Γιατί είναι φυλακισμένος ο Γαβαλάς;

Γιατί να μη φτιαχτούν ιδιωτικές φυλακές;

Ασφαλώς και δεν είναι πρόβλημα μία απόδραση. Δείχνει ότι το σύστημα λειτουργεί. Μία πετυχημένη απόδραση, όπως αυτή του «Πεταλούδα», του Ανρί Σαριέρ, έδειξε ότι το σωφρονιστικό σύστημα της Καραϊβικής λειτουργούσε επειδή ο αδίκως φυλακισμένος επιχείρησε εννέα αποδράσεις μέσα σε 13 χρόνια. Στα καθ’ ημάς, η αναλογία δείχνει ότι το σύστημα δεν λειτουργεί. Πόσες ιστορίες πια, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα;


Η αποτυχημένη πτήση ελικοπτέρου είχε αναφορές σε επιτυχημένη απόδραση, την οποία οποιοσδήποτε σκηνοθέτης θα ευχόταν να έχει καταγράψει σε ντοκυμαντέρ. Η ιστορία ομηρίας σωφρονιστικών υπαλλήλων με όπλο στρακαστρούκες ανήκει και εκείνη στη σφαίρα του σινεμά. Η άκρως επικίνδυνη απόδραση των αληθινών έντεκα ξεπερνά τη φαντασία σεναριογράφου. Κανείς δεν θα έγραφε μια ιστορία στην οποία οι φυλακισμένοι φεύγουν χρησιμοποιώντας μια λίμα, έστω και αν δεν ήταν λίμα για τα νύχια.

Θα μιλούσαμε για αιφνιδιασμό την πρώτη φορά. Θα ήταν έκπληξη αν δεν είχε προηγηθεί η σύλληψη ιπτάμενου δραπέτη, ο οποίος είχε στη διάθεσή του θωρακισμένο αυτοκίνητο και καλάσνικοφ. Αυτά πριν από τρία και πλέον χρόνια. Τρία χρόνια ήταν αρκετά για να σχεδιαστεί ξανά η φύλαξη κάθε ταράτσας και κάθε μαντρότοιχου. Οχι για λόγους αστυνομικού εγωισμού, αλλά για το θεμελιώδες: εκείνοι που πραγματοποιούν τέτοιες επιχειρήσεις δεν έχουν να χάσουν τίποτε και όταν είναι φορτωμένοι με στρατιωτικό εξοπλισμό γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνοι. Το αίτημα της ελευθερίας τους, εκτός από τις μπουγάδες με τα απλωμένα ρούχα (που εκλάπησαν), απειλεί ζωές.

Η επικαιρότητα από μόνη της θέτει ζητήματα. Γιατί να μη φτιαχτούν ιδιωτικές φυλακές; Ποιο το πρόβλημα αν παραχωρηθεί και αυτή η υπηρεσία σε εταιρείες που θα φέρουν τεχνογνωσία και ασφάλεια από κάπου μακριά; Σε μια χώρα που είναι πρόθυμη να συζητήσει τα νέα δεδομένα της ανώτατης εκπαίδευσης ή της διαχείρισης απορριμμάτων με επενδυτές, οι αποδράσεις είναι μια καλή αφορμή διαλόγου για τη δυνατότητα επένδυσης στον σωφρονισμό. Γιατί ο επιχειρηματίας θα φέρει όλη την τεχνολογία που παραπέμπει σε περιπετειώδεις ταινίες, αλλά και τους ειδικά εκπαιδευμένους υπαλλήλους, που θα θυμίζουν λίγο «Matrix» και λίγο Τζέιμς Μποντ.

Αν τούτο δεν αποτελεί πρόθεση της κυβέρνησης – που κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί – προσφέρονται λύσεις, διατυπωμένες στο πρόσφατο παρελθόν. Η πρόταση της αραίωσης των κρατουμένων ακούγεται ξανά και ξανά, αλλά δεν εφαρμόζεται με τρόπο που να παράγει αποτέλεσμα. Δεν μπορεί άραγε να αραιώσει ο πληθυσμός με την απελευθέρωση όσων είναι μέσα για αδικήματα που δεν πλήττουν το κοινωνικό σύνολο; Δεν μπορεί άραγε να υπάρξει μια τακτική για τους χρήστες ναρκωτικών που δεν θα ευνοήσει τους εμπόρους;

Στις φυλακές καταλαμβάνουν ζωτικό χώρο πρόσωπα τα οποία είναι ουσιαστικά ακίνδυνα. Πρόσωπα με χρέη που ατύχησαν σε μια δημιουργική φάση της ζωής τους. Να αποδεχτούμε ότι υπήρξε δόλος από απληστία, αλλά πραγματικά δεν έχει νόημα να σιτίζονται και να φυλάσσονται άτομα που μπορούν να τιμωρηθούν με άλλον τρόπο. Περίτρανο παράδειγμα, ο Λάκης Γαβαλάς. Δεν είναι ο τύπος που θα έπιανε το καλάσνικοφ να δολοφονήσει κόσμο. Μπορεί να δώσει αναγκαστικά την περιουσία του στο Δημόσιο και να ρεφάρει για τα χρωστούμενα.

Και ο παραδειγματισμός; Ας του βάλουν ένα βραχιολάκι στο πόδι και να περιοριστεί στο σπίτι του. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιοι καταδικασθέντες, που όχι μόνο δεν απειλούν, αλλά απασχολούν το σύστημα άνευ λόγου. Ο κατ’ οίκον περιορισμός είναι και αυτός μια φυλακή, που αφήνει χώρο για όσους πραγματικά είναι μια απειλή. Οι ελληνικές φυλακές έχουν θέση για περίπου 9.000 εγκληματίες, αλλά είναι προφανέστατο πως δεν είναι όλοι ίδιοι. Μπορούν να τιμωρηθούν με χίλιους δυο τρόπους, επινοημένους από τον όρο «κοινωνική εργασία».

Η ιδέα που προβάλλεται ως η προσήκουσα περιλαμβάνει προσλήψεις, αλεξίσφαιρα φυλάκια, ειδικά γιλέκα για τους εργαζομένους. Θα αλλάξει, προτείνεται, η αναλογία φυλακισμένων και σωφρονιστικών υπαλλήλων. Τώρα, είναι 1 προς 300. Με τις προσλήψεις, άντε να γίνει 1 προς 200 – ακραίο το νούμερο. Θα ήταν, λοιπόν, πολύ πιο αποτελεσματική μια αραίωση και χειρισμοί που, χωρίς να παραβλέπουν την αξία της τιμωρίας, θα έφερναν αληθινά αποτελέσματα. Λιγότεροι φυλακισμένοι, καλά φυλασσόμενοι.

Κέζα Λώρη
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Σε απόγνωση ο Λάκης Γαβαλάς που παραμένει έγκλειστος στον Κορυδαλλό

Σε απόγνωση βρίσκεται ο επιχειρηματίας Λάκης Γαβαλάς, ο οποίος εξακολουθεί να κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού, παρά το γεγονός ότι έχει προσφέρει όλη του την περιουσία στο Δημόσιο ώστε να εξοφληθούν τα χρέη του.
Σύμφωνα με την Espresso, οι αρμόδιες δικαστικές Αρχές αποφάσισαν να παραμείνει έγκλειστος μέχρι τη συμπλήρωση του 18μήνου της προσωρινής του κράτησης.
«Το Συμβούλιο συνεδρίασε όπως ορίζει ο νόμος για την παράταση ή μη της προσωρινής κράτησης του Λάκη Γαβαλά πέραν του χρόνου και αποφάσισε να παραμείνει στη φυλακή. Δεν ξέρω για ποιο λόγο βγήκε αυτή η απόφαση και δεν μπορώ να την κρίνω», δήλωσε στην εφημερίδα η δικηγόρος του σχεδιαστή, Μαρία Σαξιώνη.
«Μιλάμε για έναν οφειλέτη που δεν έχει στο παντελόνι του ούτε ένα ευρώ. Δεν έχει λογαριασμούς. Ό,τι μισθό και μερίσματα έπαιρνε από την εταιρεία τα διέθετε για την προσωπική του ευχαρίστηση και δεν τα έκρυβε στην τράπεζα και το κυριότερο δεν τα έκρυβε από το ελληνικό Δημόσιο», συμπλήρωσε η δικηγόρος.