Σε κανένα δεν φαίνεται περίεργο γιατί κάποιοι μπορούν να διαθέτουν εισοδήματα που δεν δικαιολογούνται από πουθενά και επιπλέον έχουν το θράσος να τα φυλάσσουν σε εύκολα ελέγξιμες καταθέσεις στις τράπεζες.
Κανένας δεν έχει αγγίξει τον σαθρό φοροεισπρακτικό και φοροελεγκτικό μηχανισμό που είναι εκ των πρωταθλητών της διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση.
Για μια κρατική χρεοκοπία σίγουρα ευθύνονται και αυτοί που δεν πλήρωναν τους φόρους που τους αναλογούσαν και το πρώτο πράγμα που έπρεπε να είχε γίνει, εδώ και πολλά χρόνια, αλλά έστω ευθύς εξ αρχής της χρεοκοπίας θα ήταν ο έλεγχος και η τιμωρία τους.
Στην Ελλάδα ζούμε και γνωρίζουμε τι συμβαίνει όλοι. Δεν έγινε τίποτα γιατί για το ελληνικό κράτος και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς τους ισχύει η ρήση: «Έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Αν αποφασίσουν να ανακαλύψουν και να τιμωρήσουν τους συστηματικούς φοροφυγάδες θα αναγκαστούν να τιμωρήσουν και τους συνεργούς και συνεταίρους τους, τους πολιτικούς και τα στελέχη της κομματοκρατίας που επανδρώνουν με πελατειακά κριτήρια τη δημόσια διοίκηση.
Τα κόμματα της δημαγωγίας υπόσχονται πολλά τερπνά και ανώδυνα όπως, να χαριστούν χρέη στις τράπεζες, επαναφορά μισθών και συντάξεων σε επίπεδα που είναι ελκυστικά αλλά δεν αιτιολογούν η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και τα δημόσια έσοδα.
Κάνεις δεν ζητάει να τιμωρηθούν οι κλέφτες αυτής της χώρας. Ήτοι, να γίνει πόθεν έσχες για όλους τους πολίτες τα τελευταία τριάντα χρόνια και όσα περιουσιακά στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα δηλωθέντα εισοδήματα να βρεθεί τρόπος να αξιοποιηθούν για την αποπληρωμή του χρέους.
Η διαδικασία να ξεκινήσει σταδιακά από τους πολιτικούς και τα κατά καιρούς στελέχη της δημόσιας διοίκησης και σταδιακά να επεκταθεί σε όλο τον πληθυσμό.
Αυτούς που δεν πλήρωσαν φόρους και στέρησαν έσοδα δεν τους αναζητούμε να τους τιμωρήσουμε, τους άλλους που διορίστηκαν με πελατειακά κριτήρια και αργομισθούν δεν τους απολύουμε.
Πως περιμένουμε να εξέλθουμε της χρεοκοπίας. Μνημονιολογώντας ανούσια και ασύστολα και ρίχνοντας κατάρες στην Μέρκελ και τις τράπεζες;
Περί ανέμων και υδάτων...
Η Ελλάδα αισίως διανύει τον τρίτο χρόνο ουσιαστικής χρεοκοπίας. Μιας χρεοκοπίας που ξεκίνησε από την χρεοκοπία του δημοσίου και σταδιακά επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας.
Χρεοκοπία του κράτους σημαίνει αδυναμία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Για την δημιουργία του δημοσίου χρέους ευθύνονται δυο τινά: Οι μεγάλες κρατικές δαπάνες και τα λίγα κρατικά έσοδα.
Επειδή και η χρεοκοπία έχει καταστροφικές συνέπειες, τις οποίες ακόμη δεν έχουμε βιώσει σε όλη την έκταση χάρη στην «διασωλήνωση» του μνημονίου η οποία επέτρεψε την είσοδο ρευστότητας κυρίως μέσω της ΕΚΤ και των τραπεζών, περί τα 130 δισ. ευρώ σε αυτή τη τριετία, το πρώτο που έπρεπε να συμβεί ήταν να αναζητηθούν οι ευθύνες τις χρεοκοπίας. Ήτοι, γιατί τα έξοδα ήταν περισσότερα και τα έσοδα λιγότερα. Μετά να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο.
Αντί αυτών στην Ελλάδα αναλωνόμαστε σε συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων οι οποίες αφορούν την ηθική και την ευθύνη του δανειστή, τις ευθύνες του παγκόσμιου συστήματος, τις διαρθρωτικές αδυναμίες του ευρώ, αλλά όχι την προθυμία των πολιτών, επιχειρηματιών και συνδικαλιστών να πιέζουν τον εκάστοτε υπουργό των οικονομικών να δανείζεται όλο και περισσότερο, προς όφελος τους...
Αυτό που ο τελευταίος ανειδίκευτος μπορεί να το αντιληφθεί σαν λογικό δεν ο αποδέχεται σύμπας ο πολιτικός και συνδικαλιστικός μας κόσμος. Δηλαδή, οι εκάστοτε πρωθυπουργοί και υπουργοί οικονομικών να μην αφήνουν τα έξοδα να ξεπερνούν τα έσοδα και να δημιουργούν έλλειμμα το οποίο πρέπει να καλυφθεί με δανεισμό και να συσσωρεύει χρέος, το οποίο όταν ξεπεράσει ένα σημείο γίνεται ανεξέλεγκτο και οδηγεί στη χρεοκοπία.
Αντί της κοινής λογικής, σύμπαντες οι «εκτροφείς» και «εκτρεφόμενοι» του πελατειακού, κομματικού κατεστημένου που ελέγχει το δημόσιο και το οποίο βάζουν να δανείζεται προκειμένου να χρηματοδοτούν οι ίδιοι τα πολιτικά, επιχειρηματικά, μισθολογικά και συνταξιοδοτικά τους κέρδη, υποστηρίζουν διάφορα τερπνά μερί δικτατορίας των αγορών, αποσκοπώντας να στρέψουν την οργή μακριά από τις δικές τους ευθύνες...
Βέβαια όταν κάποιος χρεοκοπεί, την ευθύνη την φέρουν αμφότεροι και αυτός που δανείστηκε και αυτός που το δάνεισε. Αμφότεροι υπόκεινται και τις συνέπειες, ο ένας χάνει τα χρήματά του και ο άλλος την αξιοπιστία του. Και τα δυο έχουν οδυνηρές συνέπειες καθώς αποτελούν προϋποθέσεις για φτώχεια.
Ένα κράτος χρεοκοπεί λοιπόν γιατί τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα.
Άρα, για τη χρεοκοπία ευθύνονται ή τα πολλά έξοδα ή τα λίγα έσοδα ή και τα δυο μαζί.
Οι υπεύθυνοι και στις δυο πλευρές πρέπει να αναζητηθούν και να πληρώσουν τα «σπασμένα» αλλιώς δεν υπάρχει έξοδος, θα βυθιζόμαστε συνεχώς βαθύτερα.
K. Στούπας / capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου