Φτιάχνοντας νόμους για... την Μπέτυ Τσίπρα

Ένα άγνωστο παράθυρο στο διορισμό της κας Μπαζιάνα

Ο διορισμός της πρωθυπουργικής συντρόφου στη θέση του Διδακτικού προσωπικού του Μετσόβειου Πολυτεχνείου πριν από 15 μέρες ξεσήκωσε μια θύελλα αντιδράσεων, οι οποίες όμως επικεντρώνονταν περισσότερο μάλλον στην κατσίκα του γείτονα παρά στα ψυχρά περιστατικά, που συνοδεύουν αυτή την αναβάθμιση. Από τα οποία ένα έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον! Ως εξαιρετική ακροβασία.

Η ζωή της πρωθυπουργικής συντρόφου θα έπρεπε να απασχολεί μόνο την ίδια και τον κύκλο της. Κανέναν άλλο. Γιατί είναι δικαίωμά της η προσωπική και η επαγγελματική της ζωή. Μέχρι του σημείου που αυτή η ζωή δεν είναι προνομιακή σε σχέση με των υπόλοιπων πολιτών, που κινούνται στην ίδια σφαίρα. Κυρίως επαγγελματικά.

Ευνοήθηκε η σύντροφος του πρωθυπουργού σε σχέση με άλλους ισάξιους επαγγελματίες συμπολίτες της; Φαίνεται ότι η απάντηση είναι καταφατική. Και δεν θα είχε αξία να ασχοληθεί κανείς με την περίπτωση του πρόσφατου διορισμού της αν δεν ήταν έτσι.

Πώς ωφελήθηκε όμως; Από την αρχή:

Η οργανική θέση της στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι δασκάλα Πληροφορικής σε δημοτικό σχολείο. Έχει σπουδάσει στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Πολύ δυνατή σχολή για δυνατούς φοιτητές. Η ίδια έκανε ένα επίσης δυνατό διδακτορικό στο αντικέιμενό της και έχει ικανό αριθμό δημοσιεύσεων.

Όλα αυτά τα προσόντα είναι πολύ περισσότερα από όσα χρειάζεται κάποιος για να είναι απλός δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο όπως η κ Μπαζιάνα. Η οποία έκανε τα χαρτιά της για να διοριστεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή καθηγήτρια γυμνασίου ή λυκείου. Και εδώ αρχίζει η δυσλειτουργία. Όχι της κ Μπαζιάνα. Της Ελλάδας.

Οι μνημονιακές περικοπές στους διορισμούς οδήγησαν την Δρα να αιτηθεί μετάταξη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή στο δημοτικό. Τον φεβρουάριο του 2014, που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση, ξαφνικά, η κ Μπαζιάνα αποσπάστηκε ως ερευνήτρια στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο με ερευνητικό και όχι διδακτικό δικαίωμα. Τα προσόντα τα είχε. Αλλά, δεν ήταν η μόνη. Και για να πάρει τη θέση έπρεπε η ίδια η σχολή να ζητήσει την ερευνήτρια και να εγκρίνει τη μετάταξη το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Των δημοτικών σχολείων δηλαδή. Φυσικά έγιναν και τα δύο.

Στο Πολυτεχνείο δεν μπορούσε να διδάξει η κ Μπαζιάνα. Μπορούσε να διδάξει, όμως, προσωρινά και αραιά αν μια σχολή Πανεπιστημίου την προσλάμβανε ως έκτακτο προσωπικό. Όλως τυχαίως είχε ψηφιστεί το προεδρικό διάταγμα 407 που επέτρεπε αυτές τις προσλήψεις. Έτσι, το πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας κάλεσε την επιστήμονα να διδάσκει μια φορά την εβδομάδα στην Κοζάνη. Χωρίς να παύει να ανήκει στο διοικητικό προσωπικό της βάσης της.

Τον Απρίλιο του 2016 το υπουργείο Παιδείας με υπουργό τον κ Φίλη φέρνει και ψηφίζεται ένας νόμος, που έδινε τη δυνατότητα σε καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και δάσκαλους πρωτοβάθμιας με αυξημένα προσόντα να μεταταγούν σε θέσεις Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού σε Πανεπιστήμια. Πρόκειται εκτός των άλλων για εκπαιδευτικούς στα πανεπιστήμια που έχουν διδακτορικό, αλλά δεν είναι μόνιμοι εκεί. Περιμένουν τη μονιμοποίηση.

