Οι εθνικιστικές (σημ.: σωβινιστικές) εξάρσεις των γειτόνων

O κίνδυνος δεν θεωρείται σοβαρός μόνον όταν υπάρχει απέναντι πολυπληθές στράτευμα και ικανός οπλισμός. Οι ολιγομελείς «ομάδες πίεσης» -ιδιαίτερα στην πολιτική- δεν αποτελούν αμελητέα ούτε γραφική περίπτωση.

Όταν μιλάμε για επιβουλή κατά της Ελλάδας, συνηθίζουμε να αναφερόμαστε αποκλειστικά στην Τουρκία, θεωρώντας ότι οι τρεις βόρειοι γείτονές μας, που επίσημα διεκδικούν ελληνικά εδάφη, είναι αδύναμοι να υλοποιήσουν τις προθέσεις τους, ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με γραφικότητες.


Όμως, αφού θεωρείται δεδομένο ότι αποτελούν κενό λόγο οι διεκδικητικές αναφορές των γειτόνων πολιτικών, αλλά και άλλων παραγόντων, των γειτόνων, θα πρέπει άραγε να θεωρήσουμε πως απλώς εκφέρονται για κομματικούς λόγους προς άγρα ψήφων;

Υπάρχουν κάποιες σημαντικές ασάφειες σ’ αυτόν τον συλλογισμό, για να τον αποδεχθούμε ασυζητητί. Πρώτον, διότι από καιρό έχει ανατραπεί η ισορροπία δυνάμεων που στηριζόταν στον αριθμό των οπλικών συστημάτων και των στρατιωτών. Οι πόλεμοι δεν διεξάγονται πλέον με τον παραδοσιακό τρόπο της κατ’ αντιπαράθεση στρατευμάτων. Πλην των άλλων, η δυνατότητα πρόσκτησης οπλισμού υψηλής τεχνολογίας από ολιγάριθμες ομάδες μη τακτικού στρατού, τις καθιστά επικίνδυνες επειδή εύκολα προκαλούν αποσταθεροποίηση σε μια χώρα.

Μια ολιγομελής ομάδα Αλβανών (UCKάδων υποψιάζεται η Αστυνομία) πραγματοποίησε στρατιωτική επιχείρηση για την απελευθέρωση των Αλβανών φυλακισμένων, όπου ως δραπέτες αφενός δεν συνελήφθησαν όλοι, αφετέρου χρειάστηκε να κινητοποιηθεί σύμπας ο ένοπλος κόσμος των ελληνικών δυνάμεων (ακόμη και OYKάδες στα βουνά της Ηπείρου), για να τεθεί τέρμα στην δράση δύο εξ αυτών.

Μια παρόμοια ομάδα (πάλι οι υπόνοιες είχαν πέσει σε UCKάδες) είχαν ανατινάξει ηλεκτρικό πυλώνα στην Θεσπρωτία, μια μέρα πριν ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης μεταβεί για να εγκαινιάσει τον ηλεκτρικό σταθμό. Επισήμως, είχε ανακοινωθεί πως επρόκειτο για ατύχημα από τεχνική βλάβη. Ολιγάριθμη επίσης, ήταν η ομάδα που έκαψε την μισή Πελοπόννησο, για να τιμωρηθούμε ως προς τις επιλογές μας που δεν ήσαν αρεστές στους ισχυρούς.

Επομένως, ο κίνδυνος δεν θεωρείται σοβαρός μόνον όταν υπάρχει απέναντι πολυπληθές στράτευμα και ικανός οπλισμός. Οι ολιγομελείς «ομάδες πίεσης» -ιδιαίτερα στην πολιτική- δεν αποτελούν αμελητέα ούτε γραφική περίπτωση. Πολύ περισσότερο, όταν οι διεκδικήσεις, εδαφικές ή πολιτικές, υποκινούνται.

