Η κωλῆν[2] / κωλέα (αἱ κωλῆνες) / κωλία / κωλῆ / κῶλον > ἀκροκώλιον (= άκρα σώματος), σημαίνει στα ελληνικά το οστούν του μηρού[3], μαζί με την σάρκα (μπούτι), ο γλουτός. Λέγεται δε ιδίως, για ύα / χοίρο (> χοιρομέρι[4]) / γουρούνι – και δη δέλφακα[5] - βόδι[6] και ελάφι[7] – βλ. Αριστοφ.[8], Ξεν.
