Από το πρώτο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, άρχισαν να μελετώνται τα ζωτικής ενέργειας αόρατα ηλεκτρομαγνητικά κανάλια, τα οποία περνούν πάνω στη γη στα σημεία που οικοδομήθηκαν σημαντικά κτίσματα όπως ο Παρθενών, η Μεγάλη Πυραμίδα, το Στόουνχεντζ και άλλα "μαγικά" μνημεία.
Σήμερα έχει εντοπισθεί ένα πλήρες δίκτυο από ευθείες που συνδέουν τις μεγαλιθικές κατασκευές της Ευρώπης.
Θεωρείται δε πιθανόν να υπάρχουν υπόγειες δίοδοι κατά μήκος των γραμμών του δικτύου, οι οποίες ενώνουν όλα τα αρχαία ιερά, ναούς, πόλεις και μεγαλιθικά μνημεία τύπου ντολμέν και μενχίρ.
Τα ηλεκτρομαγνητικά κανάλια καθιερώθηκε να ονομάζονται γραμμές Λέι (Ley Lines): Τον όρο επινόησε το 1921 ένας από τους πρώτους μελετητές, ο Άγγλος Αλφρεντ Ουάτκινς, διότι πολλές από τις τοποθεσίες όπου διασταυρώνονται τέτοιες γραμμές στη Βρετανία έχουν, από την αρχαιότητα, ονόματα που λήγουν σε "λέι". Κατ' άλλους ονομάζονται απλώς γραμμές "L", από τα αρχικά life lines (γραμμές ζωής), διότι τα σημεία διασταυρώσεως τους εθεωρούντο ανέκαθεν τόποι με θεραπευτική και αναζωογονητική δύναμη.