Πιστεύει κάποιος πως ο κ. Γκρούεφσκι είναι αυτός που εμποδίζει την εξεύρεση λύσης ως προς την ονομασία του κράτους του; Αν ήταν αυτός, και με δεδομένη την διακηρυχθείσα από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αναγκαιότητα ένταξης των Σκοπίων στον στρατιωτικό Οργανισμό, θα του τραβούσαν το αυτάκι αυτοί που τον τοποθέτησαν στην θέση του πρωθυπουργού, για να μη είναι εμπόδιο.

Την Αιγαιακή Μακεδονία, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, δεν είναι βλάκες οι ισχυροί να την δώσουν σε οποιονδήποτε της ποιότητας Γκρούεφσκι. Για τον εαυτό τους την θέλουν, φυσικά, ορίζοντας το ζήτημα ως «όχημα» για την διεκδίκηση της Θεσσαλονίκης, όπως προσφυώς είχε αναπτύξει σε ομιλία του ο κ. Ν. Μέρτζος.

Τα ίδια και με τους Αλβανούς. Η ενιαία Ήπειρος, δεν είναι καινούργια διεκδίκηση. Όχι φυσικά από διάφορους ανοήτους που εμφανίζονται επίσημα, αλλ’ απ’ αυτούς που θέλουν τον πλήρη έλεγχο της Αδριατικής (γεωστρατηγικώς και γεωοικονομικώς), λόγω τη γνωστής ανυπακοής -κατά διαστήματα- της Ελλάδας στα κελεύσματα των ισχυρών.

Προχθές, όπως δημοσίευσε η Voria.gr, ο νέος πρωθυπουργός της Αλβανίας, κ. Έντι Ράμα, κατά την πρώτη επίσημη επίσκεψή του στο Κοσσυφοπέδιο, δεν έκρυψε τις προθέσεις του, λέγοντας «θα κάνουμε τα σύνορα Αλβανίας-Κοσσυφοπεδίου "αόρατα"». Και ανέφερε όλα εκείνα τα κοινά στα οποία συμμετέχουν και οι δύο χώρες, από την κοινή εκπαίδευση έως την τελωνειακή Ένωση. Ο κ. Ράμα, υποστηρίζει τις διεκδικήσεις των Αλβανοτσάμηδων (έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στις ανθελληνικές τοποθετήσεις του, ώστε δεν χρειάζεται να τις επαναλάβουμε).

Η Βουλγαρία δεν μας εξήγησε ποτέ, για ποιο λόγο η Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών είχε διακηρύξει πως «η Βουλγαρία συνορεύει με τον εαυτό της», ότι τα γύρω από αυτήν εδάφη δηλαδή, είναι δικά της αλλά κατέχονται από άλλες χώρες. Κάθε 3η Μαρτίου μάλιστα, όχι μόνον από το ισχυρό εθνικιστικό κόμμα της Βουλγαρίας, πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που δεν ίσχυσε ποτέ, αλλά που οι Βούλγαροι θέλουν να την επαναφέρουν, ονειροπολώντας την Μεγάλη Βουλγαρία.

Δεν είναι αμελητέα όλα αυτά. Όποιος δει, τι γίνεται σε όλον τον κόσμο, όπου είτε οι βόμβες κατακερματίζουν κράτη, είτε υποκινούμενες ομάδες ζητούν την Αυτονομία τους -και όλα αυτά αιφνιδίως, για τους ανυποψίαστους- όσοι ενδιαφέρονται γι’ αυτόν τον τόπο και δεν είναι απλώς ελληνόφωνοι, ας έχουν το νου τους. Μπορεί να μη υπάρχει άμεσος κίνδυνος, αλλά ο σπόρος -που φυτεύτηκε- θέλει κάποιο χρόνο για να καρπίσει.

Σ’ αυτήν την στήλη είχαμε γράψει πως επιδιώκεται η δημιουργία Χάους. Τότε πολλοί δεν κατάλαβαν τι εννοούσαμε. Σήμερα, με όσα συμβαίνουν σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, αρχίζει να γίνεται αντιληπτό. Το ελεγχόμενο και κατευθυνόμενο Χάος, είναι απαραίτητο για να δημιουργηθεί η νέα κατάσταση σ’ όλη την υφήλιο.

Ο Μακεδών / voria.gr