να καταρρίψει τα μη επανδρωμένα drones που στέλνουν ανενόχλητοι σε καθημερινή βάση για να φωτογραφίζουν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Και ξέρουν βέβαια πως ούτε οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί προτίθενται να κουνήσουν έστω και το μικρό τους δαχτυλάκι για να πάνε να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για λογαριασμό της Ελλάδας.
Δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς στο σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα των κομμάτων εξουσίας που να έχει τα κότσια να δώσει ένα σκληρό μάθημα στους Τούρκους. Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό διακατέχεται πλέον από τη σταθερή πεποίθηση ότι η Τουρκία είναι μεγάλη περιφερειακή δύναμη και ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία πιθανότητα στρατιωτικής νίκης απέναντί της. Υπάρχει επίσης μία εμφανής τουρκολαγνεία που διαχέεται καθημερινά ακόμη και στα ελληνικά ΜΜΕ και διαπερνά οριζόντια το σύνολο σχεδόν του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Άλλωστε είναι κάτι παραπάνω από εμφανές σε κάθε συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων πολιτικών ότι ξεχειλίζει από ελληνικής πλευράς η δουλοπρέπεια και η ψοφοδεής στάση. Είναι κοινό μυστικό μεταξύ της ελληνικής πολιτικής ελίτ ότι έχουμε «αυτοφινλανδοποιηθεί» έναντι της Τουρκίας και ότι το μόνο μέλλον που βλέπουν είναι η πρόσδεση της Ελλάδας στο τουρκικό άρμα και η δορυφοροποίησή της.
Είναι ολοφάνερο ότι έχει συμφωνηθεί παρασκηνιακά ο ακρωτηριασμός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (και συνεπώς και της ΑΟΖ) και η παραχώρηση του μεγαλύτερου μέρους της στην Τουρκία. Το λένε άλλωστε ανοιχτά τα προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Κοτζιάς που δήλωσε ότι «στην ενέργεια πρέπει να πάρει μέρος και η Τουρκία και δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες», αλλά και ο Κατρούγκαλος που είχε πει «πώς μπορεί να αποκλείσει κανείς την Τουρκία από την περιοχή που έχει έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο; Η Τουρκία πρέπει να πάρει αυτά που της αρμόζουν». Προσοχή – ΟΧΙ αυτά που δικαιούται με βάση το διεθνές δίκαιο αλλά «αυτά που της αρμόζουν» δηλαδή αυτά που θα της χαρίσουμε πρόθυμα εμείς επειδή φοβόμαστε τη στρατιωτική της ισχύ. Μάλιστα, οι Τούρκοι χρησιμοποιούν ως όπλο της προπαγάνδας τους τις δηλώσεις αυτές λέγοντας ότι «ονόματα που βρίσκονται ή βρέθηκαν στο παρελθόν στην κορυφή της ελληνικής διπλωματίας έχουν επίγνωση των δικαιωμάτων της Τουρκίας».
Όλες οι ενδείξεις φανερώνουν πως είναι ήδη έτοιμο το «παραμύθι» της ελληνοτουρκικής συμφωνίας που έχει κλείσει κρυφά ο Τσίπρας με τον Ερντογάν και που θα αρχίσουν να μας πλασάρουν οσονούπω σε αγαστή συγχορδία τα ελληνικά ΜΜΕ για να προλειάνουν το έδαφος. Ο στόχος θα είναι να παραχωρήσει η Ελλάδα στην Τουρκία ολόκληρη την ΑΟΖ του Καστελόριζου, συν ένα μεγάλο κομμάτι της ΑΟΖ της Ρόδου, της Κάσου, της Καρπάθου και της ανατολικής Κρήτης (δηλαδή σχεδόν ολόκληρη τη «γαλάζια πατρίδα» των 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που διεκδικούν πιεστικά οι γείτονες), και οι Τούρκοι σε αντάλλαγμα να εγγυηθούν ότι η Αγία Σοφία θα παραμείνει μουσείο και δεν θα γίνει τζαμί και ότι θα ανοίξουν πάλι τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης (που δεν έχει πια κανένα νόημα αφού είναι κοντά 50 χρόνια κλειστή). Δηλαδή εμείς θα χαρίσουμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια στους Τούρκους, κι εκείνοι θα μας δώσουν αέρα κοπανιστό. Και όλα αυτά «προς χάριν της ειρήνης και της σταθερότητας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο» όπως θα μας πουν για να δικαιολογήσουν τη νέα εθνική προδοσία, αυτό που έκαναν δηλαδή και με το ξεπούλημα της Μακεδονίας που τάχα έγινε για να καταστεί η Θεσσαλονίκη εμπορικό κέντρο των Βαλκανίων (λες και δεν ήταν ήδη). Και όσοι θεωρούν ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, ας διαβάσουν πολύ προσεκτικά τις πρόσφατες δηλώσεις Κοτζιά και Κατρούγκαλου, και ας αναλογιστούν γιατί επισκέφθηκε με συνοδεία καμερών την Αγία Σοφία και τη Χάλκη ο άθεος Τσίπρας πριν λίγο καιρό όταν πήγε να δει τον Ερντογάν.
