Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017

Αλήθειες και μύθοι γιά τα «Δεκεμβριανά» του 2008 (Με τα μάτια ενός εμπόρου)


(Με τα μάτια ενός εμπόρου που καταστράφηκε εκείνες τις μέρες, κι αποτέλεσαν ουσιαστικά την αρχή του τέλους μας. Χάνοντας τις γιορτές των Χριστουγέννων/Πρωτοχρονιάς ήταν σαν μιά τουριστική επιχείρηση σε νησί να χάσει τον Αύγουστο, όπως έχω ξαναγράψει)

Μύθος 1ος: «Η κοινωνία έβραζε από κάτω, και περίμενε μιά αφορμή διά να ξεσπάσει….»
Μύθος 2ος: «Ήταν ένα τυχαίο γεγονός, όπου ξαφνικά ένας μπάτσος σήκωσε τ’ όπλο και σκότωσε ένα παιδί στα καλά του καθουμένου»


Αλήθεια 1η: Καμμία κοινωνία δεν έβραζε, ίσα-ίσα ήταν ακόμα μπουκωμένη-λαδωμένη μέσα στις σάλτσες: από τις τελευταίες πηρουνιές της αστακομακαρονάδας όπου χλαπάκιαζε, ανέμελη γιά το ΤΙ θα επακολουθήσει στο άμεσο μέλλον. Αν η κοινωνία «έβραζε» πραγματικά, το καζάνι θα΄χε τιναχθεί στον αέρα 15 μέρες πριν, στον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Αλλά όπως έχω και πάλι επισημάνει, είχαμε μία από τις πιό ήσυχες, αδιάφορες πορείες ΟΛΩΝ των εποχών, που θες και λόγω του ψιλόβροχου, ήταν αναιμική και δεν άνοιξε και μύτη…

Αλήθεια 2η: Καθόλου τυχαίο το γεγονός. Τα νεύρα των αστυνομικών με τον καθημερινό κλεφτοπόλεμο ήσαν τεντωμένα εδώ και μήνες… Δεν θ΄αργούσε να γίνει το κακό, είτε από τη μία μεριά, είτε από την άλλη. Βαρύτατη ευθύνη και πάλι της αρισΤεράς και ιδιαίτερα του Αλαβάνα. Αφορμή το περιβόητο Άρθρο 16. Επί μήνες είχαμε ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ και μία πορεία στο Κέντρο, όπου μας είχαν σπάσει τα @@ εμάς των εμπόρων. Γιά ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, η ΠΕΜΠΤΗ αποτελούσε πλέον ΝΕΚΡΗ εμπορική μέρα. Και πάρα πολλές φορές, είχαμε και ρεπετισιόν την επομένη, την Παρασκευή, γιά τους «συλληφθέντες» της προηγουμένης μέρας. Γιατί σε κάθε, μα κάθε πορεία, πίσω από τα μπλόκ του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθούσαν οι εξωΠανεσπιστημιακοί μπαχαλάκηδες του Εξαρχείου γιά να επιδοθούν στις γνωστές μανούρες τους. Μανούρες που απέφεραν συλλήψεις και τις αναγκαίες επισκέψεις του Αλαβάνου την επομένη μέρα στη ΓΑΔΑ διά ν’ απελευθερώσει τα «παιδιά». Και κάθε βράδυ είχαμε ανταρτοπόλεμο στα στενά του Εξαρχείου, «κλέφτες κι αστυνόμοι», με επίκεντρο πάντα το πρεζόΠαρκο της Ναυαρίνου και την γνωστή κλούβα των ΜΑΤ όξω από τα Γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Τα νεύρα των μπάτσων από την διαρκή πίεση και αϋπνία ήσαν στη τσίτα κι ήταν μαθηματικώς βέβαιον πως ένας αδύνατος κρίκος κάπου θα σπάσει. Και φυσικά έσπασε από τη μεριά του ειδικού φρουρού Κορκονέα, που υπό Κ.Σ. και με τόσο βεβαρημένο ιατρικό οικογενειακό παρελθόν (ο αδερφός του ήταν χρόνια τρόφιμος του Ψυχιατρείου της Λέρου) δεν θα΄πρεπε να κρατά όπλο. Γιά κακή μας τύχη, όλων μας, η σφαίρα εποστρακίστηκε και χτύπησε θανάσιμα τον μικρό Αλέξη. 100 φορές να τον βάλεις τον Κορκονέα να σημαδέψει, δεν θα πετύχει ελέφαντα στα 50m. Αλλά ήταν η πουτάνα η τύχη μας να γίνει αυτός ο κακός χαμός…Τα υπόλοιπα είναι ιστορία!



 
Μύθος 3ος: «ο Αλέξης ήταν ένας φλογερός επαναστάτης νέος, κάτι σαν τον Πέτρουλα ή τον Μιχάλη Καλτεζά»
Μύθος 4ος: «ο φόνος έγινε στα «Εξάρχεια» κι αυτό από μόνο του αποτελεί ένα συμβολικό γεγονός»

Αλήθεια 3η: Ουδεμία σχέση. Γόνος πολύ πλούσιας οικογένειας και κληρονόμος ενός από τα πιό ονομαστά κοσμηματοπωλεία της πανάκριβης Βουκουρεστίου. Αν ζούσε σήμερις, θα βοηθούσε την μητέρα του στον εορταστικό στολισμό του καταστήματος κι όλους όσους έκαψαν την Αθήνα γιά πάρτη του, θα τους είχε φτυσμένους/κλασμένους. Εκείνη την αποφράδα ημέρα είχε πάει στα «Τρία Γουρουνάκια» με τους φίλους του γιά να γιορτάσουν ένα Νίκο της παρέας… Τα «Τρία Γουρουνάκια» (δεν υπάρχουν πιά) σε τίποτα δεν διέφεραν από πλευράς στύλ και ύφους από το hype «Σκουφάκι», 100 μέτρα παραπάνω. Καμμία σχέση με Εξάρχεια το παλληκαράκι δηλαδής….

Αλήθεια 4η: Τυχαίο το φονικό 20 μέτρα από τα σύνορα του Εξαρχείου. Έγινε η μανούρα με κάποιους μεγαλύτερους πιτσιρικάδες που πέταξαν τα μπουκάλια στο περιπολικό, και ως πίο έμπειροι και συνηθισμένοι στα καθημερινά μπάχαλα με τους μπάτσοι, εξαφανίσθηκαν σε χρόνο dt. Τα αμαθή 15χρονα πανικοβλήθησαν κι άρχισαν να τρέχουν. Είχαν 4 προορισμούς/επιλογές μπροστά τους: προς Σκουφά-Κολωνάκι, προς βορρά-Καλλιδρομίου, προς νότο και την Ακαδημίας και προς Εξάρχεια. Γιά κακή τους τύχη επέλεξαν να τρέξουν προς τη τελευταία κατεύθυνση… Ούτε είκοσι μέτρα δεν δίενυσαν μέσα στον πεζόδρομο του Εξαρχείου. Ήταν η λάθος απόφαση σε λάθος χρόνο. Ήταν και η κακιά στιγμή. Και πάλι ουδεμία σημειολογική σχέση μ’ αυτό που λέμε «Εξάρχεια».





Με δύο λόγια ρε συ Μανωλάκη, ΤΙ ήσαν ακριβώς τα «Δεκεμβριανά» του 2008;
Υπήρξαν το σημείο καμπής, το σημείο μηδέν, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δικαίωσε ΟΛΟΥΣ τους επικριτές του και συμπεριφέρθηκε ως καραμπινάτο «άκρο» όπως του το καταλογίζουν οι αντίπαλοί του.
«Συνιστώσες» και «μπάχαλα του Εξαρχείου» ενώθησαν επιτέλους εις σάρκαν ΜΙΑΝ κι έδρασαν γιά ένα τριήμερο ανενόχλητοι κι από κοινού (ας είναι καλά ο Πάκης) ευελπιστώντας σ ‘ένα νέο ρεβανσιστικό Δεκέμβρη και ο Αλαβάνας παρακολουθούσε μαγεμένος τ’ όλον θέαμα της φλεγόμενης Αθήνας από το πύργο του στη Νότια Πεντέλη.

Καταγράφω μιά χαρακτηριστική εικόνα από μιά «πορεία» εκείνων των ημερών. Στο οδόστρωμα της Σταδίου παρελαύνουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και εκατέρωθεν, στα πεζοδρόμια, σπάνε και καίνε βιτρίνες καταστημάτων (όχι μόνο τραπεζών) τα μπάχαλα του Εξαρχείου. Όλα αυτά σε αγαστή σύμπνοια φυσικά. Κι ο επικεφαλής της πορείας των ΣΥΝιστωσών, ο Νίκος Γιαννόπουλος του Ε.Κ.Φόρουμ, με τη ντουντούκα στο χέρι, καλεί τους συντρόφους του:
«Σύντροφοι, δίπλα μας παρακολουθούμε τη κατάρρευση του Καπιταλισμού»
Κάπως έτσι είχαν τα πράμματα το λοιπόν!
Κάποιοι πούροι και γεροπουρά ΑρισΤεροί έπαιξαν τα ρέστα τους πάνω σ’ αυτό το τυχαίο και δυσάρεστο συμβάν, ευελπιστώντας να πραγματοποιήσουν, έστω στα γεράματα, τις εφηβικές ονειρώξεις τους!

Κι όπως κάποιοι άλλοι ονειρευόντουσαν κάθε Νοέμβρη: «ένα-δύο-τρία-πολλά Πολυτεχνεία» κι έκαιγαν την Αθήνα και προ Κρίσης και Μνημονίου (αποκορύφωμα η μεγάλη φωτιά στο ΕΜΠ το 1995, μέσα στη καρδιά της «αστακομακαρονάδας»)
… έτσι και τώρα οι απόγονοί τους τρέχουν πίσω από κάθε νεκρό, είτε από μαγκάλι, είτε …από ελεγκτή τρόλλεϋ, μπας κι επαναλάβουν ως φάρσα πλέον τα «Δεκεμβριανά» του 2008.
Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι πολλοί γύρω μας θεωρούν ακόμα τα «Δεκεμβριανά» ως τη κορυφαία στιγμή του «Κινήματος», αλλά όπως και στον origainal Δεκέμβρη του ΄44, κάτι στράβωσε γαμώτι και δεν καταλάβαμε εν όπλοις την εξουσία…

ΟΧΙ, επαναλαμβάνω και πάλι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ουδεμία σχέση με τα «άκρα»…
Μπουχαχαχαχαχα

644166_10151260720017484_2036929621_n


Υπήρξαν τα «Δεκεμβριανά» μια δίκαιη αντίδραση αγανάκτησης της Ελληνόφωνης Νεολαίας γιά το θάνατο ενός συνομηλίκου τους; 

Αφήνω στην άκρη το γεγονός πως τα 15χρονα της εποχής, που παρουσία των δασκάλων τους πέταγαν πέτρες το 2008 έξω από αστυνομικά τμήματα¤ σήμερις, πέντε χρόνια μετά, φλερτάρουν με τη Χρυσή Αυγή…
Δεν θα βγάλεις ποτές άκρη με το εκκρεμές όπου κινείται η εφηβική ψυχοσύνθεση: από τ’ ένα άκρο πάνε στο άλλο…όπου φυσάει η μόδα και ο άνεμος δηλαδής.

Στα «Δεκεμβριανά» έδρασε (κατά ένα 30% την υπολογίζω) κι η Αλβανική Νεολαία Ελλάδας (ΑΝΕ). Τα τέκνα της πρώτης φουρνιάς μεταναστών, ως δεύτερη γενιά αυτή, μετέχοντες (sic) της «ημετέρας διαλυμένης παιδείας» (και γαμώ τα κλισέ αυτό) και απ΄αυτούς που επιθυμούμε να «δημιουργήσουμε τους Νέους Έλληνες-κατά protagon- και λόγω της γνωστής υπογεννητικότητας δεν μπορούμε»
Αυτά που στο σπίτι τους φυσικά, ΟΛΗ μέρα ομιλούν την Αλβανική και με δορυφορικά πιάτα παρακολουθούν τη τηλοψία της πατρίδος τους, παρέα με τους γονείς τους, βρίζοντας παρέα μαζί την Ελλάδα και τους ΚωλοΈλληνες.
Από μαρτυρίες συναδέλφων τα νεαρά Αλβανάκια έδρασαν εκείνες τις μέρες στο τρίγωνο του Ιστορικού Κέντρου μ’ επίκεντρο την οδό Ερμού. Εμείς στο Κολωνάκι δεν είχαμε τέτοια κρούσματα, μόνο κάτι πιτσιρίκια Ρομά, που βρήκαν κι αυτά ευκαιρία να «παίξουν» πάνω στα σπασμένα και τα αποκαΐδια μας…
«Μάρκους Γκάρβεϋ» και πνευματικός ηγέτης της ΑΝΕ, ποιός άλλος, ο αγαπητός σε όλους με N.Ago. Μιά ματία στην αρθρογραφία του εκείνης της εποχής θα σας πείσει. Έφυγε από τη Αλβανία του Χότζα και του Αλία μετά 50 χρόνια του πιό στυγνού και τυρρανικού Κομμουνιστικού Καθεστώτος και ήρθε στο Ελλαδιστάν γιά να συγγράφει τις νεοκομμουνιστικές πίπες του στην «ΑΥΓΗ».
Κι αφού πέρασε και το δεύτερο κύμα της ΑΝΕ, ακολούθησε την επομένη μέρα, το τρίτο κύμα, η δράση-πλιάτσικο της ΠΝΕ (Πακιστανικής Νεολαίας Ελλάδος) που για ευνόητους λόγους την αφήνω ασχολίαστη….
Αυτοί κι αν μισούν την Ελλάδα, τους Έλληνες κι όλο το Δυτικό Πολιτισμό! Δεν έχει νόημα και δεν βγάζεις άκρη φυσικά…


 Μανώλης Βαρδής


 Κι ένα ενδιαφέρον άρθρο από το σημερινό (7/12/2017) πρωτοσέλιδο της "Εστίας"







1 σχόλιο:

  1. Η μία πλευρά είναι όντως αυτή. Η φανερή. Η κρυφή είναι πως όλοι περίμεναν τις ταραχές, διότι αυτές ήταν προσχεδιασμένες απ' "έξω". (Θυμάστε κάτι "νόταμ" ξένων πρεσβειών προς τους υπηκόους τους, να φύγουν από Αθήνα, ή να προσέχουν; ) Ο Γρηγορόπουλος ήταν απλά η αφορμή.

    Επίσης, τη σφαίρα στον Γρηγορόπουλο την έριξε ελεύθερος σκοπευτής από ψηλά. Γι' αυτό όλοι έκαναν γαργάρα την έκθεση βλητικής, και λέγανε τρίχες ότι ο Κορκονέας πυροβόλησε ψηλά καί μετά η σφαίρα ξανάπεσε και σκότωσε το παιδί. Άμα ξέρανε έστω και Φυσική Λυκείου, θα ξέρανε πολύ καλά πως η σφαίρα (μετά από τέτοια πορεία καί λόγω τριβής με τον αέρα) αποκτά οριακή ταχύτητα, η οποία είναι αδύνατον να σκοτώσει κάποιον υπό τέτοια γωνία.

    Τέλος, ο Β-Ρωμανός, όταν είδε τον φίλο του νεκρόν, έσπευσε να ειδοποιήσει τα κανάλια της τηλεόρασης, κι όχι το 166. Καθόλου στημένο και δασκαλεμένο, το βρωμόπαιδο!
    Φυσικά, από κανενός το μυαλό δεν πέρασε ότι τα τηλέφωνα των καναλιών τα είχε αποθηκευμένα απο πριν στο κινητό του, και δεν τα βρήκε εκείνη τη στιγμή. Καθόλου στημένο και δασκαλεμένο (δις) το βρωμόπαιδο!

    Άντε, να τελειώνουμε με τα παραμύθια των πολιτικάντηδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή