Λόγω της ιστορίας
της, η Γαλλία ίσταται ως πατρίδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας,
του κοσμικού κράτους, τοποθετεί την ιθαγένεια πάνω από τον βιολογικό παράγοντα.Σύμφωνα με αυτήν την αφήγηση ο καθένας μπορεί να ενταχθεί στην κοινότητα κατ’ επιλογή, χωρίς να υπάρχει δεσμός αίματος.
Το γαλλικό μοντέλο αφομοίωσης - το οποίο για αιώνες «αφομοίωνε Ιταλούς, Ρώσους, Πολωνούς, Ιρλανδούς, Ισπανούς, Καταλανούς και Αλσατούς στο εθνικό DNA (*1) - εισήλθε σε κρίση ξεκινώντας από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Το αποικιακό παρελθόν οδήγησε τη Γαλλία να είναι το πρώτο ευρωπαϊκό έθνος που καλωσόρισε σημαντικό αριθμό μουσουλμάνων μεταναστών στην πατρίδα του, ο οποίος αυξήθηκε από 330.000 το 1962 σε 5,5 εκατομμύρια το 2016 (*2) .
Το οικονομικό ανθρώπινο μοντέλο
Η γαλλική ελίτ τις τελευταίες δεκαετίες εγκατέλειψε σταδιακά το μοντέλο αφομοίωσης για να αγκαλιάσει ένα πολυπολιτισμικό και πολυεθνικό πρότυπο, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Αυτό το μοντέλο πηγάζει από μια οικονομική αντίληψη της κοινωνίας, σύμφωνα με την οποία η οικονομία βρίσκεται στο επίκεντρο της ανθρώπινης ζωής και τα υπόλοιπα (θρησκεία, πολιτισμός, εθνικότητα) δεν μετρούν, όλοι οι άνθρωποι - ανεξάρτητα από την καταγωγή τους - μπορούν να ζήσουν ειρηνικά στην ίδια συλλογικότητα.
Αυτό το μοντέλο δείχνει την αδυναμία του με τα χρόνια, με τη μαζική μετανάστευση Αφρικανών (ειδικά των Βόρειων Αφρικανών) να εγκαθίστανται με την πάροδο του χρόνου σε περιοχές της περιφέρειας- των προαστίων -όπου η συγκέντρωση των μεταναστών – που κυρίως είναι μουσουλμάνοι - έχει οδηγήσει στη δημιουργία θυλάκων στον πληθυσμό που αποτελούν το γαλλικό κράτος.
Οι πληροφορίες, μας παρέχουν τα εργαλεία για την ανάλυση του πολυπολιτισμικού και πολυεθνικού μοντέλου:
Καμία επιθυμία για συγχώνευση με τον αυτόχθονο κοινωνικό ιστό,
η ταυτότητά τους είναι καλά ριζωμένη και μακριά από το γαλλικό μοντέλο,
οι ριζοσπαστικοποιημένοι μουσουλμάνοι πραγματοποιούν επιθέσεις,
σφαγιάζουν χριστιανούς μπροστά από εκκλησίες και αποκεφαλίζουν άθεους που κάνουν σάτιρα για τον Μωάμεθ,
γιορτάζουν όταν χτυπούν χριστιανικά σύμβολα,
μέχρι έναν πραγματικό «ισλαμιστικό αυτονομισμό».
Η ψευδαίσθηση της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων
Ο διεθνούς φήμης πολιτικός επιστήμονας Τζοβάνι Σαρτόρι [Giovanni Sartori] (φωτογραφία) σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις είπε ότι είναι ψευδαίσθηση ότι μπορεί κανείς να «ενσωματώσει ειρηνικά μια μεγάλη μουσουλμανική κοινότητα, πιστή σε έναν θεοκρατικό μονοθεϊσμό που δεν δέχεται να διακρίνει την πολιτική δύναμη από τη θρησκευτική δύναμη σε μια δημοκρατική δυτική κοινωνία. Από το 630 μ.Χ., η ιστορία δεν καταγράφει περιπτώσεις στις οποίες η ενσωμάτωση των μουσουλμάνων σε μη ισλαμικές κοινωνίες να ήταν επιτυχής» (* 3) .
Μια έρευνα του Ipsos αποκάλυψε ότι το 66% των Γάλλων είναι πεπεισμένοι ότι οι μετανάστες δεν έχουν πρόθεση ένταξης και το 64% των ερωτηθέντων «δεν αισθάνονται πλέον σαν στο σπίτι τους»(*4).
Συναγερμός για τον ισλαμιστικό αυτονομισμό και εμφύλιο πόλεμο
Με την ελευθερία και την ανοχή, που είναι αγαπητές στους Γάλλους, καλωσόρισαν τους μουσουλμάνους οι οποίο δεν ανέχονται την ελευθερία στη νέα πατρίδα τους, εκδηλώνοντας ανοιχτά την επιθυμία τους να ανατρέψουν το δημοκρατικό σύστημα.
Η Γαλλία διέρχεται μια δεύτερη διαδικασία Αποχριστιανισμού - μετά την επανάσταση του 1789 - και του προοδευτικού εξισλαμισμού των κατοικημένων κέντρων στα οποία οι μουσουλμάνοι μετανάστες έρχονται να αντιπροσωπεύουν έως και το 70% του συνολικού πληθυσμού, όπως στο Trappes, 35 χιλιόμετρα από το Παρίσι.
Μόνο από αυτόν τον δήμο - δυστυχώς μετονομάστηκε "Trappistan" - 67 τζιχαντιστές (από έναν πληθυσμό 32.000 κατοίκων) έφυγαν για να ενταχθούν στο ISIS (*5).
Ο Εμμανουέλ Μακρόν τον Οκτώβριο του 2019 κατήγγειλε «αυτονομιστικές διαδηλώσεις σε ορισμένα μέρη της Δημοκρατίας μας, συμπτωματική της απροθυμίας να ζήσουμε μαζί, στο όνομα μιας θρησκείας, του Ισλάμ» και πάλι «η Δημοκρατία είναι αδιαίρετη και δεν επιτρέπει καμία αυτονομιστική περιπέτεια. εύθραυστη και επισφαλής, επομένως πρέπει πάντα να προστατεύεται».
Την ανησυχία της που εξέφρασε επίσης η υπουργός Marlène Schiappa «τα τελευταία τρία χρόνια έχουν κλείσει περίπου 250 προβληματικά μέρη, αλλά παραμένουν γκρίζες περιοχές. Βλέπουμε ότι μερικές φορές τα θεσμικά όργανα δεν μπορούν να ενεργήσουν ελλείψει νομικού πλαισίου», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι απαιτούνται αυστηρότεροι νόμοι (*6).
Η DGSI - γαλλική υπηρεσία πληροφοριών εσωτερικού – εντόπισε σε τουλάχιστον 150 προάστια να βρίσκονται στα χέρια του ριζοσπαστικού Ισλάμ, όχι μόνο σε μεγάλες πόλεις όπως το Παρίσι, η Λυών, η Μασσαλία και η Τουλούζη, αλλά και σε μικρές πόλεις. Σε αυτές τις περιοχές το κράτος σχεδόν απουσιάζει, οι κάτοικοι είναι ως επί το πλείστον είναι μετανάστες από το Μαγκρέμπ και από τη δεύτερη και τρίτη γενιά της υποσαχάριας Αφρικής με γαλλική ιθαγένεια, όπου η ανεργία φτάνει το 40% γενικά και το 60% στη νεολαία…
Το έγκλημα είναι ανεξέλεγκτο: διακίνηση , πορνεία, παραλαβή κλεμμένων αγαθών, συμμορίες. Έφτασε στο σημείο όπου η αστυνομία επιλέγει συχνά να μην παρέμβει για να αποφύγει την έναρξη εξεγέρσεων όπως αυτές του 2005 και του 2017 (*7) .
Από το 2017, ο προϋπολογισμός του Υπουργείου των Ένοπλων Δυνάμεων έχει αυξηθεί κατά 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ (αύξηση που δεν έχει ξαναδεί ποτέ) και έχουν προσληφθεί περισσότεροι από έξι χιλιάδες αστυνομικοί και χωροφύλακες, εκ των οποίων το ένα τρίτο έχει ανατεθεί στις εσωτερικές υπηρεσίες που κατάφεραν να αποτρέψουν 30 επιθέσεις τα τελευταία τρία χρόνια (*8) .
Το 2018, ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ζεράρντ Κολόμπ [Gérard Collomb], σοσιαλιστικής ιδεολογίας, σε συνέντευξή του στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Valerus Actuelles» σχετικά με την κατάσταση των μεταναστών στη Γαλλία, δήλωσε:
«Είναι πολύ ενοχλητικό. Αυτό που διαβάζω κάθε πρωί στις αστυνομικές εκθέσεις αντανακλά μια μάλλον απαισιόδοξη κατάσταση. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ δύσκολες, οι άνθρωποι δεν θέλουν να ζήσουν μαζί» - προσθέτοντας – «Θα έλεγα ότι σε 5 χρόνια η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει μη αναστρέψιμη. Τα λόγια του Κολόμπ ενώνονται με προειδοποιήσεις που ξεκίνησαν τα προηγούμενα χρόνια από στρατηγούς του στρατού και μέλη των κορυφαίων μυστικών υπηρεσιών, όπως ο Patrick Calvar - πρώην επικεφαλής της DGSI - ο οποίος το 2016 δήλωσε ότι η Γαλλία είναι «στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου»(*9).
Ο αραβικός-μουσουλμανικός πληθυσμός αυξάνεται συνεχώς
Τα σεχταριστικά δεδομένα στη Γαλλία είναι λειψά, επειδή οι αρχές δεν συλλέγουν αυτό το είδος στατιστικής αξίας, ωστόσο υπάρχει ένας τρόπος να ποσοτικοποιηθεί ο αριθμός των νεογέννητων από μουσουλμάνους γονείς: αναλύοντας το όνομα του νεογέννητου.
Τα στοιχεία του Insee (Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικών και Οικονομικών Σπουδών) έδειξαν ότι το 2019 το 21,53% των νεογέννητων είχαν αραβικό όνομα. Ένα στα πέντε. Το ποσοστό που πριν από 40 χρόνια ήταν 2,6%. Ένα ποσοστό που προορίζεται να αυξηθεί, καθώς ο μέσος αριθμός παιδιών για αυτόχθονες γυναίκες είναι 1,4, ενώ μια γυναίκα ισλαμικής πίστης στη Γαλλία παίρνει από 3,4 έως 4 παιδιά (*10) .
Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις, οι Μουσουλμάνοι στη Γαλλία θα έφταναν από το
8,8% του πληθυσμού το 2016 σε 17,4% το 2050 σε ένα μέσο σενάριο μετανάστευσης
(*11) , το 1962 αποτελούσε το 0,7% του πληθυσμού.
Ένα άλλο σημαντικό γεγονός αφορά τη νέα γενιά μουσουλμάνων που είναι πιο ριζοσπαστική από τις προηγούμενες, από μια δημοσκόπηση της Ifop του Σεπτεμβρίου 2020, προέκυψε ότι το 45% των μουσουλμάνων κάτω των 25 ετών πιστεύουν ότι το Ισλάμ είναι ασυμβίβαστο με τις αξίες της γαλλικής κοινωνίας και το 74% δηλώνει ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις έρχονται πρώτες από τις αξίες της Δημοκρατίας(*12).
Λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού, τη ριζοσπαστικοποίηση της νέας γενιάς, στις περιοχές όπου το κράτος σχεδόν απουσιάζει, το σενάριο ενός εμφυλίου πολέμου που προέβλεπε ο Καλβάρ και ο Κολόμπ είναι κάτι άλλο παρά φανταστικό.
Η Γαλλία αντιπροσωπεύει το μέλλον άλλων ευρωπαϊκών χωρών που έχουν ελαφρώς χαμηλότερο μουσουλμανικό ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.
Η Σουηδία, το Βέλγιο, οι Κάτω Χώρες, η Αυστρία, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι οι χώρες που θα υποφέρουν - και που ήδη υποφέρουν εν μέρει - όλο και περισσότερο από τα προβλήματα που πλήττουν σήμερα τη Γαλλία.
Σημειώσεις - Παραπομπές
1 D. Fabbri, Γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να αφομοιωθεί, Μουσουλμάνοι και Ευρωπαίοι (Limes 1/2018).
2 M. Tribalat, Σε θάνατο αφομοίωσης στους Γάλλους, τους Μουσουλμάνους και τους Ευρωπαίους (Limes 1/2018).
3 Συνέντευξη του Luigi Mascheroni, il Giornale (17/01/2016).
4 G. Corsentino, Πάρα πολλοί και πολύ ακριβοί, γι 'αυτό η Γαλλία δεν θα ανοίξει σε νέους μετανάστες (HuffPost, 25/09/2019).
5 M. Zanon, Τι συμβαίνει στο πιο ριζοσπαστικοποιημένο banlieue της Γαλλίας (il Foglio, 15/01/2018).
6 V. Ο Viriglio, ο "ισλαμιστικός αυτονομισμός" ανησυχεί τη Γαλλία και ο Macron έχει ένα σχέδιο έτοιμο (AGI 07/09/2020).
7 G. Giacalone, ο ισλαμιστικός αυτονομισμός είναι ανεξέλεγκτος στη Γαλλία (InsideOver, 28/02/2020).
8 V. Viriglio, ο "ισλαμιστικός αυτονομισμός" ανησυχεί τη Γαλλία και ο Macron έχει ένα σχέδιο έτοιμο (AGI 07/09/2020).
9 D. Mascialino, Γαλλία, από υπηρεσίες σε υπουργούς "Η χώρα είναι πλέον εκτός ελέγχου" (il Giornale 07/11/2018).
10 E. Pietrobon, Το μέλλον της Γαλλίας θα είναι αραβικό; (InsideOver, 09/26/2020).
11 Μουσουλμάνοι και Ευρωπαίοι (Limes 1/2018) σελ. 14-16.
12 "Οι νέοι μουσουλμάνοι στη Γαλλία είναι πιο ριζοσπαστικοί από τους γονείς τους" (Times, 09/09/2020).
--
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- https://www.echedoros-a.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου