Ο Έλληνας που σκότωσε ένα εκατομμύριο καγκουρό

Ο κυρ-Σταύρος, που γεννήθηκε το 1937 στην Βουνιχώρα Φωκίδος είναι ένας ζωντανός θρύλος στην Αυστραλία. Και έχει χαρακτηριστεί ως "μοναδικός", όπως θα δούμε παρακάτω. Η ζωή του έχει καταγραφεί σε βίντεο, έχει γίνει τραγούδι και έχει γραφτεί και βιβλίο για αυτόν.

"Έζησα δύσκολα, φτωχά και ταλαίπωρα παιδικά χρόνια λόγω του πολέμου και του εμφυλίου" μας λέει και συνεχίζει: "Στα 16 μου πήρα την απόφαση να ξενιτευτώ. Είχα να επιλέξω μεταξύ Αμερικής και Αυστραλίας. Ρώτησα που έχει καγκουρό και όταν μου είπαν 'στην Αυστραλία' έφυγα"...

Με το πλοίο Fairsea φορτωμένο με 2.500 μετανάστες ταξίδευε πάνω από 30 μέρες για την Αυστραλία.

Αμούστακος με ένα χρέος 350 λιρών (για το εισιτήριό του) έφτασε στο απομακρυσμένο Σεντ Τζoρτζ όπου είχε ένα "καφέ" ο θείος του, Γιάννης Τσονακάς.

"Για οκτώ χρόνια ο θείος μου, ένας εργένης, δούλευε στο μαγαζί-σπίτι του και δεν πήγε ποτέ ούτε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Δεν έζησε ποτέ με γυναίκα. Ήταν όμως καλός Σαμαρίτης" μας λέει.

Μαζί του ξεκίνησε να δουλεύει και ο Σταύρος επτά ημέρες την εβδομάδα με πενιχρή αμοιβή.

Από την επαρχία πήγε στο Μπρίσμπαν όπου έκανε όλες τις δουλειές. Ξυλουργός, γκαρσόν, παίκτης ράγμπι, ακόμα και …πυγμάχος! Μάλιστα έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ αφού έριξε τον αντίπαλό του νοκ-άουτ σε οκτώ …δευτερόλεπτα!

Μετά την πυγμαχία έγινε κουρέας και το βράδυ κυνηγός καγκουρό. Εκεί και διέπρεψε αφού φέρεται να σκότωσε ένα εκατομμύριο καγκουρό.


"Στο σημάδι είμαι ακτύπητος" μας λέει με καμάρι.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα έκανε μονάδα επεξεργασίας κρέατος και δέρματος καγκουρό που λειτουργεί έως σήμερα με το όνομα "KATRAMATOS & CO" που είναι το …παρατσούκλι της οικογένειας Μαργαρίτη.

"Την εποχή της μεγάλης ακμής φτάσαμε να απασχολούμε έως και 250 άτομα" μας λέει συμπληρώνοντας πως το εργοστάσιο λειτουργεί και τώρα με επιτυχία.

Και έτσι ο "Σταυραετός της Βουνιχώρας" έγινε ο αξιοσέβαστος The Greek του Κουίνσλαντ. Παντρεύτηκε με την Τζόαν και απόκτησαν δύο υπέροχες κόρες, την Γεωργία και την Πανωραία.

Αλλά ο κυρ-Σταύρος δεν ξέχναγε ποτέ τον Παρνασσό και την Γκιόνα και μόλις οι οικονομίες του το επέτρεψαν άρχισε να κάνει ταξίδια -προσκυνήματα στην πατρίδα.

"Το πρώτο μου ταξίδι ήταν ανήμερα των Χριστουγέννων του 1972. Μετά από 17 χρόνια στην ξενιτιά δεν είχα δει κανέναν δικό μου. Όταν φτάσαμε στο παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας, στο Ελληνικό, άκουσα μια φωνή από την ταράτσα να σκίζει τον αέρα 'Σταύροοοο'. Ήταν η αδελφή μου. Ο κάθε πόρος του κορμιού μου, διασταλμένος να δεχθεί την αγάπη της οικογένειας, άρπαξε την φωνή της σαν γλυκό χάδι στο αυτί. Εκείνο το βράδυ δε κοιμήθηκα καθόλου. Κοιταζόμασταν με γονείς και αδέλφια στα μάτια. Όλα είχαν αλλάξει εκτός από τις αγέραστες βουνοκορφές".

Έκτοτε ο Σταύρος επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και το 1990 μετέφερε ένα λυόμενο σπίτι από την Αυστραλία, το οποίο συναρμολόγησε και το έστησε στη Βουνιχώρα για να ζήσουν άνετα τα τελευταία χρόνια τους οι γονείς του!

Ο Σταύρος δεν έγραψε όμως ιστορία μόνο για αυτά του τα επιτεύγματα. Έχει και ένα χόμπι να σκαλίζει τα αυγά των αυστραλιανών εμού (είναι το δεύτερο σε μέγεθος πουλί του πλανήτη).

Το βαθυπράσινο αυτό αβγό ύψους 15 εκ. και περιφέρειας 33 εκ. μετατρέπεται από τον κυρ-Σταύρο σε έργο τέχνης με το σκάλισμα γεωμετρικών σχημάτων και παραστάσεων.

Όπως μας λέει "σκαλίζοντας προοδευτικά το αβγό αποκαλύπτονται 8-10 αποχρώσεις".

Με την τέχνη του αυτή έγινε διάσημος και έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις, ακόμα και στην διεθνή έκθεση EXPO 1988 στο Μπρίσμπαν.

Σήμερα στον τόπο του, το Σεντ Τζορτζ του Κουίνσλαντ, λειτουργεί μουσείο με τα δημιουργήματά του που το επισκέπτονται τουρίστες από όλο τον κόσμο.

Με πρωτοβουλία των θαυμαστών του γράφτηκε και το βιβλίο "Stavros- A Unique Man"- Σταύρος- Ένας Μοναδικός Άνθρωπος" (συγγραφέας ο Kevin Hallewell).

Και ο κυρ-Σταύρος είναι όντως μοναδικός. Όχι μόνο σαν καλλιτέχνης, αλλά και σαν επιχειρηματίας, πυγμάχος, οικογενειάρχης, Έλληνας μα πάνω από όλα άνθρωπος.