Δύο ήλιοι στον ουρανό ~ Ολόκληρη η ταινία (Βίντεο)

Το συγκεκριμένο βίντεο είναι rip από την ψηφιακή τηλεόραση της ΕΡΤ και όχι το γνωστό με τους αγγλικούς υπότιτλους και τον μέτριο ήχο & εικόνα από βιντεοκασσέτα.

Την ταινία την παρουσιάζω σήμερα με αφορμή την επέτειο από την κατάργηση της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων και της προσέλευσης στους ναούς που είχαν, από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο. (Διάταγμα της 8ης Νοεμβρίου 392 μ.Χ.) Για το λόγο αυτό ο Θεδόσιος ανακυρήχθηκε από την Εκκλησία "Μέγας".

Αυτό που ακολούθησε ήταν η διάλυση των αρχαίων ναών και κάθε τι που θύμιζε αρχαία Ελλάδα. Γι' αυτό και βρίσκουμε περισσότερες αρχαιότητες αλλού, παρά στο σημερινό ελληνικό χώρο:



Βία, αιρέσεις, συνωμοσίες, παιχνίδια εξουσίας και προσωπικές συγκρούσεις, ως θέατρο της Ιστορίας, στην περιοχή της Αντιόχειας.

Στην μεγάλη παράδοση των ταινιών που έλκονται από την παράξενη, όσο και αμφίδρομη σχέση "διώκτη-διωκόμενου", αλλά εκτός της ελληνικής κινηματογραφικής παράδοσης που (με εξαίρεση, ίσως, το "Δοξόμπους" του Φώτου Λαμπρινού) απέφευγε για πολύν καιρό να "πατήσει" το άβατον της πρωτοχριστιανικής και βυζαντινής Ελλάδας, η ταινία του Γιώργου Σταμπουλόπουλου πραγματοποιεί το σχεδόν ακατόρθωτο.

Τοποθετώντας τη δράση της ταινίας του στα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ., στο Βυζάντιο που σπαράσσεται ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, ανάμεσα στη φαντασμαγορία της λογικής και τη λογική της φαντασμαγορίας, ανάμεσα στην πτώση των θεών και την άνοδο του Θεού, ο Γ. Σταμπουλόπουλος ακροβατεί με επιτυχία στο μεταίχμιο του μεγάλου θεάματος και του φιλοσοφικού στοχασμού, χωρίς ν' αφήνει ποτέ τις προδιαγραφές του πρώτου να πνίγουν τον δεύτερο.

Δύο εκπληκτικοί χαρακτήρες (ο Λάζαρος ο Καππαδόκης και ο Τιμόθεος ή Ηθοποιός) διατρέχουν ένα ασυνήθιστο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου, όπου ο σκηνοθέτης δεν διστάζει να προσμείξει, επιδράσεις των ιστορικών τοιχογραφιών και απόηχους από τις "Βάκχες" του Ευριπίδη.

Η ταινία είναι κυπριακής, γαλλικής κι ελληνικής παραγωγής.