Φυσικά έγινε σάλος. Και ο υπουργός κατηγορήθηκε ότι έφερε φωτογραφικό νόμο για τη σύντροφο του πρωθυπουργού. Η οποία είχε μεν όλα τα προσόντα, αλλά τα είχαν ταυτόχρονα και άλλοι περίπου 80 συνάδερφοί της.

Και εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον της ιστορίας, που αποκορυφώθηκε πριν από 15 μέρες με το διορισμό της κ Μπαζιάνα στο διδακτικό προσωπικό του Μετσόβειου.

Για να μεταταγεί κάποιος από την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση (από δάσκαλος) σε Πανεπιστήμιο, σύμφωνα με τον νόμο Φίλη, θα πρέπει α) να υπάρχουν επαρκή μαθήματα στο Πανεπιστήμιο και β) να έχει ο ενδιαφερόμενος αρκετή προϋπηρεσία διδασκαλίας σε Πανεπιστήμιο.

Τίποτε από τα δύο δεν ίσχυε για το Μετσόβειο και για την κ Μπαζιάνα. Επιπλέον, πολλοί καθηγητές που διδάσκουν εδώ και χρόνια ως ωρομίσθιοι προηγούνται της κας Μπαζιάνα. Αδιέξοδο; Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα…

Άγνωστο ποιος οδήγησε την επιστήμονα σε έναν παράδρομο, που δύσκολα έως αδύνατο να το είχε σκεφτεί οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος, αλλά και η ίδια: Τον Ιούνιο του 2017 η σύντροφος του πρωθυπουργού μετατάσσεται και μονιμοποιείται ως Διοικητική (!) Υπάλληλος, και όχι ως καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο! Ως υπάλληλος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Με ωράριο 08.00- 16.00 Πράγμα εύκαιρο, πρόσφορο και δυνατό. Αλλά, αντίθετο έως και κατώτερο από τις ικανότητες και τις επιθυμίες και τα προσόντα της κ Μπαζιάνα. Έκπληξη; Καθόλου.

Μ' αυτό το bypass η κ Μπαζιάνα μπορούσε πια να κάνει χρήση του νόμου που θα τη μεταθέσει μετά από σύντομο χρόνο σε θέση διδακτικού προσωπικού, όπως προβλέπει ο νόμος με το ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε πριν από 15 μέρες:

«Ένταξη μονίμου υπαλλήλου, σε θέση της κατηγορίας Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού και σε μόνιμη θέση της Α βαθμίδας ΠΕ Κατηγορίας του Τομέα Επικοινωνιών, Ηλεκτρονικής και Συστημάτων Πληροφορικής, της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜ Πολυτεχνείου. Η ως άνω οργανική θέση ένταξης συνιστάται με μετατροπή της οργανικής θέσης που κατέχει».

Υπάρχουν δύο αξιοκρατίες. Η μία είναι των προσόντων του ατόμου. Η άλλη είναι των κανόνων των ίσων ευκαιριών για τους πολίτες. Για την οποία σκίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ πιθανό ότι η κ Μπαζιάνα πληροί τις προϋποθέσεις της πρώτης αξιοκρατίας. Μοιάζει να έχει τα προσόντα. Αν και γι αυτό αρμόδιοι να μιλήσουν είναι οι συνάδερφοί της που έχουν μείνει έξω από όλη αυτή τη διαδικασία.

Στούς κανόνες των ίσων ευκαιριών της δημοκρατίας, όμως, φαίνεται ότι ο διορισμός της έχει σκιές για να το πω κομψά. Μένει στην κοινή λογική, στους πανεπιστημιακούς, στους διοικητικούς και στους ομότιμους και ισότιμους και ισάξιους σε προσόντα συναδέρφους της στα πανεπιστήμια και στα δημοτικά σχολεία και στα γυμνάσια να μας πουν: Πόσοι μπορούσαν ή ήξεραν τους παράδρομους των νόμων και των διαταγμάτων που ευνοούσαν και που ακολούθησε η κ Μπαζιάνα;

Άσχετα με την επιστημονική της αξία, που δεν έχει λόγο η στήλη να αμφισβητήσει, ούτε μπορεί, μοιάζει σαν να έχει συνωμοτήσει όλο το σύμπαν για να φτάσει εκεί που άλλοι ονειρεύονται και προσπαθούν αλλά δεν μπορούν. Αν είναι σατανική σύμπτωση είναι πολύ σατανική. Αν δεν είναι, επαφίεται στους πολίτες να θυμηθούν το ρωμαϊκό ρητό για τη γυναίκα του Καίσαρα.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης