαστε αριστεροί. Μας καταλαβαίνουν γιατί τους καταλαβαίνουμε. Μας αγαπούν γιατί τους αγαπούμε».

Και ακολουθούν σκηνές αγάπης. Παιδάκια τρέχουν, κυκλώνουν τον υπουργό και του φωνάζουν στη γλώσσα τους. Μαζί τους διάφοροι άλλοι αλληλέγγυοι, απολιθώματα που ξέφυγαν από τη μηχανή του χρόνου, φωνάζουν «αίσχος» παλεύοντας να χαλάσουν το ειδύλλιο. Ωσπου ο υπουργός, κινδυνεύοντας να τον πνίξει η αγάπη των παιδιών, φωνάζει την αστυνομία. Σπρωξίματα προς το φαν κλαμπ του υπουργού, «κάντε πιο πέρα», ένας φανατικός λάτρης του γύρω στα δεκαπέντε χιμάει σ’ έναν αστυνομικό κι εκείνος, την τρίτη ή τέταρτη φορά το σπρώχνει. Υπέρτιτλος: «Βία της αστυνομίας κατά ανηλίκου». 

Ο υπουργός διαμαρτύρεται: «Αφήστε με να μπω μέσα στον καταυλισμό να συζητήσω με τους κηδεμόνες των νέων». Κορύφωση του δράματος, τέλος της πρώτης πράξης. Η πύλη ανοίγει και ο υπουργός μπαίνει μέσα.

«Σ’ αυτό το μεταξύ» που έγραφαν και τα παιδικά αφηγήματα ο πρωταγωνιστής έχει μπει μέσα, έχει δει ό,τι ήταν να δει και έχει ξαναβγεί. Η οικονομία του αφηγηματικού χρόνου δεν παραχωρεί παρά κάνα δυο λεπτά στην επίσκεψη. Ακολουθεί συνέντευξη Τύπου. Συμπέρασμα: «Ολ’ αυτά είναι ψέματα. Ούτε απεργία πείνας υπήρξε, αντιθέτως οι άνθρωποι τρώνε με όρεξη». «Ολο λαζάνια, βαρεθήκαμε», φωνάζει ένας θαυμαστής του έξω από το πλάνο. «Σε όσους δεν αρέσει το φαγητό να φύγουνε να πάνε αλλού», απαντάει ο υπουργός. Οταν ξέρεις απέξω το σενάριο, όσο κακοπαιγμένο κι αν είναι, τα πράγματα είναι απλά. Στο τέλος πάντα κερδίζει ο καλός. Για μία ακόμη φορά ο Μουζάλας αποδεικνύει ότι ο μόνος που δεν φταίει είναι αυτός. Φταίνε οι ξενοδόχοι, οι υπάλληλοι των ΟΤΑ και η Νέα Δημοκρατία. Τίτλοι τέλους.

Ερώτηση πρώτη: Είναι πρόσφυγες όσοι μένουν στο Ελληνικό; Απάντηση: Είναι Αφγανοί και Ιρανοί. 

Ερώτηση δεύτερη: Γιατί όταν πρόκειται να έρθουν αντιμέτωποι με την αστυνομία βάζουν μπροστά τα ανήλικα; Αν ήσαν Ελληνες, το πρώτο πράγμα που θα σκέφτονταν θα ήταν να τα προστατεύσουν, ενώ αυτοί τα εκθέτουν. Απάντηση: Είναι το έθιμό τους και πρέπει να το σεβαστούμε. Εξάλλου οι Ελληνες είναι αεί παίδες, οπότε και στα πενήντα τους ανήλικοι παραμένουν.
 
Ερώτηση τρίτη (κρίσεως): Πώς αντιμετωπίζουν όλοι αυτοί τη χώρα όπου ένας υπουργός σπρώχνεται σαν να θέλει να μπει στο τρένο και τον βρίζουν οι αλληλέγγυοι χωρίς να τους ενοχλήσει κανείς. Απάντηση: Λογικά σκέφτονται ότι οι αλληλέγγυοι έχουν περισσότερη δύναμη από την αστυνομία και τους υπουργούς, οπότε αυτούς πρέπει να σέβονται και να υπακούν. Τους υπόλοιπους δεν χρειάζεται ούτε να τους σέβονται ούτε να τους υπακούν.

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