Αυτό που μένει τώρα είναι να γίνει η κατάλληλη μεθόδευση για να καταπιεί ο ελληνικός λαός τη ντροπιαστική συμφωνία. Ο ασφαλέστερος και πιο πρόσφορος τρόπος για τον κυβέρνηση Τσίπρα είναι να προσφύγει για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας (και κατ’ επέκταση της ΑΟΖ) μαζί με την Τουρκία, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Θα υποστηρίξει (όπως έκανε και στο σκοπιανό) ότι η προσφυγή αυτή αποτελεί πάγια θέση της ελληνικής διπλωματίας από τη δεκαετία του 1980 επί Ανδρέα Παπανδρέου, και ότι ο ίδιος απλώς την υλοποιεί διότι έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι με τους Τούρκους και μπορεί να συμβεί κανένας πόλεμος από ατύχημα (η άλλη μεγάλη κοτσάνα που αναμασούν κάθε τόσο τα ΜΜΕ).
Γνωρίζουν οι Έλληνες πολιτικοί ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι ουσιαστικά ένα πολιτικό-δικαστικό όργανο που δεν εξετάζει τα θέματα μόνο από νομικής πλευράς αλλά υπεισέρχονται και άλλες λογικές και δυνάμεις που αποφασίζουν σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών. Τα δέκα μέλη (νομικοί και διεθνολόγοι) που απαρτίζουν το Διεθνές Δικαστήριο «εκλέγονται» από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Επομένως με την τοποθέτηση των κατάλληλων δικαστών οι μεγάλες δυνάμεις κατορθώνουν να βγάζουν αποφάσεις διατυπωμένες με έντεχνο τρόπο που να εξυπηρετούν τα γεωπολιτικά σχέδιά τους. Σε μια ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτή θα δικαιώσει την Τουρκία διότι υπάρχει δεδικασμένο που δεν μας ευνοεί ως νησιωτική χώρα (υποθέσεις Μάλτας εναντίον Λιβύης το 1983 και Τυνησίας εναντίον Λιβύης το 1985). Επομένως η Τουρκία θα ακρωτηριάσει την ελληνική ΑΟΖ και με τον νόμο, και οι εγχώριοι προδότες θα πουν στον ελληνικό λαό: «Τόσα χρόνια η Ελλάδα φωνάζει ότι τάσσεται με τη διεθνή νομιμότητα, και τώρα που υπάρχει μία απόφαση διεθνούς δικαστηρίου που δεν μας ευνοεί θα την αγνοήσουμε;».
Κανείς βέβαια δεν θα πει στον ελληνικό λαό πως το δίκιο στον καθορισμό της ΑΟΖ είναι ΟΛΟ με το μέρος της Ελλάδας βάσει της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Μοντέγκο Μπέι, 1982) την οποία παρεμπιπτόντως η Τουρκία δεν έχει υπογράψει. Οι πολιτικοί μας δεν χάνουν ευκαιρία να μιλούν για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας τα οποία είναι δήθεν αποφασισμένοι να υπερασπιστούν. Όταν όμως μιλάμε για κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας, θα πρέπει να θυμόμαστε πως αυτά ΔΕΝ υπόκεινται σε διαπραγμάτευση. Αυτό επιβάλλει η διεθνής πρακτική. Μία χώρα που θα είχε στοιχειώδη αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια δεν θα καθόταν ΠΟΤΕ στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για να παζαρέψει αυτά που δικαιωματικά της ανήκουν, αλλά θα τα υπερασπιζόταν με τα όπλα και με κάθε θυσία, και θα καθιστούσε σαφές σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι είναι έτοιμη να συντρίψει κάθε επιβουλή κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Αυτά μας λένε άλλωστε στα λόγια επί δεκαετίες και οι δικοί μας πολιτικοί, αλλά στην πράξη δεν το πιστεύουν. Η διακήρυξη «δεν παραχωρούμε τίποτα σε κανέναν» είναι άνευ αντικρίσματος όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιμες ώρες τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι αυτή θα πληρωθεί με παραχωρήσεις.
Η πολιτική ελίτ της χώρας θεωρώντας ότι οι «πολιτισμένοι άνθρωποι» που έχουν ξεπεράσει τους «εθνικούς αταβισμούς» δεν ξεκινούν πολέμους για πράγματα τόσο απαρχαιωμένα όπως τα κυριαρχικά δικαιώματα, έχει μεταβάλει την Ελλάδα σε μια χώρα με μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα. Το σύνολο σχεδόν του πολιτικού προσωπικού της χώρας συμφωνεί με την παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, από όπου η πατρίδα μας θα είναι η μόνη χαμένη μιας και είναι η μόνη που δεν διεκδικεί τίποτα από κανένα όπως με περισσή ανοησία διατρανώνουν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις. Το ότι η Χάγη θα δικαιώσει την Τουρκία δεν σημαίνει πως η Τουρκία έχει δίκιο στις αξιώσεις της, αλλά απλώς ότι η Ελλάδα δεν έχει το σθένος και το κουράγιο να υπερασπιστεί με τα όπλα το δικό της δίκιο και τρέχει να μασκαρέψει τις εθνικές ήττες της με μία επίφαση διεθνούς νομιμότητας.
Για να δικαιολογηθεί όμως η προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης πιθανώς να μεθοδευτεί πρώτα ένα εικονικό θερμό επεισόδιο σε συνεννόηση με τους Τούρκους ώστε να τρομάξει ο ελληνικός λαός και να αποδεχθεί χωρίς αντιρρήσεις τον νομικό διακανονισμό των διαφορών με την Τουρκία. Το επεισόδιο αυτό θα πρέπει να είναι αρκούντως σοκαριστικό αλλά σύντομο σε διάρκεια και να μην έχει ιδιαίτερα μεγάλο οικονομικό κόστος. Θα μπορούσε π.χ. να είναι η κατάρριψη μερικών ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών από τους ρωσικούς πυραύλους S-400 που αναμένεται να παραλάβει η Τουρκία τον Ιούλιο. Μία τέτοια σκηνοθετημένη μίνι πολεμική ανάφλεξη θα εξυπηρετήσει θαυμάσια τον Τσίπρα διότι πέρα από το ότι θα του λύσει τα χέρια για να πάει στη Χάγη και να ξεπουλήσει τα πάντα στους Τούρκους, θα του δώσει και τη δυνατότητα να αναβάλει την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών για μερικούς μήνες επικαλούμενος «λόγους εθνικού συμφέροντος». Έτσι θα ανακατέψει ξανά την πολιτική τράπουλα παριστάνοντας τον στιβαρό και υπεύθυνο πολιτικό ηγέτη για να κοροϊδέψει πάλι τους αφελείς. Αν μάλιστα έχει κερδίσει στο μεταξύ και το Νόμπελ Ειρήνης, θα πουλήσει το παραμύθι του αιώνα στους «ιθαγενείς» ισχυριζόμενος ότι του έπεσε ο βαρύς κλήρος να λύσει όλα τα εκκρεμή εθνικά ζητήματα και ότι θα αφήσει πίσω του μία τεράστιας σημασίας παρακαταθήκη στην εξωτερική πολιτική. Προσωπικά περιμένω τα πάντα από αυτόν τον αδίστακτο πολιτικό απατεώνα, αυτόν τον αναίσχυντο εθνομηδενιστή και προδότη ο οποίος έχει αποδείξει ότι ξεπερνά σε αμοραλισμό κάθε προκάτοχό του από σύστασης ελληνικού κράτους. Γι’ αυτό ας έχουμε όλοι τον νου μας στο θέατρο που παίζεται αυτή την εποχή με τις τουρκικές προκλήσεις.
Stirlitz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου